راز عدد ۸ در زندگی شهید «آل‌هاشم»

به گزارش مشرق، از درِ مسجد که وارد می‌شد، بوی اخلاص می‌آمد؛ نه از عطر و گلاب، که از صفای دل مردی که واژه‌ها را از جان می‌گرفت و به جان می‌نشاند.
صدایش، صدای مردم بود؛ صدای دردها، لبخندها، آرزوها...
مردم تبریز او را با لقبی صدا می‌زدند که حقیقتی بزرگ در خود نهفته داشت: «امام جمعه‌ شنبه تا جمعه».
نه یک شعار، که شرح‌حال مردی که منبرش تنها به جمعه محدود نمی‌شد.
او در کوچه‌های تنگ حاشیه، در کنار کارگران، پدران داغ‌دیده و کودکان بی‌پناه، هر روز هفته را با مردم زندگی می‌کرد.
نیمی از وجودش، در خطبه‌ها نبود
اگر تنها بر تریبون نماز جمعه دیده بودی‌اش، نیمی از وجودش را ندیده بودی.
نیمه‌ دیگرش را باید در اشک‌های شبانه‌اش کنار پیکر شهدا، در دل زخمی‌اش که تنها برای مردم می‌تپید، جست‌وجو می‌کردی.
و آنگاه که جسمش در راه خدمت از پا افتاد، مردم نه برای تشییع، که برای وداع با پدری مهربان، تابوتش را بر دوش گرفتند.
پدری که در تمام روزهای هفته، کنارشان نفس می‌کشید.
او در هشتمین سال امامت جمعه تبریز، در شب میلاد امام رضا (علیه‌السلام)، در میانه‌ی راه خدمت، با دستان آغشته به غبار جهاد، به قافله‌ی شهیدان پیوست.
چگونه می‌توان این را تصادف دانست؟
همه‌چیز، گره‌ای آسمانی داشت...
حکم رهبری؛ نقطه آغاز یک مسیر عاشقانه
خرداد ۱۳۹۶، رهبر معظم انقلاب، او را به امامت جمعه تبریز منصوب کردند؛ با عباراتی سرشار از اعتماد و مهر: «از جنابعالی انتظار می‌رود که با سلوک صمیمانه و تلاش خردمندانه با آن مردم مؤمن و پر انگیزه و شجاع...
جایگاه امامت جمعه را بیش از پیش در خدمت پیشرفت‌های فکری و عملی انقلاب قرار دهید.»
امام جمعه‌ای تا واپسین نفس
او حتی در شهادت هم «امام جمعه‌ی شنبه تا جمعه» ماند.
یادش، راهش، دغدغه‌هایش، حالا در همه‌ی روزهای تقویم دل مردم حک شده است.
مسجد، کوچه‌ها، خیابان‌های تبریز جای خالی‌اش را فریاد می‌زنند، اما در دل‌ها، نماز جمعه‌اش همچنان برپاست.
راز عدد ۸؛ نشانی میان زمین و آسمان
در سرگذشت مردان بزرگ، گاه یک عدد، یک رمز است؛ پلی میان آغاز و پایان.
برای شهید آیت الله سیدمحمدعلی آل‌هاشم، عدد ۸ چنین بود.
رمز مأموریت و معراج و او، عاشقانه لبیک گفت.
منبر را به سنگر تبدیل کرد.
خطبه را به زبان مردم نوشت.
با ساده‌زیستی، صداقت و حضوری پدرانه، روح تازه‌ای در امامت جمعه دمید.
۸ فراز نورانی، ۸ سال روشنی
او تجسم زنده‌ی همان هشت فراز نورانی در حکم رهبری بود: وحدت کلمه، پیوند با روحانیت، رفاقت با دانشگاهیان، همدلی با ایثارگران، یاری مستضعفان، خدمت فرهنگی به جوانان، همراهی با نسل نو و ایمان به آینده انقلاب.
و عجب رازی‌ست که عدد هشت تا آخرین لحظه با او ماند؛ هشت سال امامت، هشت بند مأموریت، شب میلاد امام هشتم، و پرواز به‌سوی بی‌نهایت...
امامی که در دل‌ها ماندگار شد
آیت الله سید محمدعلی آل‌هاشم، دیگر فقط امام جمعه‌ تبریز نیست.
او امامی‌ست در دل‌ها، خطیبی‌ست در تاریخ، شهیدی‌ است در ردیف اهل بصیرت.
و «شماره ۸» زندگی‌اش، همان عددی‌ست که اگر آرام بچرخد، نماد جاودانگی می‌شود...
او رفت، اما صدایش هنوز از منبر می‌رسد.
لبخندش، در کوچه‌های تبریز می‌گردد.
و جای پایش، بر بلندای تریبون‌های نماز جمعه، باقی خواهد ماند؛
تا همیشه...
تا ظهور...