خطر پیری مغز در افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر نیست

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که افراد مسن‌تر با ویژگی‌های اوتیسم، هیچ تفاوتی در حافظه‌ی کاری مکان یابی ندارند.
این حافظه به افراد کمک می‌کند تا اطلاعات مربوط به مکان و نحوه‌ی چیدمان اشیا را به خاطر بسپارند و از آن استفاده کنند.
«جاشوا استات»، استاد روانشناسی بالینی و پیری در دانشگاه کالج لندن، در یک بیانیه‌ی خبری گفت: «مطالعه ما هیچ تفاوتی بین افراد اوتیسمی و افراد نوروتیپیک از نظر افزایش خطر ابتلاء به زوال شناختی مرتبط با سن را تأیید نمی‌کند.»
حافظه‌ی کاری مکان یابی گاهی اوقات می‌تواند با افزایش سن افراد، کارایی کمتری داشته باشد.
محققان در یادداشت‌های پیش‌زمینه گفتند که این کاهش می‌تواند بخشی از پیری طبیعی باشد، اما در افراد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر نیز می‌تواند بارزتر باشد.
استات گفت: «مشخص است که افراد اوتیسمی اغلب تفاوت‌های شناختی نسبت به افراد غیر اوتیسمی نیز دارند.
با توجه به این موضوع و تمرکز فعلی سازمان جهانی بهداشت بر پیشگیری از زوال شناختی و زوال عقل، علاقه‌ی قابل توجهی به این موضوع وجود داشته است که آیا داشتن یک بیماری عصبی-رشدی مانند اوتیسم می‌تواند بر خطر ابتلاء به زوال شناختی مرتبط با سن و به طور بالقوه زوال عقل تأثیر بگذارد یا خیر.»
برای مطالعه جدید، محققان داده‌های بیش از ۱۳۰۰۰ فرد ۵۰ سال به بالا را در بریتانیا که از نظر علائم اوتیسم ارزیابی شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
این علائم شامل مشکل در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری بود.
آنها دریافتند که حدود ۱.۵٪ از شرکت‌کنندگان سطح بالایی از ویژگی‌های اوتیسم را داشتند.
این مطالعه با پیگیری همه افراد در یک دوره هفت ساله، نشان داد که اکثر افراد، چه دارای ویژگی‌های اوتیسم باشند و چه نباشند، سلامت مغز خود را حفظ کرده‌اند.
محققان نتیجه گرفتند که این نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اوتیسم، حداقل در این زمینه، احتمال بیشتری برای تجربه زوال مغز ندارند.
استات گفت: «درک چگونگی تلاقی پیری با اوتیسم موضوعی مهم اما کمتر مورد مطالعه است.»
وی ادامه داد: «پیر شدن اغلب با طیف وسیعی از تغییرات، از جمله در سلامت و شناخت، همراه است.
از آنجایی که افراد اوتیسمی می‌توانند در معرض خطر بیشتری برای برخی مشکلات سلامتی باشند و تفاوت‌های شناختی با افراد غیر اوتیسمی داشته باشند، باید بدانیم که آیا افراد اوتیسمی الگوهای پیری متفاوتی نسبت به همسالان غیر اوتیسمی خود خواهند داشت یا خیر.»
وی گفت که این مطالعه شواهد اطمینان‌بخشی ارائه می‌دهد مبنی بر اینکه برخی از جنبه‌های شناخت در بین افراد مبتلا به اوتیسم و غیرمبتلا به اوتیسم به طور مشابه تغییر می‌کنند.
محققان گفتند که مطالعات آینده باید افراد را برای مدت طولانی‌تری پیگیری کنند و طیف سنی وسیع‌تری را در بر بگیرند.