دختر فراری در خانه پسر مورد علاقه اش زندانی شد

کد خبر: 712536 | ۱۴۰۴/۰۲/۲۰ ۱۲:۰۶:۰۳
سرگرد سمانه مهربانی – معاون اجتماعی پلیس آگاهی پایتخت: یکی از روزهای شلوغ اداره فقدانی‌های پلیس آگاهی بود و هر کسی وارد اداره می‌شد دختر جوانی را می‌دید که روبروی افسر پرونده‌اش نشسته بود و وحشتزده به در ورودی نگاه می‌کرد، مشخص بود که از فکر ملاقات با والدینش مضطرب است.
کنارش نشستم و گفتم نگران نباش، من مطمئنم از اینکه تو را صحیح و سالم اینجا می‌بینند خوشحال می‌شوند، دخترک لبخند تلخی زد و گفت: امیدوارم.
گفتم می خواهی تا آمدن پدر و مادرت در مورد اتفاقاتی که این چند روز پشت سر گذاشتی صحبت کنیم ؟
دخترک پذیرفت و گفت: من دوازده سال دارم و در یکی از استان‌های غربی زندگی می کنم.چند وقت پیش از طریق فضای مجازی با پسر جوانی در تهران آشنا شدم و خیلی زود به او دل بستم.
او تشویقم کرد که فرار کنم و خودم را به تهران برسانم تا ازدواج کنیم.
حرفهایش خیلی قشنگ بود.
من اولین بار بود که با یک پسر صحبت می کردم و با خودم فکر کردم فرار تنها راه است و والدینم هیچ وقت اجازه نمی دهند من در این سن و سال ازدواج کنم.
به همین دلیل یک روز بعد از تعطیلی مدرسه دیگر به خانه نرفتم و راهی ترمینال شدم.
به تهران که رسیدم منتظرم بود در کمال تعجب دوباره با اتوبوس راهی یکی از شهر های شرقی شدیم.
آنجا بود که فهمیدم او در تهران در بازار میوه و تره بار، کارگری می کند و خانواده اش ساکن استان دیگری هستند.
او مرا به شهر خودش برد و همین که به خانه‌شان رسیدیم من با یک خانه مخروبه روبرو شدم.
ترسیدم و پشیمان شدم.
اما دیگر دیر شده بود و آنها اجازه ندادند برگردم.
تلفن همراهم را از من گرفتند تا نتوانم با خانواده ام تماس بگیرم و چند وقت در آنجا حبس بودم تا اینکه همکاران شما برای بردنم آمدند.
از روبرو شدن با والدینم هم می ترسم هم خجالت می کشم.
ما، در کنار هم زندگی خوبی داشتیم و می دانم که اصلا انتظار چنین رفتاری را از من نداشتند خودم هم باورم نمی شود.
نظریه کارشناس
سن بلوغ و نوجوانی حساس ترین مرحله رشد فرزند شماست.
از یکسو گرایشات و هیجانات نسبت به جنس مخالف در وجود او زنده شده است و از طرفی از تجربه و پختگی در تصمیم گیری های او خبری نیست .این وظیفه شماست که پیش از گرفتاری فرزندتان در ارتباطات اشتباه و آسیب زا به او بیاموزید این احساسات و گرایشات تنها مرحله ای از رشد وی، در راستای تمرین نقشهای بزرگسالی است و به هیچ عنوان نباید جدی گرفته شود.تا فرصت هست با گفتگو و آگاهسازی نوجوان خود را در برابر آسیبهای پیش رو واکسینه کنید .