انتقاد یک مستندساز به تعلل در بازگرداندن هنرمندان خارج از کشور؛ وزیر ارشاد تکلیف را روشن کند
شاهپور محمدی نوشت: وزير فرهنگ نبايد زمينه‌ها خنثي عمل كند و بايد تكليف خود را در مورد بازگشت اين هنرمندان و تامين امنيت پس از بازگشت ايشان روشن كند. اميدواريم مدير سازمان سينمايي نيز به اين موضوع مهم بدون هيچ‌گونه فوت وقت ورود كند. همان‌گونه كه تاكيد شد، تاخير در اين زمينه به دليل بالا رفتن سن اين عزيزان، ديگر جايز نخواهد بود.
شاهپور محمدی نوشت: وزیر فرهنگ نباید زمینه‌ها خنثی عمل کند و باید تکلیف خود را در مورد بازگشت این هنرمندان و تامین امنیت پس از بازگشت ایشان روشن کند.
امیدواریم مدیر سازمان سینمایی نیز به این موضوع مهم بدون هیچ‌گونه فوت وقت ورود کند.
همان‌گونه که تاکید شد، تاخیر در این زمینه به دلیل بالا رفتن سن این عزیزان، دیگر جایز نخواهد بود.
کد خبر: 712449 | ۱۴۰۴/۰۲/۲۰ ۱۱:۱۵:۰۰
«عزم جدی» عنوان یادداشت شاهپور محمدی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده؛ در دولت سیزدهم وعده بازگشت هنرمندان به وطن داده شد، اما در حد شعار باقی ماند.
وزیر ارشاد وقت این دولت، مدام در این زمینه سخنان قشنگ و فریبنده تحویل اصحاب فرهنگ و هنر دادند، اما به راحتی موضوع را به حاشیه بردند.
در سه سال دولت گذشته به کرات این موضوع از طریق رسانه‌ها مورد پیگیری قرار گرفت و خطاب به آقای خزاعی (مسوول سازمان سینمایی وقت) و اسماعیلی (وزیر ارشاد وقت) یادآوری شد که هنرمندان خارج از کشور، بعد از این همه سال در مرز کهولت سن و فرسودگی قرار گرفتند و این موضوع باید جدی گرفته شود، اما متاسفانه گوششان بدهکار نشد و در حد توصیه‌های پشت تریبونی وزیر وقت اعلام شد که بازگشت آنها مشکلی ندارد.
بدون آنکه مکانیسم قانونی بازگشت آنها را تعریف کنند که اگر آنها به مرزهای کشور وارد شدند چه تضمینی برای امنیتشان وجود دارد، بی‌هوا حرف‌هایی را در حد رفع تکلیف زدند و بی‌تفاوت از کنار آن رد شدند.
با این‌گونه رفتارها معلوم شد که تیم فرهنگی دولت قبل تنها چیزی که در مورد آن سررشته نداشتند، مقوله فرهنگ و مدیریت فرهنگی و سینمایی در کشور بود.
مدام به صورت حضوری و در رسانه‌ها گفتیم که آقایان، در مورد رفع گرفتاری‌های مربوط به سینماگران، از پیشکسوتان کمک بگیرید، اتاق فکر تشکیل دهید، سخنگو انتخاب کنید که پاسخگوی مشکلات باشد، تیمی تشکیل دهید که در قالب اتاق فکر بحث و گفت‌وگو کنند، اما متاسفانه گوش شنوایی در کار نبود.
معلوم نشد آنها چگونه شب‌ها سر بر بالین گذاشتند در حالی که یک عده در غربت چشم انتظار بازگشت به سرزمین مادری خود بودند.
مقوله فرهنگ، هنر و سینما در اولویت دغدغه‌مندی این مدیران نبود و زمان سوال و پیگیری نیز صرفا حرف‌های خوب بی‌پایه و اساس می‌زدند.
مدام هشدار داده شد که یک کشور پیشرو و پیشرفته، کشوری است که به هنرمندان کشور خود به عنوان دارایی‌ها و سرمایه‌های فرهنگی، ارزش و احترام ویژه قائل باشد، اما معنای چنین مفاهیمی را به درستی درک نکردند.
در صحبت‌ها گاه به نظر می‌رسید اگر هم می‌خواستند کاری انجام دهند، جرات تصمیم‌گیری و مهارت اجرای آن را نداشتند.
با چنین رویکردی سینما و سینماگران کشور در دولت قبل مدام با مشکل و بی‌حرمتی مواجه شدند.
موضوع بازگشت این هنرمندان وعده‌ای بود که در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری دولت سیزدهم داده شده بود.
سه سال مداوم این موضوع یادآوری شد، اما اتفاق خاصی نیفتاد ...!!
تا آخرین روز مدیریت نیز وزیر ارشاد و مسوول سازمان سینمایی هیچ پاسخی در قبال این مطالبات به اصحاب رسانه ندادند و رفتند...!!
بارها گفته شد که این موضوع ساده‌ای نیست که بتوان از کنار آن به راحتی عبور کرد.
مدام فریاد زدیم که هنرمندان و سینماگران آن سوی مرزها در شرایط سنی نیستند که بخواهد موضوع بازگشت ایشان به کشور مشمول اطاله زمان شود و توجه به سن بالای این سرمایه‌های انسانی یک نکته مهم و اساسی است.
بارها گفته شد که بازگشت این هنرمندان و سینماگران به وطن حتی می‌تواند از مهاجرت سایر نخبگان و هنرمندان به خارج از کشور که در حال افزایش است، جلوگیری کند، اما گوش شنوایی در کار نبود و جالب‌تر اینکه مدام در پشت تریبون‌ها اعلام می‌کردند که هنرمندان سینمای قبل از انقلاب، مشکلی برای بازگشت و فعالیت‌های هنری ندارند و می‌توانند به کشور خود بازگردند، اما در مورد نحوه بازگشت آنها کسی حرفی نمی‌زد و قدمی برنمی‌داشت و آخر سر نیز معلوم شد عزم جدی در این زمینه وجود ندارد و در حد شعار بوده است.
هم‌اکنون نیز با همه فرصت‌سوزی‌های صورت گرفته در گذشته، وزارت ارشاد و خاصه سازمان سینمایی موظف است ساز و کار این بازگشت را مهیا کند.
لازم است سریعا در این زمینه پیشقدم شوند.
مسوول سینمای کشور در جلسه اخیر شورای عالی سینما باید این موضوع مهم را در سطح عالی مطرح می‌کردند تا چاره‌ای برای آن پیدا شود.
اینکه مدام بر تشکیل اتاق فکر برای این سازمان تاکید می‌شود، به خاطر چنین زمان‌هایی است.
اینکه رییس سازمان سینمایی طرح چنین موضوعات مهمی را در شورای عالی سینما فراموش می‌کند، به دلیل نبود اتاق فکر است که با کاربلدان این حوزه مشورت بگیرد و در جریان گرفتاری‌های اساسی سینما و آدم‌های آن قرار گیرد.
هم‌اکنون و با همه این فراموشکاری‌ها باید این موضوع جزو اولویت‌های اساسی و در ردیف سیاست‌های راهبردی سازمان سینمایی قرار گیرد.
وزیر فرهنگ نیز نباید در این‌گونه زمینه‌ها خنثی عمل کند و باید تکلیف خود را در مورد بازگشت این هنرمندان و تامین امنیت پس از بازگشت ایشان روشن کند.
امیدواریم مدیر سازمان سینمایی نیز به این موضوع مهم بدون هیچ‌گونه فوت وقت ورود کند.
همان‌گونه که تاکید شد، تاخیر در این زمینه به دلیل بالا رفتن سن این عزیزان، دیگر جایز نخواهد بود.