رشت در شب میلاد امام رضا(ع)، سراسر نور و شعف شد+تصویر

به گزارش خبرگزاری‌ تسنیم از رشت، میدان شهرداری رشت در شب ولی‌نعمت ایرانیان، امام رضا (ع)، سراسر نور و دلدادگی شد؛ خیل عظیم عاشقان و ارادتمندان آن حضرت همراه با خانواده و عزیزان‌شان به عشق امام رضا(ع) در این میدان جمع شدند تا در کنار یکدیگر، میلاد امام‌ مهربانی‌ها را جشن بگیرند.
در میدان شهرداری، تا چشم کار می‌کرد جمعیت بود؛ به‌دلیل حجم بالای جمعیت، عبور از میان جمعیت و ضبط تصاویر آسان نبود، اما عکاسان و تصویربرداران سختی‌ها را به جان خریده و به عشق امام رضا(ع)، در حال انجام وظایف بودند؛ رقص‌ پرچم‌های رنگی مزین به نام امام رضا(ع) در دست کودکان، نجواها و تپش قلب این حجم از زائران عاشق و شاخه‌های گل‌ در دست پدران و مادران و خادمین همه نشانه زندگی‌‌ بود، مجری برنامه نیز هرازگاهی از جمعیت تقاضا می‌کرد که با نور موبایل‌هایشان، میدان را‌ چراغانی و غرق در نور کنند و موج جمعیت هم بلافاصله با نور موبایل‌ها قاب‌ها و تصاویر ماندگاری از این شب زیبا به یادگار گذاشتند.
نور محبت‌ و ابراز ارادت‌ها به‌حدی چشمگیر بود که احساس می‌کردی عرش‌نشینان و فرشتگان الهی هم در حال نشان دادن نور این میدان به یکدیگر هستند؛ اینجا همه سینه‌ها و همه جان‌ها برای امام مهربانی‌ها می‌تپید؛ کوچک و بزرگ و پیر و جوان ندارد، همه با پای دل به زیارت حضرت رفتند و عاشقانه نامش را زمزمه می‌کردند.
موکب‌های فرهنگی و هنری و چایخانه امام رضا(ع) هم در اطراف میدان شهرداری با حال و هوای خاصی در حال خدمات‌دهی به عاشقان امام رئوف بودند؛ هر کس در حد توانش به زائران و عاشقان حضرت خدمت می‌کرد.
محو این حجم از عشق و دلدادگی بودیم که به‌یکباره همه نگاه‌ها به سمت یک مسیر چرخید؛ جنب و جوش بانوانِ خادم‌الرضا بیشتر شده بود و صف کشیده بودند گویا برای استقبالی باشکوه آماده می‌شدند اما دلتنگی و بی‌تابی را می‌شد در عمق نگاه‌شان دید؛ دقایقی بعد خادمین حرم مطهر رضوی در حالی که پرچم متبرک امام رضا را در دست داشتند، با عزت و احترام خاصی به جلوی سِن بدرقه و گلباران شدند.
یک نفر از خادمین میکروفن را به دست گرفت و از ارادت گیلانیان به امام رضا(ع) گفت، دیگری شروع کرد به خواندن آهنگ محبوب "امام رضا خیلی دوست دارم" و جمعیت نیز دست به روی سینه هم‌صدا با خادمین می‌خواندند و اشک می‌ریختند.
میدان شهرداری رشت در شب میلاد امام رضا بار دیگر شاهد صحنه‌ای زیبا از شکوه و همدلی مردم بود؛ عشقی که مرزهای زمان و مکان را درنوردید و دل‌ها را به هم نزدیک‌تر کرد؛ اینجا با هر پوشش و سلیقه‌ای همه دل در گرو محبت امام رضا(ع) داشتند و آمده‌ بودند که بگویند "من همان کبوتر جلد تو‌ام که از پس هزاران شرمندگی باز پناهنده‌ خودت شده‌ و جز از آب سقاخانه‌ات گلویی تازه نکرده است."
انتهای پیام/