غزه زیر فشار؛ کشتار جمعی ادامه دارد

باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - سازمان عفو بین‌الملل تأکید دارد که هرگونه جابه‌جایی اجباری ساکنان غزه، به‌ویژه در مناطق جنوبی، جنایت جنگی محسوب می‌شود.
عفو بین‌الملل همچنین از برنامه‌ریزی رژیم اسرائیل برای تسلط دائمی بر غزه و آواره کردن اکثریت ساکنان آن به‌مدت نامعلوم خبر داده است.
این اتهامات، تصویری هولناک از استراتژی رژیم صهیونیستی ترسیم می‌کند؛ سیاستی که به نظر می‌رسد نه‌تنها به دنبال سرکوب مقاومت فلسطینی، بلکه در پی تغییر بافت جمعیتی و پاکسازی قومی در این منطقه است.
محاصره غزه: سلاحی خاموش علیه بشریت
یکی از جنبه‌های تکان‌دهنده بحران کنونی غزه، استفاده رژیم اسرائیل از محاصره به‌عنوان ابزاری برای فشار حداکثری بر ساکنان این منطقه است.
سازمان عفو بین‌الملل در گزارش خود تأکید کرده که ممانعت رژیم اسرائیل از ورود غذا، دارو و سوخت به غزه از بیش از دو ماه پیش، نه‌تنها نقض آشکار قوانین بین‌المللی، بلکه مصداق «مجازات دسته‌جمعی» است.
این سیاست که به‌عنوان یک سلاح جنگی عمل می‌کند، زندگی بیش از دو میلیون فلسطینی را در معرض خطر قرار داده است.
گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی (WHO) نشان می‌دهد که بیش از ۶۰ درصد بیمارستان‌های غزه به دلیل کمبود سوخت و تجهیزات پزشکی تعطیل شده‌اند و بیماران، به‌ویژه کودکان و سالمندان، در شرایطی وخیم به سر می‌برند.
گزارش‌های میدانی از غزه حاکی از آن است که خانواده‌ها برای تهیه ابتدایی‌ترین نیاز‌های خود، مانند آب آشامیدنی و نان، با مشکلات عدیده‌ای مواجه‌اند.
در این شرایط، رژیم اسرائیل با کنترل توزیع کمک‌های بشردوستانه، عملاً این کمک‌ها را به ابزاری برای پیشبرد اهداف نظامی خود تبدیل کرده است.
به گفته عفو بین‌الملل، طرح‌های اسرائیل برای نظامی‌سازی کمک‌های انسانی، نه‌تنها مانع از رسیدن این کمک‌ها به نیازمندان می‌شود، بلکه به تشدید بحران انسانی در غزه دامن می‌زند.
این وضعیت، پرسش‌های جدی درباره مسئولیت جامعه جهانی در قبال این فاجعه ایجاد کرده است.
چرا نهاد‌های بین‌المللی، با وجود شواهد روشن از نقض حقوق بشر، نتوانسته‌اند اقدامی قاطع برای رفع محاصره غزه انجام دهند؟
غرب و استاندارد ‌ های دوگانه: از شعار حقوق بشر تا حمایت از جنایت
نقش کشور‌های غربی، به‌ویژه آمریکا و بریتانیا، در تداوم بحران غزه، یکی از بحث‌برانگیزترین ابعاد این ماجرا است.
گزارش اخیر شبکه الجزیره درباره ارسال بیش از ۸۶۰۰ محموله تسلیحاتی از بریتانیا به رژیم صهیونیستی، پس از اعلام رسمی توقف صادرات نظامی، نشان‌دهنده عمق استاندارد‌های دوگانه در سیاست خارجی این کشور است.
این محموله‌ها که شامل بمب، موشک و قطعات جنگنده‌های اف-۳۵ می‌شود، به گفته سازمان‌های حقوق بشری، مستقیماً در حملات علیه غیرنظامیان غزه استفاده شده‌اند.
افشای این موضوع، خشم افکار عمومی بریتانیا را برانگیخته و دولت این کشور را در برابر فشار‌های داخلی و بین‌المللی قرار داده است.
اظهارات جان مک‌دانل، از رهبران حزب کارگر، که دولت بریتانیا را به فریب پارلمان و مردم متهم کرد، تنها بخشی از واکنش‌ها به این رسوایی است.
تحلیلگران معتقدند که این دوگانگی در سیاست بریتانیا، ریشه در تعهدات استراتژیک این کشور به رژیم صهیونیستی و فشار‌های لابی‌های صهیونیستی در لندن دارد.
در عین حال، این موضوع بار دیگر نشان داد که ادعا‌های غرب درباره حمایت از حقوق بشر و قوانین بین‌المللی، اغلب در حد شعار باقی می‌ماند.
به گزارش گاردین، سازمان‌های حقوق بشری در بریتانیا از دولت این کشور خواسته‌اند که نه‌تنها ارسال تسلیحات به رژیم اسرائیل را متوقف کند، بلکه در برابر نقض قوانین بین‌المللی توسط این رژیم، موضعی قاطع اتخاذ نماید.
همزمان، طرح احتمالی آمریکا برای اداره موقت غزه، که توسط رویترز گزارش شده، نگرانی‌های جدیدی را درباره نیات واشنگتن در منطقه ایجاد کرده است.
این طرح، که با تجربه اداره موقت عراق در سال ۲۰۰۳ مقایسه شده، می‌تواند به معنای تداوم اشغال غزه تحت عنوان بازسازی باشد.
منابع آگاه به رویترز گفته‌اند که رایزنی‌های سطح بالا بین مقامات آمریکایی و اسرائیلی در جریان است و احتمالاً یک مقام آمریکایی به‌عنوان رئیس دولت انتقالی غزه منصوب خواهد شد.
این ایده که هنوز در مراحل اولیه قرار دارد، با انتقاد‌های گسترده‌ای از سوی گروه‌های فلسطینی و حتی برخی تحلیلگران غربی مواجه شده است.
آنها معتقدند که چنین طرحی، نه‌تنها به حل بحران کمک نمی‌کند، بلکه می‌تواند به تشدید تنش‌ها و تضعیف حق تعیین سرنوشت فلسطینی‌ها منجر شود.
آینده غزه: مقاومت یا تسلیم؟
بحران غزه، فراتر از یک درگیری نظامی، به صحنه‌ای از تقابل اراده‌ها تبدیل شده است: از یک سو، مقاومت فلسطینی که در برابر اشغال و محاصره ایستادگی می‌کند، و از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی و حامیان غربی‌اش که با تمام توان به دنبال تحمیل سلطه خود بر این سرزمین هستند.
اظهارات متناقض درباره اسرا، اتهامات حقوق بشری علیه رژیم اسرائیل و نقش کشور‌های غربی در تأمین تسلیحاتی و سیاسی این رژیم، همگی نشان‌دهنده عمق فاجعه‌ای است که غزه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند.
در این میان، آنچه بیش از همه نگران‌کننده است، سکوت نسبی جامعه جهانی در برابر جنایات گزارش‌شده و فقدان اقدامات عملی برای توقف این چرخه خشونت است.
سازمان عفو بین‌الملل و دیگر نهاد‌های حقوق بشری بار‌ها هشدار داده‌اند که تداوم سیاست‌های کنونی، غزه را به سوی نابودی کامل سوق خواهد داد.
با این حال، طرح‌هایی مانند اداره موقت غزه توسط آمریکا، نشان می‌دهد که قدرت‌های غربی نه‌تنها به دنبال حل بحران نیستند، بلکه در پی بهره‌برداری از آن برای پیشبرد منافع ژئوپلیتیک خود هستند.
غزه امروز نه‌تنها با بمب و موشک، بلکه با محاصره، گرسنگی و طرح‌های استعماری تهدید می‌شود.
اما تاریخ این سرزمین نشان داده است که مقاومت فلسطینی، حتی در تاریک‌ترین لحظات، راه خود را برای بقا و ایستادگی یافته است.
در این میان، سؤال اصلی این است: آیا جامعه جهانی و نهاد‌های بین‌المللی می‌توانند نقشی مؤثر در توقف این فاجعه انسانی ایفا کنند، یا غزه همچنان قربانی سیاست‌های دوگانه و منافع قدرت‌های بزرگ خواهد ماند؟