شکست استراتژی ترامپ: متحدان آمریکا از حمایت بی‌قید و شرط فاصله گرفتند
به گزارش مشرق،کانال تلگرامی موسسه مطالعاتی تحریریه نوشت:
برخی از متحدان سنتی آمریکا نیز نسبت به پیشنهاد «تعرفه‌های متقابل» ترامپ با احتیاط واکنش نشان دادند.
ژاپن در تاریخ ۱۶ آوریل دور جدیدی از مذاکرات با واشنگتن را برگزار کرد، اما در نهایت موفق به دریافت هیچ‌گونه معافیت اساسی از سوی آمریکا نشد.
از سوی دیگر، کمیسیون اروپا صریحاً اعلام کرد که سیاست «بازی مجموع صفر» که ترامپ به پیش می‌برد، مغایر با اصول تجارت چندجانبه‌ی سازمان تجارت جهانی (WTO) است و تأکید کرد که ۲۴ کشور عضو باید برای مقابله با اثرات یکجانبه‌ی افزایش تعرفه‌های آمریکا دست به اقدام جمعی بزنند.
به این ترتیب، می‌توان گفت که متحدان پیشین آمریکا نسبت به فشارهای مکرر و رفتارهای بی‌ثبات و غیرقابل پیش‌بینی واشنگتن دچار بدگمانی شده‌اند و هیچ کشوری تمایلی ندارد در بازی‌ای مشارکت کند که خود را با ریسک‌های اقتصادی جدید مواجه سازد.
در نتیجه، در حالی که متحدان از حمایت بی‌قید و شرط ترامپ فاصله گرفته‌اند، او ناگزیر تعرفه‌های بیشتری وضع می‌کند، اما نتایج حاصل از این اقدامات به طور فزاینده‌ای محدود و بی‌اثر شده است.
پاسخ چین: جایگزینی تولیدات داخلی و خودکفایی زنجیره تأمین در چارچوب شتاب‌بخش «حذف وابستگی به دلار»
در این رویارویی، چین نه تنها از سیاست‌های فشار حداکثری آمریکا مرعوب نشد، بلکه برعکس، تلاش خود را برای ارتقاء زنجیره‌های صنعتی داخلی و توسعه‌ی جایگزین‌های بومی شتاب بخشید.
نمونه‌ای شاخص از این روند، ظهور هواپیمای بزرگ مسافربری C919 است.
تا آوریل ۲۰۲۵، این هواپیما موفق شده است ۱۴ فروند به مشتریان تحویل دهد، بیش از ۱۰ هزار ساعت پرواز ثبت کند و بدون هیچ حادثه جدی به فعالیت خود ادامه دهد.
همچنین، میزان بومی‌سازی قطعات این هواپیما از ۵۰ درصد اولیه به ۶۵ درصد افزایش یافته و قرار است تا پایان سال ۲۰۲۵، ۳۰ فروند دیگر نیز به تولید برسد؛ مسیری که به تدریج سهم بازار بوئینگ ۷۳۷ را در چین کاهش می‌دهد.
شرکت هواپیماسازی تجاری چین (COMAC) تنها به ساخت هواپیماهای بدنه باریک بسنده نکرده و با همکاری روسیه، پروژه‌ی مشترک توسعه‌ی هواپیمای پهن‌پیکر C929 را نیز با هدف به چالش کشیدن انحصار بوئینگ ۷۸۷ و ایرباس A350 در این بخش از بازار، به پیش می‌برد.
این پیشرفت‌ها نشان می‌دهد که چین اکنون با اعتماد به نفس بیشتری در حال مقابله با گلوگاه‌های فناورانه‌ی حساس است و برای کاهش وابستگی به زنجیره‌های خارجی، به ویژه در صنایع پیشرفته، گام‌های مؤثری برداشته است.
چین در تلاش برای کاهش وابستگی به دلار و خودکفایی در صنعت هوافضا
در حوزه‌ی ساخت هواپیما، سال‌هاست که قطعات کلیدی و فناوری‌های پیشرفته تحت سلطه‌ی شرکت‌های آمریکایی قرار دارد.
با این حال، بروز ریسک‌های سیاسی و اعمال ناگهانی تعرفه‌ها، انگیزه‌ی چین را برای توسعه‌ی راهکارهای جایگزین دوچندان کرده است؛ روندی که به تدریج زمینه‌ی خودکفایی در تولید قطعات و سیستم‌های کلیدی را فراهم می‌کند.
اکنون، اگر بوئینگ به گذشته بنگرد، درخواهد یافت که سهم بازار انحصاری‌اش به آرامی در حال تجزیه و انتقال به رقباست.
این روند فقط به حوزه‌ی هواپیماسازی محدود نمی‌شود؛ وابستگی چین به نظام دلاری نیز در حال کاهش است.
بر اساس داده‌های منتشر شده توسط صندوق بین‌المللی پول (IMF)، سهم دلار در ذخایر ارزی جهانی از ۶۶ درصد در سال ۲۰۱۵ به ۵۷.۴ درصد در سال ۲۰۲۵ کاهش یافته است.
در همین مدت، سهم یوان چین به ۳.۲ درصد افزایش یافته است.
هرچند این میزان همچنان نسبتاً کوچک است، اما نشان‌دهنده‌ی شتاب فزاینده‌ی روند «حذف وابستگی به دلار» در نظام مالی جهانی است.
شایان توجه است که بانک مرکزی چین با افزایش ذخایر طلای خود به ۲۲۰۰ تن، در تلاش برای پوشش دادن ریسک‌های بلندمدت ناشی از اوراق قرضه‌ی آمریکاست و از این طریق، وابستگی ساختاری ذخایر ارزی به دلار را به طور هدفمند کاهش می‌دهد.
در حالی که ترامپ در شبکه‌های اجتماعی با آب و تاب از «بازگرداندن هواپیماهای بوئینگ توسط چین» سخن می‌گوید، واقعیت این است که اقدامات عملی چین برای تقویت امنیت زنجیره تأمین و ارتقای خودکفایی، پیش از این به مرحله‌ی اجرا درآمده است.
در صورت قطع همکاری بوئینگ با بازار چین، بزرگ‌ترین بازنده، احتمالاً نه چین بلکه خودِ ایالات متحده خواهد بود.
این بی‌اعتنایی گسترده در سطح جهانی نسبت به اقدامات یکجانبه‌ی آمریکا نشان می‌دهد که سیاست‌های یکجانبه دیر یا زود به بن‌بست خواهند رسید؛ روندی که ممکن است بازآرایی نظم بین‌المللی را تسریع کند.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.