راهبرد ملی در سایه اولویت تولید بر مذاکره
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی بصیرت نوشت:
مرور رفتار دولت آمریکا از زمان شروع دور جدید مذاکرات غیر مستقیم، مبتنی بر مواضع متناقض، نوسانی و خارج از حسن نیت همراه با وضع هفت نوبت تحریم جدید بخش‌های نظامی، هسته‌ای و..
علیه کشورمان می‌باشد، این ادعا را به صورت ضمنی تایید می‌کند، که اولویت کشور باید خنثی‌سازی تحریم باشد.
اگرچه بنا به دلایلی، مذاکرات برای حل و فصل موضوع تحریم در دستور کار قرار گرفته، اما باید توجه داشت که مسیر کنونی، نباید منجر به فراموشی اولویت‌ها شود؛ هرگونه توافق، در هر سطحی، نهایتا می‌تواند یک فرصت برای مدیریت بخشی از چالش‌ها تلقی شود، اما این فرصت، همان‌قدر که می‌تواند راهگشا باشد، ممکن است به یک «دام ژئوپلتیک» و «غفلت از واقعیات» تبدیل شود؛ دامِ تن‌دادن به بازی پیچیده‌ای که طراحی‌اش در جغرافیای دیگری رقم خورده و هدفش نه ثبات ایران که گرفتن ابتکار عمل از دست کشورمان است.
آنچه در این میان حیاتی است، «درک درست از بازی طرف مقابل» و «هوشمندی در چینش مهره‌ها» برای رسیدن به انسجام و وحدت است؛ وگرنه نتیجه‌ی نهایی، نه آرامش خواهد بود و نه رونق اقتصادی.
واشنگتن باید درک کند که ایران تحت فشار، تطمیع یا تهدید مذاکره نخواهد کرد.
این موضع، نه یک شعار، بلکه منطقی برآمده از تجربه‌ی چندین‌باره بدعهدی و فشار است.
شواهد موجود –از جمله اعمال مکرر تحریم طی چند هفته‌ی اخیر– این پیام را به تهران مخابره می‌کند که ترامپ فعلی همان ترامپ سال ۲۰۱۷ است و نمی‌شود به آن اعتماد نمود و هرگونه توافق، نه ثبات می‌آورد، نه تضمین پایبندی دارد، و نه می‌تواند تکیه‌گاه سیاست اقتصادی کشور قرار گیرد.
در این سو، در فضای داخلی ، نباید فریب تلطیف کاذب انتظارات سیاسی را خورد.
این آرامش، اگر با پشتوانه واقعی در حوزه اقتصاد و تولید همراه نباشد، همانند «تنفس مصنوعی» است که تنها لحظاتی کوتاه به موجود نیمه‌جان فرصت می‌دهد، اما درمان نمی‌کند.
دولت نباید به این آرامش زودگذر دل ببندد و اولویت‌ها را فراموش کند.
اولویت کشور در نقشه راهی است که رهبر معظم انقلاب در حوزه‌های مختلف از جمله اقتصاد ترسیم نموده‌اند.
بایستی سیاست‌گذاری اقتصادی خود را بر ستون‌های بومی، واقعی و قابل اتکا استوار کنیم.
محور اصلی این سیاست‌گذاری باید «تولید» باشد.
تنها با حمایت جدی از تولید ملی –نه در شعار، بلکه در عمل– می‌توان هم تاب‌آوری اقتصاد را بالا برد و هم مردم را در برابر تکانه‌های سیاسی و ارزی ایمن ساخت و تحریم را کم اثر کرد؛ باید متوجه بود که به مذاکرات به‌عنوان ناجی اقتصاد نگاه نکنیم.
تجربه نشان می‌دهد که تمرکز بر تولید، دانش‌بنیان کردن اقتصاد و مشارکت دادن مردم در فرآیند توسعه، مسیر پایدارتری برای عبور از بحران تحریم است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.