واقعیتی درباره دشمنی آمریکایی‌ها با مردم ایران که به صورت چپ‌ها خورد/ اصلاح‌طلبان رادیکال: حزب دموکرات‌ موش می‌دواند!

*********
پس از متوقف شدن مذاکرات میان ایران و آمریکا رسانه‌های اصلاح‌طلب به دنبال مقصر آن می‌گردند، نکته جالب توجه آن‌که برخی چهره‌های جناح چپ با یک واقعیت جالب درباره جریان‌های سیاسی در آمریکا روبه‌رو شده‌اند، از جمله آن‌که بین حزب دموکرات و جمهوری‌خواه در تحلیل وضعیت ایران تفاوتی وجود ندارد.
روزنامه هم‌میهن ارگان خبری اصلاح‌طلبان ساختاری درباره کارشکنی حزب دموکرات در داخل آمریکا علیه مذاکرات نوشته است:
در داخل آمریکا هم مخالفانی هستند.
نئوکان‌ها که نزدیک به اسرائیل هستند، به نیابت از اسرائیل مخالفت می‌کنند و قابل‌فهم است.
ولی بدترین مخالفت و سنگ‌اندازی از سوی دموکرات‌های بی‌شخصیت است.
اولین آنها جان کری بود که امضاکننده برجام است و حالا که ترامپ می‌خواهد در مسیر توافق گام بردارد، آن را تخطئه و نقد می‌کند.
رسانه‌های جریان اصلی آمریکایی که نزدیک به حزب دموکرات هستند هم همین مسیر را طی می‌کنند.
در بخش جالبی از این یادداشت آمده است:
البته، این برخورد در مواجهه با ترامپ چیز عجیب و غیرمنتظره‌ای نیست؛ چون او هم بیش از رقبایش چنین رفتاری دارد.
معیارهای آنان برای درست و نادرست بودن هر سیاستی، میزان خیری که از سیاست به مردم می‌رسد نیست، بلکه ناشی از این است که چه کسی آن را انجام می‌دهد؟
اگر ما انجام دهیم، خیلی خوب و پسندیده است و اگر دیگران انجام دهند بد و ناپسند است.
روزنامه آرمان ملی نیز برخی اعضای کابینه ترامپ را مقصر جلوه داده و می‌نویسد:
چهره‌هایی همچون جان بولتون، که به مواضع تهاجمی علیه جمهوری اسلامی ایران شناخته می‌شوند، از جمله این افراد بوده.
یکی از آخرین چهره‌های این جریان، «والتز» مشاور امنیت ملی دولت ترامپ بود که اخیراً کنار گذاشته شده است.
ترامپ پیش از این نیز در پایان دور اول ریاست‌جمهوری‌اش، حدود هفت نفر از شخصیت‌های شناخته‌شده حامی جنگ را که در کابینه نخست حضور داشتند، به دور دوم دولت خود راه نداد.
با آنکه حمایت‌های بی‌دریغ لابی اسرائیل نقش مهمی در پیروزی مجدد ترامپ ایفا کرد، اما او در تلاش بود تعادلی میان نیروهای افراطی و چهره‌های معتدل‌تر در کابینه برقرار کند.
آن چیزی که اصلاح‌طلبان از حزب دموکرات مشاهده می‌کنند بخشی از واقعیت آمریکا است که سال‌ها سانسور شده است!
بررسی عملکرد دموکرات‌ها در لیبی، مصر، بحرین و یمن و دیگر کشورهای منطقه نیز در جای خود می‌تواند این موضوع را آشکارتر کند.
اصلاح‌طلبان سال‌ها با تفاوت قائل شدن میان دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه طوری وانمود می‌کردند که گویی یکی بر خلاف دیگری با مردم ایران دشمنی ندارد، به عنوان مثال محمدجواد ظریف آبان ماه ۹۸ در سفر به ونزوئلا و در گفتگو با شبکه ونزوئلایی «تله‌سور» در پاسخ به این سؤال که آیا بر سر کار بودن دموکرات‌ها یا جمهوری‌خواهان در کاخ سفید تفاوتی برای کشور دارد تأکید کرده بود که حتماً تفاوتی میان ترامپ و بایدن برای ایران وجود دارد.
وی در ادامه با لحن محتاطانه‌تری جمله خود را این گونه کامل کرده بود: «چیزی که برای ما اهمیت دارد لحن و کلمات نیست بلکه عملکردهاست.» او در عین حال اظهار امیدواری کرده بود: «ما به شکل واضح راهی برای تعامل دوباره پیدا خواهیم کرد...»
آنچه که در برابر دیدگان مردم یکبار دیگر اتفاق افتاد، این بود که دو حزب اصلی آمریکا در سیاست خارجی و راهبرد استکباری این کشور، هیچ تفاوتی با هم ندارند و کشورهای جهان نباید به واشنگتن اعتماد بکنند.