مرگ 2 مادر باردار در لرستان/ بررسی نظر کمیته بیمارستانی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، نخستین نشست کمیته دانشگاهی بررسی مرگ‌ومیر مادران باردار با محوریت دو پرونده فوت مادران باردار در شهرستان‌های خرم‌آباد و دلفان تشکیل شد.
این پرونده‌ها اکنون در مرکز توجه دانشگاه علوم پزشکی قرار گرفته‌اند تا مشخص شود آیا روندهای پزشکی، ارجاع بیماران، مراقبت‌های دوران بارداری و تصمیم‌گیری‌های بالینی مطابق با پروتکل‌های ملی و جهانی صورت گرفته‌اند یا خیر.
جلال‌الدین امیری، رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان در این جلسه مرگ مادران باردار را فاجعه‌بار توصیف کرد و گفت که امروز در شرایطی که سیاست‌های کشور بر ترویج فرزندآوری تأکید دارند، نباید مرگ یک مادر باردار برای ما عادی شده باشد.
او با تأکید بر مستندسازی دقیق و شفاف حوادث افزود که بررسی ریشه‌ای باید منجر به اصلاح فرآیندها شود و نباید منتظر تکرار فجایع ماند تا نظام سلامت را بازبینی کرد.
امیدعلی عادلی، متخصص پاتولوژی، نیز لزوم در نظر گرفتن دیدگاه کمیته بیمارستانی را در کنار ارزیابی دانشگاهی مطرح و بیان کرد که اگر قرار است به نتیجه علمی و قطعی رسیده شود، باید اسناد رسمی و گزارش‌های بیمارستان‌ها دقیق و شفاف ارائه شود.
این سخنان تلویحاً به امکان وجود نارسایی یا ابهام در گزارش‌های اولیه برخی مراکز درمانی اشاره دارد؛ موضوعی که اگر تأیید شود، می‌تواند به بازنگری جدی در نظام مراقبت‌های دوران بارداری در لرستان منجر شود.
دو مورد مرگ مادر باردار، درست در زمانی رخ داده‌اند که بارها تأکید بر جوان‌سازی جمعیت و حمایت از زایمان طبیعی تأکید شده‌است.
بخشی از زیرساخت‌های بهداشتی به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردار لرستان همچنان فاصله معناداری با استانداردهای جهانی دارند.
وقتی یک مادر باردار جان می‌بازد، آن‌چه می‌میرد فقط یک جسم نیست؛ بلکه، امیدی است که قرار بود در قامت یک زندگی تازه تجسم یابد.
لرستان حالا در آستانه سال جدید، با مرگ دو مادر در خرم‌آباد و دلفان، دوباره با واقعیتی تکان‌دهنده روبه‌رو شده: مرگ مادران باردار همچنان ادامه دارد.
علل مرگ مادران باردار متنوع است از خونریزی‌های شدید، عفونت، آمبولی، مشکلات قلبی، و گاه قصور پزشکی، اما کارشناسان سلامت بر یک موضوع تأکید دارند که در بسیاری از موارد، مرگ مادر قابل پیشگیری است.
قصور همیشه در سطح پزشک یا ماما اتفاق نمی‌افتد؛ گاه فرآیندهای معیوب در سیستم ارجاع، نبود امکانات کافی در مراکز بهداشتی مناطق روستایی، یا تأخیر در پذیرش بیمارستانی نقش‌های اصلی را بازی می‌کنند.
بسیاری از مادران باردار در آمارهای مرگ‌ومیر مورد نامیده می‌شوند، اما هر کدامشان خانه‌ای بودند، مادری، خواهری، یا معلمی.
روایت مرگ این زنان روایتی‌ست از نظامی که در گوشه‌هایی از کشور هنوز نتوانسته حیات را، حتی در زمان زایش، تضمین کند.
انتهای پیام/ 644