چه کسی پاسخگوی فروپاشی منابع آبی لرستان است؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، میزان بارندگی در لرستان به‌طور معناداری نسبت به سال گذشته و دوره بلندمدت کاهش یافته است.
دو روش پهنه‌بندی با استفاده از 209 ایستگاه باران‌سنج و سنجش نقطه‌ای در شهرستان‌ها کاهش کلی بارش‌ها را تأیید می‌کنند.
تنها دو شهرستان الیگودرز و دورود توانسته‌اند افزایشی نسبی را تجربه کنند.
گزارش میدانی از وضعیت منابع آبی لرستان، تصویری نگران‌کننده از آینده این استان ترسیم می‌کند؛ آینده‌ای که در آن کاهش بارندگی، افت سطح آب‌های زیرزمینی، سدهای نیمه‌خالی و چاه‌های غیرمجاز، حلقه‌های یک زنجیره هشداردهنده‌اند.
نگاهی به وضعیت سدهای لرستان، عمق بحران را ملموس‌تر می‌کند.
ظرفیت کل شش سد اصلی این استان 208 میلیون و 710 هزار مترمکعب برآورد شده، اما در آخرین ارزیابی، حجم آب موجود تنها 73 میلیون و 430 هزار مترمکعب بوده‌است.
در چنین شرایطی نقش سدها به‌عنوان ذخایر استراتژیک در تأمین آب شرب و کشاورزی، به‌شدت تضعیف شده است.
از سوی دیگر افتی که در آب‌های زیرزمینی مشاهده می‌شود، شاید کم‌صداتر از رودخانه‌ها و سدها باشد، اما تأثیر آن ژرف‌تر است.
در سال 1403، میانگین افت سطح آب زیرزمینی در لرستان به 20 سانتی‌متر رسید.
به زبان دیگر، زمین معادل 27 میلیون مترمکعب از ذخایرش را از دست داده‌است.
علت اصلی این افت، برداشت‌های بی‌رویه از چاه‌های غیرمجاز عنوان شده‌است.
تا 25 بهمن 1403، یک‌هزار و 583 حلقه چاه غیرقانونی شناسایی شده‌اند و تنها در سال گذشته، 1164 حلقه از این چاه‌ها مسدود شده‌اند.
این اقدام باعث حفظ 53 میلیون مترمکعب آب زیرزمینی شده، اما آن‌چه برداشت می‌شود، هنوز بیش از آن‌چیزی است که طبیعت می‌تواند جبران کند.
داریوش حسن‌نژاد، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای لرستان، در نشستی با کشاورزان خرم‌آباد با صراحت از وضعیت بحرانی منابع آبی این استان سخن گفت.
به‌گفته او، آبدهی چشمه‌های لرستان نسبت به سال گذشته 23 درصد و نسبت به میانگین بلندمدت 39 درصد کاهش یافته است.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای لرستان تأکید کرد که این کاهش در حوضه‌های کرخه و کارون نیز محسوس است.
حسن‌نژاد با تأکید بر لزوم تغییر رفتارهای آبی، از کشاورزان خواست که نسبت به تمدید پروانه‌های چاه، نصب کنتورهای هوشمند و پایبندی به مدیریت برداشت مسئولانه اقدام کنند.
تأثیر بحران آب بر کشاورزی لرستان اکنون قابل‌مشاهده است.
کشاورزان به‌ناچار الگوی کشت خود را تغییر داده‌اند.
کشت‌های پرآب‌بر مانند برنج و هندوانه جای خود را به محصولات مقاوم‌تری چون سیب‌زمینی و جو داده‌اند.
این تغییر، اگرچه گامی در مسیر تطبیق با واقعیت آبی است، اما به کاهش تنوع محصولات و افت درآمد کشاورزان در لرستان انجامیده است.
در بسیاری از مناطق، حتی تأمین آب برای کشت محصولات پایه‌ای نیز ممکن نیست.
زمین‌ها خشک مانده‌اند، و برخی کشاورزان از کشت صرف‌نظر کرده‌اند.
در حاشیه دشت‌ها زمین‌هایی دیده می‌شود که ترک خورده‌اند.
آب در لرستان امروز در مرز کمبود و نابودی ایستاده است.
اعداد و آمار چیزی فراتر از خشک‌زبانی علمی‌اند؛ آن‌ها روایتگر زیست مردمانی هستند که با آب معنا می‌گیرند.
انتهای پیام/ 644