معلمی با چشم دل؛ روایت بانویی نابینا از لرستان+ فیلم
معصومه فرج پور، بانویی نابینا، سال هاست مسیر معلمی را پیموده و عشق به یادگیری را در دل شاگردانش افروخته است. خبرگزاری تسنیم برای شنیدن داستان زندگی اش با او گفت وگو کرده است.

خبرگزاری تسنیم، لرستان: همهچیز را نمیشود با چشم دید؛ گاهی باید دل را سپرد به لمس، گوش را به شنیدن، و روح را به پرواز در نور درونی.
در جهانی که موفقیت اغلب با دیدهشدن و دیدهداشتن سنجیده میشود، کسانی نیز هستند که بدون داشتن نگاه ظاهری، روشنترین مسیرها را برای خود و دیگران میسازند؛ کسانی که با چشم دل میبینند و با ایمان و اراده، موانع را پشتسر میگذارند.
در میان این انسانهای الهامبخش، چهره زنی از دیار لرستان میدرخشد؛ بانویی که هرگز روشنی روز را ندیده، اما برای دهها کودک و نوجوان، چراغ راه بودهاست.
معصومه فرجپور، بانویی نابینا، اما پر بینش و بینا به معنا، سالهاست با صبر و باور، مسیر معلمی را پیموده و عشق به یادگیری را در دل شاگردانش افروخته است.
او نه با دیدن، بلکه با حس، با گوش جان، و با لمس واژهها زیسته است.
درحالیکه بسیاری ممکن است نداشتن بینایی را مانعی بزرگ بدانند، معصومه آن را به نیرویی برای پرواز بدل کردهاست.
آموزگاری را نه بهعنوان شغل، که بهمثابه رسالتی الهی در آغوش کشیده؛ گویی خود شعلهای از همان چراغیست که همیشه دربارهاش شنیدهایم: معلم، نوریست در دل تاریکی.
سالها تجربه، حضور در کلاسهای قرآنی، تلاش برای استقلال، و نقشآفرینی فعال در حوزه آموزشوپرورش کودکان، از او زنی ساخته است که نهتنها بر ضعف چیره آمده، بلکه در دل دشواریها، الهامبخش دیگران شدهاست.
برای شنیدن داستان زندگیاش، و لمس گوشهای از دنیای پررنگی که با چشمان بسته ساخته، مهمان کلام او شدیم؛ بانویی که جهان را با جان دیده، نه با چشم، و روشنایی را از درون خویش هدیه داده است.
تسنیم: از خودتان برای ما بگویید.
خانم فرجپور: دکترای زبان و ادبیات فارسی هستم و فارغالتحصیل از دانشگاه رازی کرمانشاه.
در یک خانواده مذهبی و فرهنگی بزرگ شدم که در آن چهار فرزند بودیم؛ دو پسر و دو دختر.
یکی از برادرانم نیز مانند من از گروههای آسیبدیده بینایی است.
تسنیم: لطفاً بیشتر در مورد دوران کودکی و تجربیات خود در مورد نابینایی صحبت کنید.
خانم فرجپور: زمانی که به دنیا آمدم، مشکل نابینایی بهشکل مادرزادی وجود داشت، بههمین دلیل از همان ابتدای زندگی متوجه شدم که تفاوتهایی با دیگران دارم.
این آگاهی بهصورت تدریجی و با گذشت زمان در من شکل گرفت.
در محیط اطرافم افرادی بودند که از من حمایت کردند و همیشه بهگونهای رفتار میکردند که احساس متفاوت بودن نمیکردم.
در کنار سایر همسالانم بازی میکردم و هیچگاه احساس تماشاگر بودن نداشتم.
بهویژه در لرستان که بهطور تاریخی با کمبود امکانات روبهرو است، این حمایتها نقش بسیار مهمی در شکلگیری شخصیت من داشت.
تسنیم: چگونه با فعالیتهای قرآنی آشنا شدید و چه عواملی در این مسیر تأثیرگذار بودند؟
خانم فرجپور: من در خانوادهای متولد شدم که پدرم تحصیلات مکتبی داشت.
پدرم همیشه قرآن را با من میخواند و در واقع اولین معلم من در این مسیر بود.
این علاقه به قرآن از کودکی در من شکل گرفت.
بهویژه موسیقی و وزن قرآن که در سورههای کوتاه جزء سیام نمایان بود، همیشه برای من جذاب بود.
به لطف خدا و همراهی پدرم، خیلی زود با قرآن آشنا شدم و این آشنایی عمیقاً بر روح و جانم تأثیر گذاشت.
تسنیم: از چه زمانی شروع به حفظ قرآن کردید و چه روشهایی برای این کار داشتید؟
خانم فرجپور: قبل از اینکه وارد مدرسه بشوم، بسیاری از سورههای جزء سیام قرآن را حفظ کرده بودم.
وقتی وارد مدرسه شدم، بخشی از این سورهها را حفظ کرده و بهراحتی آنها را میخواندم.
روش آموزش قرآن من ساده بود؛ پدرم قرآن را میخواند و من تکرار میکردم.
آن زمان هیچگونه تکنولوژی و وسایل کمکآموزشی مانند قلم قرآنی یا لوحهای فشرده وجود نداشت.
تنها چیزی که داشتم، همراهی پدرم و یادگیری از طریق تکرار بود.
تسنیم: شما همواره در مسابقات قرآنی موفقیتهای چشمگیری داشتهاید.
لطفاً در مورد این موفقیتها صحبت کنید.
خانم فرجپور: اولین موفقیتهای من مربوط به دوران دبیرستان بود که در مسابقات قرائت قرآن رتبههای اول را کسب کردم.
بعد از آن، در سالهای مختلف در مسابقات قرآنی سطح کشور موفق به کسب رتبههای برتر شدم.
اولین رتبه کشوری من در مسابقات دانشآموزی در رشته قرائت تحقیق بود که در پیشدانشگاهی کسب کردم.
در جشنواره قرآن و عترت بهزیستی نیز موفق به کسب رتبه سوم در رشته قرائت تحقیق شدم.
در قرائت ترتیل نیز موفقیتهای زیادی کسب کردم و چهار رتبه سوم کشوری، یک رتبه اول و پنج رتبه دوم در این زمینه دارم.
در سال 1394 در یک همایش بینالمللی قرآن، بهعنوان بانوی مرتل برتر جهان اسلام شناخته شدم.
تسنیم: قرآن چه تأثیری بر زندگی شما گذاشته است؟
خانم فرجپور: قرآن در زندگی من تأثیر بسیار عمیقی داشته است.
حتی زمانی که نمیتوانستم مفهوم آیات قرآن را بهطور کامل درک کنم، صرف خواندن آن برایم معجزهآسا بود.
آیهای که همیشه مرا آرام میکند، آیهای است که میگوید: «کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ» این آیه به من یادآوری میکند که هر چیزی که در زندگی بهدست میآورم، حاصل تلاش و کوشش خودم است.
تسنیم: شما برای آینده چه اهدافی در زمینه فعالیتهای قرآنی دارید؟
خانم فرجپور: یکی از اهداف من این است که در زمینه پژوهشهای قرآنی فعالیتهای بیشتری انجام دهم.
آرزو دارم که در راستای تفهیم اعجاز قرآن، گامی بردارم و زیباییهای قرآن را به مخاطبان نشان دهم.
هدف من این است که حافظ کل قرآن شوم و نهتنها حفظ آن، بلکه بتوانم به تکتک آیات قرآن عمل کنم.
تسنیم: چالشهای شما برای مستقلشدن چه بودند؟
خانم فرجپور: مهمترین چالش من جدایی از خانواده و کنار آمدن با محیط جدید در تهران بود.
دوری از خانواده و وابستگی عاطفی، در ابتدا خیلی برایم سخت بود.
چون در محیطی جدید قرار گرفته بودم و هیچگونه حمایت از سوی آشنایان و خانواده نداشتم، مجبور شدم بهطور مستقل منابع آموزشی را پیدا کنم و بهتدریج با شرایط کنار بیایم.
تسنیم: چطور وارد عرصه تدریس شدید؟
خانم فرجپور: علاقه به تدریس از دوران کودکی در من وجود داشت.
اما بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی و در دوره فوقلیسانس، اهدافم تغییر کرد.
در ابتدا قصد داشتم در فرهنگستان زبان و ادب فارسی مشغولبهکار شوم، ولی بعد از دیدن فراخوان جذب معلولین برای تدریس در مدارس استثنائی، پدرم بدون اطلاع من ثبتنام کرد و با پذیرش در آزمون، وارد این عرصه شدم.
بعد از ثبتنام و طی مراحل مختلف، بهعنوان معلم در مقطع ابتدایی مشغول به کار شدم.
تسنیم: اولین تجربه تدریس شما چگونه بود؟
خانم فرجپور: اولین تجربه تدریس من در مقطع ابتدایی بود که برایم بسیار چالشبرانگیز بود.
در ابتدا نمیتوانستم با دانشآموزان کوچکتر ارتباط برقرار کنم و احساس میکردم جای من در اینجا نیست.
اما بهتدریج با پیگیری و تلاش، توانستم روشهای تدریس مؤثری پیدا کنم و ارتباط خوبی با دانشآموزان برقرار کنم.
یکی از خاطرات شیرین من از این دوران این بود که یکی از دانشآموزان کمبینا در پایان دوره پیشدبستانی توانست آیهای از قرآن را بهدرستی بخواند و این لحظه برای من بسیار پررنگ و خاطرهانگیز بود.
تسنیم: تدریس شما در مقاطع مختلف چه تأثیری بر دانشآموزان و دانشجویان داشته است؟
خانم فرجپور: تفاوتهایی که بین این دو قشر وجود دارد، بیشتر در سن و شرایط زندگیشان است.
در مقطع دانشآموزی، بسیاری از بچهها برای پر کردن وقت به مدرسه میآیند، درحالیکه برخی از آنها بهدلیل مشکلات خانوادگی یا شرایط سخت زندگی، انگیزه زیادی برای پیشرفت ندارند.
در این میان، وقتی بچهها میدیدند که فردی با شرایط مشابه به آنها توانسته به موفقیت برسد، انگیزه بیشتری پیدا میکردند.
اما در مقطع دانشگاهی، بیشتر تأثیر من در الگوبرداری از من بود و میتوانستم دانشجویان را به تلاش و پیشرفت تشویق کنم.
تسنیم: چه پیامی برای کسانی که شرایط مشابه شما دارند، دارید؟
خانم فرجپور: پیام من این است که هیچ محدودیتی برای رسیدن به موفقیت وجود ندارد.
باید باور داشت که انسان با تلاش و اراده میتواند بر تمام مشکلات غلبه کند.
مهم این است که به خود ایمان داشته باشیم و در مسیر درست قدم برداریم.
معصومه فرجپور، علیرغم مشکلات مختلف، توانستهاست در عرصههای علمی و قرآنی موفقیتهای بزرگی کسب کند و در مسیر رشد و پیشرفت خود همچنان ثابتقدم باشد.
او الگویی است برای افرادی که همهچیز را سخت میپندارند.
.
گفتوگو از مرضیه شیرخان چگنی
انتهای پیام/.