شتاب کشاورزی گیلان با نشاء مکانیزه و بذر گواهی شده
با اجرای آیین های ترویجی نظیر نشای مکانیزه، کشاورزی گیلان گام بلندی در مسیر افزایش بهره وری، بهبود کیفیت محصولات و تحقق جهش تولید برداشته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، استان گیلان با اقلیم خاص، زمین‌های حاصلخیز و سابقه دیرینه در کشاورزی، به عنوان قطب اصلی تولید برنج کشور شناخته می‌شود.
اقتصاد این استان تا حد زیادی به کشاورزی و به ویژه کشت برنج وابسته است؛ محصولی که هم در سفره مردم ایران جایگاه ویژه‌ای دارد و هم بخش مهمی از معیشت هزاران خانوار گیلانی را تأمین می‌کند.
در این راستا، توجه به نوآوری‌های کشاورزی و تقویت تولید، بیش از پیش اهمیت یافته است.
در همین مسیر، برگزاری جشنواره‌ها و آیین‌های کشاورزی نظیر آیین «نشای مکانیزه برنج» و «لایروبی انهار ورودی به شالیزارها» به همت کشاورزان و مسئولان با هدف تحقق شعار سال مبنی بر جهش تولید، در دستور کار قرار گرفته است.
استفاده از روش‌های نوین کاشت و نشای مکانیزه بر پایه بذرهای گواهی شده، امروزه به یک ضرورت برای افزایش بهره‌وری تبدیل شده است.
طبق اعلام مسئولان جهاد کشاورزی گیلان، 153 واحد بانک نشاء در گیلان فعال هستند که بذر اصلح و گواهی شده با 98 درصد خلوص فیزیکی را در اختیار کشاورزان قرار می‌دهند.
در سال زراعی جدید نیز یک هزار و 450 تن بذر گواهی شده در استان تولید شده تا کشاورزان با اطمینان خاطر بیشتری کشت خود را آغاز کنند.
گیلان با 238 هزار هکتار اراضی شالیزاری، بزرگترین تولیدکننده ارقام بومی و کیفی برنج در کشور محسوب می‌شود و رتبه نخست سطح زیرکشت و دوم تولید برنج را در کشور داراست.
تنوع ارقام کشت شده، از برنج‌های کیفی نظیر هاشمی، علی کاظمی، صدری، حسنی و دیلمانی گرفته تا ارقام پرمحصولی چون گوهر و سپیدرود، نشان از ظرفیت بالای استان در تأمین برنج مرغوب دارد.
بیش از 85 درصد از محصول برنج گیلان را ارقام کیفی به خود اختصاص داده‌اند که محبوبیت بالایی در میان مصرف‌کنندگان دارند.
نقش جهاد کشاورزی گیلان در هدایت کشاورزان به سوی استفاده از بذرهای استاندارد، توسعه مکانیزاسیون و برنامه‌ریزی برای کشت دوم بسیار برجسته است؛ برنامه‌هایی که می‌تواند سهم استان را در امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت کند.
با این وجود، چالش‌هایی همچون نوسانات قیمت برنج، تغییرات اقلیمی، کمبود آب و لزوم نوسازی تجهیزات کشاورزی از تهدیدهای جدی پیش روی این بخش است.
آینده کشاورزی گیلان در گرو افزایش بهره‌وری، توسعه کشت دوم (از جمله راتون) و حمایت هدفمند از کشاورزان برای استفاده از فناوری‌های نوین خواهد بود که در صورت برنامه‌ریزی دقیق و تداوم حمایت‌ها، می‌توان امیدوار بود که برنجکاری گیلان نه تنها پاسخگوی نیاز داخلی باشد، بلکه ظرفیت صادراتی نیز پیدا کند و به یک برند جهانی در حوزه محصولات کشاورزی تبدیل شود.
انتهای پیام/
