رگه های کودک ستیزی در شهرداری ها

به گزارش خبرنگارمهر، نشست هم‌اندیشی شهرهای دوستدار کودک فرصت ها و چالش ها، در سازمان و دهیاری‌ها و شهرداری‌های کشور با حضور نماینده وزارت کشور، یونیسف، ان‌جی‌اوها، کارشناسان و نمایندگان شهرداری‌ها سراسر کشور برگزار شد.
در این نشست، تجربه کلانشهرهای مختلف از جمله اصفهان و رشت، در راستای رسیدن به شهر دوستدار کودک ارائه شده و سیاست‌های وزارت کشور در خصوص دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک بار دیگر تشریح شد.
مختاری، مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی سازمان و دهیاری‌ها و شهرداری‌های کشور، در ابتدای نشست با بیان اینکه احقاق حقوق کودکان امری بدیهی است، گفت: برای آنکه بتوانیم مشکلات متعدد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را حل کنیم، باید روی کودکان کار کرده و این امر را از مهد کودک‌ها شروع کنیم.
زمانی می‌گوییم یک جامعه سالم است که حقوق کودکان را در نظر گرفته و آموزش را جدی بگیریم.
وی با اشاره به تئوری آرامش شهری افزود: در دنیای امروز کل شهرها شتابزده شده‌اند و در نتیجه شهرهای موفق دنیا به سمت آهسته شهری می‌رود و کودکان بیش از همه از این مسئله سود خواهند برد.
اگر شهری به نیازهای کودکان توجه نکند، در آینده با مشکل روبه رو خواهد شد.
شهر باید از پایه درست ساخته شود وگرنه، برگشت به گذشته کار آسانی نیست، اما این تفکر هنوز در ایران جانیافتاده است.
مختاری، خطاب به شهرداری‌ها گفت: من از مسئولان شهری خواهش می‌کنم در طراحی شهری کودکان را در نظر بگیرند.
در این صورت است که می توانیم شهرهای بهتری بسازیم، این نهضت اگر زودتر آغاز شده بود امروز ثمره آن را می‌دیدیم.
در ادامه جلسه، فاطمه جوانی، نماینده مرکز اطلاع رسانی و امور بین الملل وزارت کشور گفت: ما به دنبال آن هستیم که با پیوستن به شبکه شهرهای دوست‌دارکودک به سمت جهانی شدن و ارتباط بیشتر با دنیا برویم.
وی در خصوص فرآیند پیوستن به شبکه شهرهای دوستدار کودک، افزود: روش‌های کاری برای پیوستن به شبکه‌های شهر دوستدار کودک در اختیار شهرداری ها قرار گرفته.
شهرداری‌هایی که قصد دارند به این شبکه بپیوندند، باید از وضعیت کودکان در شهرشان گزارشی تهیه کرده و برنامه عملیاتی بنویسند.
در ادامه تفاهم‌نامه‌ای میان وزارت کشور و شهرداری امضا شده و پس از تصمیم کمیته در وزارت کشور کاندیداتوری شهر دوستدار کودک به آن شهر اعطا می شود.
اگر شهرداری از این تفاهم نامه خارج شود، طبیعتاً از کاندیداتوری هم خارج می‌شود و این فرآیند ۲ الی ۵ سال طول می‌کشد.
وی با بیان اینکه شهرداری‌ها باید به دستورالعمل شهر دوستدار کودک پایبند باشند، افزود: اگر شهری به شبکه شهرهای دوستدار کودک به پیوندد و لوگو آن راه بگیرد، این امر به معنای تمام شدن مشکلات آن شهر در خصوص کودکان نیست.
برای مثال هر چند پاریس یک شهر دوستدار کودک است اما هنوز کودک کار دارد.
همچنین رضا مهدی زاده، مدیر کل دفتر برنامه‌ریزی و مدیریت توسعه شهری سازمان سازمان و دهیاری‌ها و شهرداری‌های کشور، با بیان اینکه دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک مهرماه ۹۷ از سوی سازمان ابلاغ شده است، گفت: این برنامه دارای مقیاس ملی است و مرور تجربیات نشان می‌دهد، که هدف، تغییر نگاه به کودک است و بدون ان جی او ها این امر ممکن نیست.
مهدی زاده با بیان اینکه شهر دوستدار کودک منافع مالی ندارد، افزود: این کار عشق و علاقه می خواهد و بازگشت سرمایه در ۵۰ سال آینده را با خود به همراه دارد.
وی با اشاره به اینکه ساختار شهرداری فرسوده و کهنه است و قانون شهرداری‌ها با کارهای امروزه شهرداری همخوانی ندارد، گفت: معاونت حقوقی ریاست جمهوری در نامه‌ای از ما پرسیده در راستای شهرهای دوستدار خانواده چه کرده‌ایم.
این مسئله نشان می دهد در هیئت دولت هم موضوعاتی چون شهر دوستدار کودک مطرح است.
وی با تأکید بر اینکه دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک در حال بازنگری است، افزود: ما هنوز تجربیات تمام شهر ها را نمی دانیم و شهرداری ها نباید مستقیم با نهادهای بین المللی همچون یونیسف ارتباط برقرار کنند و برای ارتباط با نهادهای بین‌المللی مثل یونیسف، باید از طریق سازمان و دهیاری‌ها و شهرداری‌های کشور با مرکز امور بین‌الملل و مرکز اطلاع‌رسانی و معاونت امور بین الملل وزارت کشور مکاتبه کنند و هر گونه ارتباطی باید صرفاً از طریق سازمان شهرداری ها باشد.
هم‌چنین موسی پژوهان، مشاور حوزه امور شهرداری، سازمان شهرداری‌ها با اشاره به آمار کودکان در کشور گفت: سرشماری سال ۹۵ نشان می‌دهد هجده و نیم میلیون کودک در کشور داریم.
یعنی سرانه کودک در فضای شهری کمتر از ۱۰ سانتیمتر مربع است.
گروهی که بی‌صدا هستند و صدایشان به گوش کسی نمی‌رسد.
به همین دلیل شهر دوستدار کودک یک نهضت مقدس و سرمایه‌گذاری هوشمندانه است.
پژوهان افزود: دستورالعمل شهر دوستدار کودک توسط سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها کشور تهیه و به شهرداری‌های سرتاسر کشور ابلاغ شده است و هدف آن حرکت به سمت شهر دوستدار کودک بود.
جالب است که شهرهای کوچک علاقه فراوانی به این موضوع نشان دادند.
وی ادامه داد: برای آنکه بتوانیم به سمت شهر دوستدار کودک برویم باید اداره شهر دوستدار کودک زیر مجموعه معاونت شهرسازی تشکیل شود.
این امر حیاتی است، اگر اداره ای نباشد چگونه می توان در خصوص اقدامات آنها پیگیری لازم را انجام داد؟
در ادامه جلسه، نماینده کلانشهر اصفهان رشت، شیراز، زرند و اوز تجربیات خود را در خصوص تبدیل شدن به شهر دوستدار کودک قبل و بعد از دستورالعمل به اشتراک گذاشتند.
نوروزی، رئیس اداره شهر دوستدار کودک اصفهان با اشاره به مشکلاتی که در این مسیر به آن‌ها برخورد کرده است، گفت: ما رگه های کودک ستیزی را در معاونت‌های مختلف شهرداری دیدیم.
آنها به هیچ وجه کودکان را در برنامه‌ریز های خود لحاظ نمی‌کنند.
وی در ادامه به اقدامات شهرداری اصفهان در این خصوص اشاره کرده و گفت: پس از ۵ سال چانه زنی آخر توانستیم، برای اداره شهر دوستدار کودک ردیف بودجه بگیریم، هر چند این بودجه فقط ۳ میلیارد تومان است و ما پیشنهاد داده بودیم ۴۰ میلیارد تومان به ما بودجه دهند.
نوروزی با بیان اینکه حوزه کودک را در شهرداری باور نمی‌کنند، افزود: شهرداری باید بداند که در خصوص کودکان مسئولیت دارد.
درست است که بهزیستی مسئول است؛ اما شهرداری مسئول اجرای فضاهای شهری و مبلمان شهری است
گاهی اوقات بهزیستی به ما پیغام می‌دهد اگر شما شعار شهر دوستدار کودک را می دهید، پس چرا معاونت خدمات شهری با چنین شرایطی کودکان را از سطح شهر جمع آوری می‌کند؟
وی با تاکید بر اینکه شهرداری باید قبول کند در حوزه کودک مسئول است، گفت: ما به دنبال آن هستیم که پاییز امسال شورای شهر کودک را که از پارامترهای یونیسف است، برگزار کنیم و مصوبات را در طرح.
های شهرسازی به کار ببریم.
پورناصرانی، معاون شهرسازی شهرداری رشت نیز به اقدامات این شهر اشاره کرده و گفت: ما توانستیم همکاری سازمان‌های مختلف و ان‌جی‌اوها را در این خصوص جلب کنیم و از خیرینی که در سطح شهر به صورت پراکنده کار می‌کردند، کمک گرفتیم.
.
وی با اشاره به الزامات قانونی در خصوص تغییر مبلمان شهری در راستای استانداردهای شهر دوستدار کودک، ادامه داد: برخی شهرداری را همچون قلک می‌بینند، هرچند امروز ما مشکلات مالی عدیده‌ای داریم، اما باید خودمان را به جای معلول و سالمند قرار دهیم و از این طریق متوجه اهمیت موضوع شویم.
باید برای شهر دوستدار کودک بودجه تخصیص داده شود و جامعه شهری موظف است که بپذیرد باید برای کودک ارزش بیشتری قائل شود.
بهادری، معاون شهرسازی شهرداری شیراز نیز با اشاره به اینکه طرح ها شهری درصد تحقق پذیری بسیار پایینی دارند، گفت: مردم ما درک خوبی از مشارکت ندارند، چرا که ما آنها را به بازی نگرفته‌ایم.
چرا یک خارجی که حتی نمی‌تواند کلمه محله را به درستی تلفظ کند باید طرح‌های شهری را برای ما بنویسد؟
منصوری، معاون شهرسازی شهرداری زرند هم با تأکید بر اینکه این شهر توجه به مسائل کودکان را سالها قبل از این دستورالعمل آغاز کرده، گفت: بحران هایی همچون زلزله و بحران زغال سنگ موجب شده بود که زرند تبدیل به شهری مهاجرفرست شود و امید به زندگی کاهش یابد.
به طوری که ما در فهرست شهرهای با خودکشی بالا بودیم اما با همکاری موسسه خیریه همنوا پس از سال ها توانستیم از بحران رد شده و امید را به شهر باز گردانیم.
در انتهای جلسه فقیهی نژاد، مشاور شهرداری اوز در امور دوستدار کودک با اشاره به اقدامات این شهر در خصوص شهر دوستدار کودک، گفت: ما با کمک خیرین جشنواره‌های مختلف همچون جشنواره بازی و جشنواره هنر برگزار کرده و توانستیم مفهوم شهر دوستدار کودک را در این شهر کوچک جا بیندازیم.
این شهر از کم آبی و گرمای شدید رنج برده و درصد زیادی از شهر مهاجرنشینان خارجی هستند.
ما با وجود تمام مشکلات بازهم در راستای شهر دوستدار کودک کار کردیم.
در انتهای جلسه همچنین نماینده موسسه خیریه هم‌نوا در خصوص اهمیت شهر دوستدار کودک تاکید کرده و آن را عامل بالابردن رشد اقتصادی کشورهای پیشرفته دانست.
همچنین تجربه‌های کشورهای خارجی برای نمایندگان شهرداری ها به اشتراک گذاشته شد.
به علاوه علیزاده مدیر موسسه سرزمین قصه های کهن اشاره به فعالیت‌های خود در این موسسه گفت: پیشنهاد من به عنوان عضوی از بخش خصوصی تولید محتوا برای شهر دوستدار کودک است.
ما نیاز به تولید محتوا داریم.
مشکل ما در شهر نداشتم مهارت ها گفتگو است، قصه ابزار نیست، قصه زندگی است.
کار برای کودکان، نباید به صورت رقابت باشد و نباید کودکان را از هم جدا کرد.
وی خاطرنشان کرد: نباید کودک کار را از کودک توان یاب و اتیسم جدا کرد.
اگر دست از جداسازی کودکان بر داریم متوجه خواهیم شد که چقدر فضا برای کودکان زیاد است.
در جریان جمع بندی و پرسش و پاسخ نیز فعالان حقوق کودک، به برخورد با کودکان کار توسط شهرداری ها اشاره کرده از شهرداری خواستند امکانات بیشتری در اختیار ان‌جی‌او ها بگذارد تا بتوانند فعالیت کنند.