«رمانه» رطوبت زده و دام‌های گرسنه «دهول»

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - قاسم منصور آل کثیر: رودخانه دز در پایین‌دست دزفول از میان دو حوزه استحفاظی شهرستان شوش و شوشتر می‌گذرد.
در یک سوی رودخانه روستاهای بخش مرکزی و بخش شاوور از توابع شهرستان شوش و در آن سوی رودخانه روستاهای شعیبیه از توابع بخش گوریه شهرستان شوشتر واقع شده‌اند.
رودخانه دز همچون ماری خزنده در جایی از نزدیکی خانه‌های روستایی می‌گذرد و در برخی موقعیت‌های جغرافیایی با فاصله نسبتاً زیادی از رودخانه‌ها عبور می‌کند.
روستای رمانه جزو روستاهایی است که در نزدیکی رودخانه دز واقع شده است.
به همین دلیل این روستا از اولین روستاهایی است که مورد تهدید سیلاب قرار می‌گیرد.
آن سوی روستای رمانه، روستای «بیت یدی» از توابع شهرستان شوش قرار دارد.
روستای شوشی اکنون در شرایط مناسبی نیست و ساکنان روستا خانه‌های خود را ترک کردند.
بخشی از خانه‌های روستای رمانه نیز به علت رسوب آب از زیرِ سیلاب و ایجاد رطوبت شدید در خانه‌ها، فعلاً خالی از سکنه شده‌اند.
رسوبِ رطوبت
عضو شورای روستای رمانه که از رطوبت و آبِ وارد شده در خانه‌ها ابراز نگرانی می‌کند به خبرنگار مهر می‌گوید: یکی از معضلات روستای رمانه، رطوبتی است که به جان خانه‌های روستا افتاده است.
صدام چعبی توضیح می‌دهد که آب از زیرِ سیل بند رسوب کرده و وارد برخی از خانه‌ها شده است.
به همین علت برخی خانواده‌ها روستا را ترک کرده‌اند اما خوشبختانه سیل بند مستحکم است و خطری ما را فعلاً تهدید نمی‌کند.
دام‌های گرسنه
روستای دهول نیز که در امتداد روستای رمانه قرار دارد، شانه به شانه سیلاب است.
اهالی روستای دهول همگی دامدار هستند و بیش از ۲۰۰ دام شامل گاو و گاومیش دارد.
یکی از اهالی روستای دهول با اضطراب می‌گوید انبار علوفه‌هایمان تمام شده و دو روز است خوراکی برای دام‌ها نداریم.
تا دیروز از علوفه اطراف روستا مصرف می‌کردند و امروز که همه اطراف روستا را آب گرفته نمی‌دانیم چطور خوراک دام‌ها را تأمین کنیم.
این دامدار همچنین با نگرانی از وضعیت دام‌ها گفت که اگر شرکت نیشکر قسمتی از زمین‌های نی را در اختیارمان بگذارد خیلی خوب است تا حداقل بتوانیم جلوی مرگ این دام‌ها را بگیریم.
از مسئولان می‌خواهم زودتر رسیدگی کنند.
به گزارش خبرنگار مهر، سیل بند مسیر شعیبیه بین سال‌های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲ ساخته شد و از آن موقع تا کنون تدابیری برای مرمت و استحکام‌بخشی این سیل بند صورت نگرفت.
به همین دلیل سال ۹۵ همه روستاهای این مسیر به زیر آب رفتند و ساکنان روستاها از نظر آسیب‌های بسیاری خصوصاً از نظر اقتصادی دیدند.
سیلاب ۹۵ همزمان با برداشت محصول گندم بود که از آن روز تا کنون هنوز کشاورزان هزینه خسارت‌های وارد شده به محصولاتشان را دریافت نکردند.
بحران نداریم
اکنون وضعیت نسبت به سال ۹۵ بهتر است.
بخشدار گوریه که مسیر شعیبیه زیر نظر حوزه مدیریت او است می‌گوید چهار تیم از ارگان های مختلف برای ترمیم نقاط بحرانیِ سیل بند وارد عمل شدند.
باقر کعبی اولین بخشدار بومی گوریه در این رابطه توضیح می‌دهد: از روستای «ایشانسخی» تا روستای «ابوطیور» حدود ۶۵ کیلومتر سیل بند وجود دارد.
طی روزهای اخیر به صورت شبانه‌روزی نقاط بحرانی سیل بند را مستحکم کردیم.
کعبی می‌گوید: به علت احتمال سیلاب از روستاهای «هول»، «شیخ حسین»، «یذاب» و «رمانه» خواستیم تا منازل را خالی کنند که پس از دو روز و با برطرف شدنِ وضعیت بحرانی به مرور به خانه‌های خود بازگشتند.
روستای شیخ حسین بزرگ‌ترین روستای شعیبیه است که در نزدیکی رودخانه واقع شده و دسترسی ماشین‌آلات به روستا مشکل است به همین دلیل از ساکنان خواستیم منازل را ترک کنند.
وی همچنین با اشاره به دیگر روستاهای مسیر شعیبیه می‌افزاید: البته به مرور مشکلاتی که در روستاها پیش می‌آمد را به سرعت برطرف می‌کردیم.
مثلاً روستای سری یک شیخ زورک دو شب گذشته دچار مشکلی شد که یکی از تیم هایمان وارد عمل شد و مشکل را برطرف کرد.
بخشدار گوریه ضمن ابراز امیدواری از وضعیت موجود توضیح می‌دهد: چهار تیم از سازمان‌های بنیاد مسکن، شرکت امام، راهداری شوشتر و سازمان آب شما در حال همکاری با ما هستند.
البته دیگر مسئولان محلی نیز گام به گام ما را همراهی می‌کنند.
وی می‌افزاید: ترمیم سیل بندها اصولاً باید در فصل تابستان انجام شود به همین خاطر ما مجبور شدیم به صورت فشرده و با تقسیم وظایف بین گروه‌های مختلف مشکلات سیل بند را ترمیم کنیم.
دست‌کاری طبیعت
اهالی بخش شعیبیه از توابع شهرستان شوشتر می‌گویند که تخریب نهرهای قدیمی و طبیعی توسط شرکت کشت و صنعت به نام شرکت نیشکر امام خمینی باعث شد تا آب از مسیر اصلی خود منحرف شود و روستاهای این بخش را به زیر آب ببرد.
نهرهای طبیعی این منطقه موسوم به «صباب» بودند که توسط این شرکت در دهه گذشته مسدود شدند و حالا تبعات این دست‌کاری طبیعت به صورت سیلاب خود را نشان داد.
ساکنان شعیبیه می‌گویند که مسیرهای طبیعی انحراف آب ناشی از طغیان رودخانه دز در غرب شعیبیه به وسیله اقدامات شرکت توسعه نیشکر، سال‌ها پیش تخریب‌شده و این شرکت با ایجاد سیل بندهای خاکی و بتنی عملاً سیلاب را به سمت مزارع مردم منطقه منحرف کرده است.
مردم روستاهای مجاور طرح توسعه نیشکر، شاهد انحراف سیلاب به سمت زمین‌های کشاورزی خود بودند که این امر آنها را غافلگیر کرد.
سیلاب به کانال بتنی و سیل‌بند ساخته شده توسط شرکت توسعه نیشکر که در مقابل روستاها واقع شده، برخورد کرد و به سمت روستاهای غرب شعیبیه منحرف شد.
وضعیت عادی
به گفته کارشناسان، فعلاً دبی آب در مسیر شعیبیه کمتر از یک هزار اعلام شده است.
اگر دبی از یک هزار و ۴۰۰ بالا تر رود باعث می‌شود آب از سیل بند سرریز کند.
فعلاً حجم و دبی آب به شرایط بحرانی نرسیده است و فقط موقعیت‌هایی که سیل بند دچار مشکل بود برای روستاییان دردسرهایی ایجاد کرد.
اکنون زمین‌های کشاورزی میان سیل بند و رودخانه همگی زیر آب رفتند و دام‌های مسیر شعیبیه نیز نیاز به خوراک دارند که بخشدار وعده داد زودتر نسبت به خوراک دام رسیدگی کند.
گذشته تلخ
سیلاب سال ۹۵ باعث شده بود، ٢٠٠‌ هکتار از اراضی کشاورزی را نابود کرد و بیش از یک‌هزار رأس دام بر اثر این سیلاب ناپدید شدند.
دلیل این سیلاب باز کردن دریچه‌های سدی در شمال استان خوزستان به نام سد «دز» به دلیل افزایش حجم آب پشت این سد اعلام شد.
این بحران باعث شد مردم خانه‌های خود را ترک کنند و اسکان سیل‌زدگان در شهرستان دزفول تقریباً سه هزار نفر، در شوش در منطقه آهودشت دو‌ و ٥٠٠ نفر و در اندیمشک نیز حدود یک هزار و ٥٠٠ تا دو‌ نفر گزارش شده است.
همچنین بر اثر سرعت آب، پل مسیر غرب و شرق منطقه شعیبیه قطع شد.