پرسپولیسی ها بیشتر بودند یا استقلالی ها؟/ هنوز نمی توانیم تعداد هواداران را بشماریم!
بعد از سال ها هنوز سیستم بلیت فروشی و ورود هواداران به استادیوم حل نشده است.

کد خبر: 702735 | ۱۴۰۳/۱۲/۱۵ ۱۲:۵۵:۰۵
بدون شک، دیدار تیمهای استقلال و النصر عربستان در ورزشگاه آزادی، نمایشی باشکوه از شور و اشتیاق فوتبال در ایران بود.
به گزارش روزنامه اعتماد، ورزشگاه مملو از جمعیت، غوغای تشویقهای بیامان هواداران و جوی حماسی که در ورزشگاه طنینانداز بود، گواه روشنی بر این مدعاست.
در کنار این مسابقه، دیدار پرسپولیس و النصر نیز با استقبال گستردهای از سوی تماشاگران مواجه شد و ورزشگاه رنگ و بوی دیگری به خود گرفت.
هر دو بازی، به ویژه تقابل با تیم پرستاره النصر، ظرفیت بالای ورزشگاه آزادی را به چالش کشید و نشان داد که فوتبال در ایران چه جایگاه ویژهای در میان مردم دارد.
با این حال در میان این شور و هیجان، همواره یک ابهام و سوال در ذهن بسیاری از هواداران و ناظران وجود دارد؛ تعداد دقیق تماشاگران حاضر در ورزشگاه چقدر است؟
متاسفانه، سیستم شفاف و دقیقی برای اعلام رسمی تعداد بلیتهای فروخته شده و حضور تماشاگران در ورزشگاههای ایران وجود ندارد.
اغلب، ارقامی که به عنوان تعداد تماشاگران اعلام میشود، برآوردهای تقریبی و سلیقهای هستند که ممکن است با واقعیت فاصله داشته باشند.
این موضوع، به ویژه در بازیهای حساس و پرتماشاگر مانند دیدار استقلال و پرسپولیس با النصر، بیشتر به چشم میآید.
در نبود آمار دقیق و شفاف، گمانهزنیها و اعداد مختلفی در فضای رسانهای و شبکههای اجتماعی منتشر میشود.
برخیها ارقام بالایی را اعلام میکنند که گاهی اوقات با ظرفیت اسمی ورزشگاه همخوانی ندارد، درحالی که برخی دیگر اعداد محافظهکارانهتری را مطرح میکنند.
این اختلاف آمارها، نه تنها ابهام را بیشتر میکند، بلکه گاهی اوقات به سوءتفاهم و حتی تنش میان هواداران دو تیم منجر میشود.
نکته قابلتوجه این است که بحث و جدل بر سر تعداد تماشاگران، بیشتر در میان خود هواداران و در محافل غیررسمی رواج دارد و نباید به رسانههای رسمی و جدی کشیده شود.
هواداران پرشور استقلال و پرسپولیس، همواره به طرفداری بیمثال خود افتخار میکنند و تمایل دارند که تیم محبوبشان را پرطرفدارترین تیم ایران و آسیا معرفی کنند.
در این میان، بحث بر سر اینکه کدام تیم تماشاگران بیشتری به ورزشگاه میآورد، به نوعی به بخشی از رقابت و کریخوانی سنتی میان هواداران این دو تیم تبدیل شده است.
با توجه به محبوبیت بینظیر استقلال و پرسپولیس در ایران، جای تعجب نیست که بازیهای این دو تیم همواره با استقبال گسترده تماشاگران مواجه شود.
حتی اگر تعداد تماشاگران به بیش از صد هزار نفر هم برسد، پرشدن استادیوم در صورت داشتن ظرفیت باتوجه به ظرفیت بالقوه هواداران این دو تیم، چندان دور از ذهن نخواهد بود.
میلیونها ایرانی عاشقانه این دو تیم را دوست دارند و برای تماشای بازیهایشان از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنند.
به نظر نمیرسد که پرداختن بیش از حد به موضوع تعداد دقیق تماشاگران، به ویژه در رسانههای رسمی، چندان ضروری باشد.
آنچه اهمیت دارد، شور و هیجان وصفناپذیر هواداران در ورزشگاهها و عشق بیدریغ آنها به فوتبال است.
اینکه دقیقا چند نفر به ورزشگاه آمدهاند، از منظر تقابل دو تیم در مقابل این حجم از اشتیاق و تعصب، اهمیت چندانی ندارد.
بهتر است تمرکز اصلی روی لذت بردن از فوتبال و حمایت از تیمهای محبوب باشد، نه غرق شدن در آمار و ارقام مبهم و سلیقهای.
جامعه هواداری به خوبی از اهمیت و جایگاه تیمهای خود آگاه است و نیازی به اثبات این موضوع از طریق اعداد و ارقام متناقض ندارد.
اما از منظر آماری و بلیتفروشی و انضباط کاری مهم است که بدانیم دقیقا چند نفر وارد استادیوم شدند.
متاسفانه سالهای سال است که بلیتفروشیها به طور شفاف صورت نمیگیرد و شمارهگذاری صندلیها و نشستن هر تماشاگر روی صندلی خود که سالهای سال است در ورزشگاههای کشورهای مدرن تثبیت شده در کشور ما یک آرزوی دست نیافتنی است!
در همین دو بازی اخیر سرخابیها حداقل چند ده هزار نفر بدون بلیت وارد استادیوم شدند و تعداد بسیار زیادی بلیت به دست پشت در استادیوم ماندند!
حضور این همه هوادار بیبلیت هم از لحاظ امنیتی و انضباطی بسیار خطرناک است و هم به لحاظ مالی به باشگاه ضرر زیادی وارد میکند.
درد اصلی فوتبال ما هم همین عدم مدیریت صحیح در زیرساخت و عدم توجه به سختافزارهاست.
اینکه گویا عدهای علاقه دارند سیستم بلیتفروشی، ورود هواداران به استادیوم و نامشخص بودن همهچیز به شکل فعلی باقی بماند وگرنه بعید است حل کردن چنین مسالهای این همه سال طول بکشد!
پس بهتر نیست صحبت از رکوردشکنی برای تماشای یک بازی را به هواداران بسپاریم و به نکات کلیدی مثل همین عدم سرشماری صحیح در استادیومها که سالهاست در آن دچار ضعف هستیم را از مسوولان مطالبه کنیم؟
هر چند این مطالبات هم قبلا بارها صورت گرفته اما باز هم جای پیگیری دارد.