سرمربی زنان استقلال: مدیران فعلی باشگاه توجه بیشتری به فوتبال زنان دارند/ سرمربیگری استقلال برای نکونام زود بود!

کد خبر: 700048 | ۱۴۰۳/۱۱/۲۹ ۱۰:۳۵:۴۵
روزبه دلاور| پس از تشکیل تیم زنان پرسپولیس و صعود این تیم به سطح اول لیگ کشورمان که بازتاب زیادی داشت و مورد توجه مردم فوتبالدوست قرار گرفت، خبر رسید که تیم فوتبال زنان استقلال هم استارت زده است.
به گزارش «اعتماد»، امروز مدتی از تشکیل تیم زنان استقلال می‌گذرد و بازی‌های این تیم در دسته دوم هم پوشش خوبی را به دنبال دارد.
دو تیم پرطرفدار فوتبال کشورمان در آقایان که اگر در بخش زنان هم در سطح اول مسابقات کشوری حضور داشته باشند، می‌توانند تنور بازی‌ها را گرم نگه دارند.
برای بررسی بیشتر از وضعیت تیم زنان استقلال با مریم حسن‌زاده، سرمربی این تیم گفت‌وگویی ترتیب دادیم که چکیده‌ای از آن را در ادامه می‌خوانید.
برای شروع، از سوابق خود در فوتبال بگویید.
من متولد پانزده اسفند ۱۳۶۱ هستم و از بچگی عاشق فوتبال بودم.
وقتی سال ۷۹ فوتبال به منطقه ما آمد من در سالن بازی می‌کردم و به عنوان تکنیکی‌ترین بازیکن شهرستان‌های تهران هم انتخاب شدم.
آن زمان دوست داشتم مربی هم باشم، اما قانونی گذاشته بودند که به افراد زیر ۲۲ سال مدرک مربیگری نمی‌دادند، اما با معرفینامه مسوولان اسلامشهر به آموزش و پرورش معرفی شدم تا بازیکنان مستعد را شناسایی کنم.
بعد در ۲۲ سالگی تمام مدارک مربیگری در فوتسال و فوتبال را گرفتم.
حدود ۱۲، ۱۳ سال پیش هم A آسیا را گرفتم.
در همین حین هم در قهرمانی کشور با تیم دانش‌آموزی و‌ دانشگاهی در مسابقات شرکت می‌کردم و در لیگ برتر کشور هم با شهرداری اسلامشهر مربیگری کردم.
در دوران بازی هم‌ در فوتبال و هم در فوتسال پرسپولیس بازی کردم، کاپیتان این تیم بودم و پس از یک‌سال که تیم را جمع کردند در تیم هم بودم.
در همان دوران طرفدار پرسپولیس بودید یا استقلال؟
واقعیت را بگویم از بس فوتبال را دوست داشتم که فقط می‌خواستم در فوتبال باشم و این‌جوری نبود که اهمیتی داشته باشد و بگویم طرفدار کدام تیم بودم!
کار خودم اهمیت داشت و می‌خواستم جایی که کار می‌کنم آن تیم را بالا بکشم حالا چه به عنوان بازیکن و چه مربی.
در ساپیا هم کاپیتان بودم، تمرکزم روی این تیم بود و واقعا این تیم را هم دوست داشتم.
بسیار خب.
کارنامه فوتبالی شما تا همین‌ جا بود؟
نه!
بعد از سایپا به اسلامشهر برگشتم و سال ۸۹ تیم بانوان استقلال را تشکیل دادم و بازیکن و مربی بودم.
در همین حین که در استقلال مربیگری می‌کردم در سال ۹۴ به عنوان کمک مربی بزرگسالان دعوت شدم و کمک‌ مربیگری تیم ملی جوانان و نوجوانان را هم در سابقه کاری دارم، بعد هم تیم‌های لیگ دو و باز هم به استقلال که لیگ دو است، آمدم که الان هم اینجا هستم‌.
البته بین تیم ملی زیر ۱۷ سال و استقلال، این تیم را انتخاب کردم.
در استقلال به فوتبال زنان توجه می‌شود؟
باشگاه در حد لیگ دو حمایت می‌کند‌.
من زمانی که آمدم، مدیر قبلی بود و شروع تست‌ها بود.
با تغییر مدیرعامل خوشبختانه نگاه بهتری به تیم داشتند و حمایت کردند تا میزبان شویم.
ما در مجموعه مرغوبکار که کار می‌کنیم‌ خوشبختانه ساعت‌های خوبی را به ما می‌دهند تا تمرین کنیم، چون بچه‌ها یکسری‌ها دانش‌آموز هستند.
مدیر آکادمی همین‌طور.
خانم شجاعی از زمانی که آمدند حمایت زیادی کردند و نگاه ویژه دارند تا کارهای تیم ما بهتر انجام شوند همین‌طور خانم محمدیان که بسیار پیگیر کار ما هستند.
یعنی یک مجموعه که کار می‌کنیم یکسری افراد پیگیر کار ما هستند تا در مسابقات شرکت کنیم.
حالا کم و کاستی‌هایی هست اما خیلی نمی‌شود، خرده گرفت.
ما در لیگ دو قرار داریم و خوشبختانه همه ‌چیز خوب است و خوب پیش می‌رود.
هدف‌گذاری باشگاه برای تیم زنان استقلال چیست؟
روزی که رفتم با باشگاه صحبت کردم، گفتند دنبال کسی بودیم که سابقه بازیکن‌سازی داشته باشد و من در این مدت که کار کردم ۵۰ تا ۷۰ بازیکنانِ خودم به اردوهای مختلف رده‌های مختلف دعوت شدند.
همین موضوع هم مدنظر باشگاه استقلال قرار گرفت و الان هم که ما شروع کردیم استقلال بازیکنی نداشت و بازیکنان خود من هم در لیگ‌های دیگری بازی می‌کردند.
دست ما خالی بود.
باید یک ساختاری در باشگاه شکل می‌دادیم و همین کار را هم انجام دادیم.
با حمایت باشگاه و مجموعه مرغوبکار که ساعت خوبی به ما دادند و زمان طولانی تست‌گیری و بچه‌هایی که علاقه بیشتری به استقلال داشتند، توانستیم این تیم را تشکیل دهیم.
بازیکنان خیلی اسمی نیستند، اما استعداد دارند و یک تیمی را درست کردیم.
چه کمبودهایی در این تیم و در کل فوتبال زنان وجود دارد؟
برای تیم استقلال الان همه‌ چیز خوب است و باشگاه هم پیگیر جذب یکی، دو بازیکن هست.
همچنین اگر بشود بتوانیم میزبان دوره بعد هم باشیم خوب است، چون بازی‌ها همزمان برگزار می‌شود و تیم‌هایی که دو تا زمین در اختیار قرار دهند شانس میزبانی دارند و ما هم از باشگاه‌هایی هستیم که این امکان را داریم که گرفتن میزبانی به تیم ما کمک می‌کند.
اما به‌طور کلی بخواهیم به مشکلات فوتبال بانوان بپردازیم نیاز به یک مصاحبه کلی دارد که نمی‌دانم الان فرصت دارید تا بگویم یا نه؟
اگر ممکن است به‌طور جزیی به آن بپردازید.
بخواهم دو، سه تا نکته را عرض کنم، باید بگویم‌ همان‌طور که در آقایان مشکل زمین چمن هست در خانم‌ها هم همین‌طور، مشکل زمین چمن در تمام شهرها داریم.
مورد دیگر اینکه هزینه پیش‌فصل تیم کم است و باشگاه‌ها هزینه زیادی نمی‌کنند تا پیش‌فصل بهتری داشته باشیم و تیم‌ها کمی دیر شروع می‌کنند که البته به مرور خدا را شکر بهتر شده است.
اما بهتر است که بازیکنان در باشگاه‌ها آماده شوند و به تیم ملی بروند نه اینکه برعکس باشد.
الان یکسری‌ها تازه در اردوی‌های تیم ملی آماده می‌شوند و می‌روند به باشگاه کمک می‌کنند!
این یکی از مشکلاتی است که به چشم می‌آید.
نگاه جنسیتی به فوتبال زنان هنوز وجود دارد؟
شاید چندین سال قبل این‌طور بود، اما الان خدا را شکر خیلی بهتر شده و اطلاع‌رسانی بیشتری می‌شود و همه می‌بینند و نتایج باعث می‌شود تا بیشتر حمایت کنند.
شاید توجه‌ها کمتر باشد، اما رفته‌رفته به جایگاه برابر می‌رسد.
مطمئنم سالیان بعد برابر می‌شود.
الگوی شما در مربیگری کیست؟
بین مربیانی که در آقایان فعالیت دارند کار گواردیولا را خیلی دوست دارم،‌ چون اهمیت زیادی می‌دهد و خود من هم خیلی مربیگری را دوست دارم البته اخلاق من این است که زیاد سبک و سلیقه یک فرد را دوست ندارم.
برنامه‌ریزی مربیان برای رسیدن به موفقیت توسط مربیان را پیگیری می‌کنم تا ببینم چه کسانی خوب هستند، اما بیشتر گواردیولا را دوست دارم، چون وقتی بیشتر زندگینامه‌اش را خواندم، متوجه شدم تا چه حد عمیق وقتش را برای فوتبال می‌گذارد.
حس خوبی دارم، چون خود من هم خیلی حساس به شرایط فوتبال هستم و علاقه زیادی دارم و تمام تلاش خودم را می‌کنم تا در آن سطح کارایی خوبی داشته باشم.
بین مربیان ایرانی چطور؟
بیشتر مربیان خارجی مدنظرم بوده، اما بین اینها که کار کردند سبک ‌کاری که برانکو در پرسپولیس داشت را دوست داشتم، چون خیلی جدی بود.
سالیان سال توانست این مسیر را ادامه دهد برای همین هم توانست نتیجه بگیرد.
یک دوره‌ای هم آقای نکونام خیلی خوب داشت کار می‌کرد.
همان زمان که در فولاد بود، اما متاسفانه تحت فشار بودن در استقلال باعث‌ شد تا نتواند نتایج خوبی بگیرد.
نباید مهره‌های اینچنینی بسوزند و باید حمایت کرد .
نکونام زود به استقلال آمد و باید چندین سال در فولاد و بقیه باشگاه‌ها کار می‌کرد و بعد به استقلال می‌آمد.
کار کردن در پرسپولیس و استقلال خیلی سخت است، چون هم زیر نگاه طرفداران زیادی است و هر کسی یک شخص را قبول دارد و در این وضعیت کار کردن خیلی سخت است.
شاید تعدادی ببینند شما چی کار می‌کنید و کار شما را قبول داشته باشند، اما خیلی‌ها نمی‌بینند که شرایط چطور بوده یا چه چیزهایی بوده یا نبوده است.
اما در دورانی که برانکو در پرسپولیس کار می‌کرد برای من جالب بود که با نداشتن بسیاری از بازیکنان که پنجره نقل و انتقالات‌شان بسته هم بود تیم توانست با آن تعداد بازیکن نتایج قابل قبولی را بگیرد.
من کسانی که می‌توانند کارهای خاص انجام دهند را دوست دارم.