خاطره محمدرضا بهشتی از دیدار آیت الله هاشمی(ره) با محسن جهانگیری
برخی شخصیت ها از که از دور، طنین نامشان بسیار است اما وقتی نزدیکشان می شوید به پوچی آنها پی می برید ولی برخی اشخاص هم علی رغم اینکه شاید طنین نامشان در میان اغیار مطرح نباشد اما هنگام نزدیکی به آن ها، عظمت روح شان نمایان می شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یادبود علمی مرحوم محسن جهانگیری، از اساتید و پژوهشگران فقید و شهیر فلسفه، امروز(دوشنبه 10تیرماه) با حضور دکتر محمدرضا بهشتی(عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)، دکتر نصرالله حکمت(عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی)، دکتر شهین اعوانی(عضو هیئت علمی موسسه حکمت و فلسفه ایران)، دکتر مالک شجاعی جشوقانی(عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی) به همراه همسر و خانواده این استاد فقید فلسفه به همت مرکز نشر دانشگاهی و جشنواره بین المللی فارابی در مرکز خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
در ابتدای این نشست، محمدرضا بهشتی گفت: جلسه یادبود مرحوم جهانگیری علاوه بر اینکه ذکر یاد و تکریم شأن ایشان محسوب می شود، ابعاد و مشی زندگی پژوهشی و آثار ایشان نیز می تواند راهگشای وضع امروز جامعه علمی باشد.
مدیر گروه فلسفه دانشگاه تهران گفت: بنده از سال 1362 پس از آنکه مقداری از علوم قدیمه را در حوزه علمیه خوانده و از رشته پزشکی نیز انصراف داده بودم، در گروه فلسفه دانشگاه تهران با مرحوم جهانگیری آشنا و نزدشان تلمذ کردم.
ایشان در آن زمان دو درس کلام و تاریخ کلام را تدریس می کرد و نکته جالب برای من این بود که علی رغم عدم وجود درس تاریخ کلام در کشور، مرحوم جهانگیری بقدری مسلط بر این موضوع بود که می توانست تدریسش می کرد.
استاد فلسفه دانشگاه تهران گفت: نحوه تدریس مرحوم جهانگیری به معنای واقعی کلمه به شیوه معلمی بود و بسان یک معلم هم پیوستگی مطالب را در ارائه، رعایت می کرد و هم بیان شیوه و شمرده ای داشت که موجب ماندن سخنان در ذهن دانشجویان می شد.
نام مرحوم جهانگیری در ایران با طرح اسپینوزا گره خورده است به دلیل تمرکز ایشان از زمان رساله دکتری شان بر روی این فیلسوف غربی و در همان سال های ابتدایی تدریس نیز در قالب واحدهای درسی مطالب اسپینوزا را ارائه می کرد و هنگام تدریس اسپینوزا، تعابیر مرحوم جهانگیری درباره او توأم با نوعی تکریم و احترام بود.
بهشتی گفت: مرحوم جهانگیری در زمینه کلام اسلامی، فلسفه اسلامی، فلسفه غرب و همچنین عرفان تسلط شگرفی داشت و تعلق خاطر و دقت شان در عرفان، پس از انتشار کتاب ابن عربیِ وی و برخی سرنخ هایی که در این کتاب درباره اندیشه ابن عربی ارائه می دهد مشخص شد.
وی گفت: اهتمام مرحوم جهانگیری به پژوهش خصوصا امر تتبّع حتی در سنین بالا و وسواس و دقت ایشان در این زمینه از جمله نکات بارز دیگر شخصیتشان هست.
برای نمونه هنگامی که بر روی کتاب تاملات دکارت که متعلق به اسپینوزاست مشغول تتبع بود، نزدیک به 15-16بار با بنده تماس تلفنی گرفت و علی رغم اینکه بنده شاگردشان بودم درباره برداشت هایشان از آن کتاب با من مشورت و گفت وگو می کرد و این نشان دهنده تواضع و همچنین وسواس در پژوهش است.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: بخاطر دارم که بارها به کتابخوانه مرکزی دانشگاه تهران می رفتیم و درباره ترجمه بعضی جملات از کتب بزرگان فلسفی با بنده گفت وگو می کرد و پس از اینکه درباره نکته ای به اطمینان و یقین دست می یافت حاضر می شد در جای دیگر نقل و بازگو کند.
برخی شخصیتها هستند که از دور، طنین نام و جلوه شهرتشان بسیار است اما وقتی نزدیکشان می شوید به پوچی آنها پی می برید و نمی توانید ارتباط خوبی پیدا کنید اما برخی از اشخاص هم علی رغم اینکه شاید طنین نام شان در میان اغیار مطرح نباشد اما هر چه به آنها نزدیک می شوید بیشتر عظمت روح و شخصیت شان نمایان می شود و مرحوم جهانگیری از این دست شخصیت ها بود.
بهشتی گفت: آقای جهانگیری قبل از اینکه به دانشگاه بیاید در فضای حوزوی مدرس قهاری بود که برخی از چهره های شاخص حوزوی نزد ایشان درس خوانده بودند.
روزی با مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی سخنی درخصوص مرحوم جهانگیری گفته شد که مرحوم هاشمی بسیار با تکریم و احترام از جناب جهانگیری یاد کرد و بخاطر دارم در یک جلسه ای وقتی مرحوم هاشمی با مرحوم جهانگیری دیدار کرد، پس از اصرارهای فراوان مرحوم جهانگیری به آیت الله هاشمی برای پیش قدم شدن در خروج از درب، آقای هاشمی قبول نکرده و گفت که من در نزد استاد، جلوتر حرکت نمی کنم.
در محفلی دیگر هم وقتی با مرحوم موسوی اردبیلی درباره آقای جهانگیری صحبت می کردیم خاطرات توأم با تکریم بسیار مرحوم موسوی اردبیلی از ایشان کاملا نشانه عظمت مرحوم جهانگیری در تدریس بود.
انتهای پیام/
