انتشار جزئیات جدیدی ازنقش "کلاهی" در انفجارحزب جمهوری اسلامی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، هفدهمین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات 104 نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق معروف به منافقین و همچنین ماهیت این سازمان به عنوان یک شخصیت حقوقی، امروز سه‌شنبه 20 شهریور ماه در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی حجت‌الاسلام دهقانی و مستشاران دادگاه مرتضی تورک و امین ناصری در مجتمع قضایی امام خمینی (ره) به‌صورت علنی برگزار شد.
قاضی دهقانی در ابتدای جلسه دادگاه با یادکرد و بزرگداشت شهدای انقلاب، ملت ایران از قربانیان بزرگ تروریسم در دنیا معرفی کرد و گفت: آنچه توسط دادسرای عمومی و انقلاب تهران به این دادگاه واصل شده است در خصوص اتهاماتی است که ارتکاب یکی از آن‌ها قواعد و عناوین دادرسی جداگانه‌ای در بسیاری از کشور‌های دنیا برای رسیدگی به متهمان آن دارد.
وی افزود: با توجه به اینکه امروزه تروریسم چه در قالب دولتی آن و چه در قالب گروه‌های سازمان یافته بزرگ‌ترین تهدید برای صلح، عدالت و امنیت محسوب می‌شود، جمهوری اسلامی ایران و قوه قضاییه برای تأمین صلح و عدالت و امنیت بیشتر، اقدام به مبارزه قانونی در چارچوب‌ مقررات کیفری و حقوقی خود دارد و از آنجایی که ملت ایران از بزرگ‌ترین قربانیان تروریسم محسوب می‌شوند و بسیار قبل‌تر اینکه واقعه 11 سپتامبر در آمریکا وجدان جهانی و سازمان ملل را بخواهد به سمت مبارزه با تروریسم سوق دهد، قوه قضاییه ایران به مبارزه با تروریسم اقدام کرده است.
قاضی دهقانی گفت: اگرچه در قطعنامه‌های متعدد سازمان ملل، قطعنامه سال 1373، قطعنامه سال 1390 کمیته اجرایی مبارزه با تروریسم لوازم بسیاری برای سازمان ملل و دبیرکل آن ضروری دانسته است، اما عملکرد برخی از ناظران، گزارشگران و منتخبان از سوی سازمان ملل، دیدگاه بیدار و وجدان آگاه ملت‌ها به ویژه ملت‌های قربانی تروریسم را به استاندار‌های دوگانه سازمان ملل متوجه می‌سازد.
وی ادامه داد: قوه قضاییه امروز برابر با قوانین حقوقی صلاحیت رسیدگی به اتهامات دایر بر تروریستی بودن متهمان از جمله هواپیماربایی و سوزاندن کودکان و کشتن زنان و ...
را دارد.
قاضی دهقانی سپس گفت: از سوی ملت ایران و رییس دادگاه نصیحتی را به دبیرکل سازمان ملل می‌کنم؛ همانطور که می‌دانید تروریست‌ها دشمنان ملت‌ها محسوب می‌شوند و وظیفه سازمان ملل و دبیرکل آن مقابله با مرتکبین چنین اقداماتی است.
دبیرکل سازمان ملل بدانید امروز در تهران کیفرخواستی به شعب حقوقی آن واصل شده و 104 متهم آن اقدامات تروریستی اعم از جنایت علیه بشریت را مرتکب شده‌اند و این پرونده در حال رسیدگی است؛ لذا انتظار ملت ایران این است که سازمان ملل و دبیرکل این سازمان در میان چنین متهمانی حاضر نباشد و شورای امنیت سازمان ملل و دبیرکل سازمان ملل برای تحقق صلح عادلانه در دنیا با ملت‌ها و دولت‌های قربانی تروریست همراهی کرده و توان خود را برای استرداد و محاکمه متهمان این پرونده صرف کنند.
قاضی دادگاه در ادامه دستور توقیف اموال متهمان این پرونده را صادر کرد.
در ادامه یکی از وکلای شکات در جایگاه حاضر شد و درخواست کرد که برخی از شکات در جایگاه حاضر شوند.
قاضی دهقان بیان کرد: این جلسه دادگاه برای استماع شهادت شهود در خصوص ارتکاب متهمین به اتهامات تروریستی است و برابر لایحه واصله اسامی برخی از شهود برای این جلسه اعلام شده، از همین رو این جلسه دادگاه در ادامه جلسه اول برگزار می‌شود.
در ادامه شاهد عبدالله خلیلی؛ از اعضای حزب جمهوری اسلامی در جایگاه حاضر شد و ضمن بیان اینکه می‌داند در صورت بیان مطالب غیرواقع محکوم و مجازات خواهد شد، با گذاشتن دست راست خود بر روی قرآن، قسم یاد کرد که تمام واقعیت را بیان کند.
خلیلی گفت: قسم می‌خورم به قرآن کریم که دست راستم بر روی آن است و به والله، بالله، تالله جز به‌راستی نگفته و تمام حقایق را مطابق واقع برای دادگاه بیان کنم.
وی با اشاره به اقدامات تروریستی کلاهی؛ متهم انفجار 7 تیر 1360 در ساختمان حزب جمهوری اسلامی و شکی که نسبت به او وجود داشت، گفت: رفتار او دوگانه بود، گاهی رسمی رفتار می‌کرد و گاهی هم شوخی‌هایی می‌کرد.
خلیلی ضمن تشریح زمان انفجار ساختمان 7 تیرماه گفت: میزی که منفجر شد، کنترل شده بود؛ آن شب شام بچه‌ها را کنترل می‌کردم که به موقع توزیع شود‌، متوجه شدم کارتن‌های جزوه‌ها در جای همیشگی نیست.
آمدم بیرون به‌دنبال کلاهی که علت این موضوع را بپرسم، یکی از دوستان گفت کلاهی رفت بستنی بگیرد!
وی افزود: من به آن فرد گفتم سریع به دنبال کلاهی برود، او رفت و برگشت گفت کلاهی نیست؛ مشغول همین صحبت‌ها بودیم که سالن منفجر شد!
با انفجار صورت گرفته، برق‌ها قطع شد و همسایه‌ها جمع شدند.
عده زیادی در آن تاریکی حضور داشتند.
عده‌ای هم برای سفید کردن کلاهی حضور داشتند.
انفجار منجر به گیجی ما شده بود.
این شاهد تصریح کرد: یکی در تاریکی گفت من کلاهی را دیدم او را به بیمارستان طرفه بردند، فردی را فرستادیم به بیمارستان طرفه اما او آنجا نبود.
این موضوع چندین بار مطرح شد و عده‌ای بودند که می‌خواستند موقعیت را برای فرار کلاهی فراهم کنند.
نبود مدیریت اطلاعات علت اصلی این حادثه بود.
به صرف معرفی یک نفر، فرد می‌توانست مشغول به کار شود و در نهایت شد آنچه نباید می‌شد.
در ادامه جلسه دادگاه، نماینده دادستان ضمن پرسیدن سؤالاتی از این شاهد گفت: یکی از محورهای کیفرخواست نفوذ سازمان تروریستی در ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی است که بیشتر برای جاسوسی این اقدام را انجام می‌دادند و این اطلاعات یا برای زدن افراد یا اقدامات تروریستی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بعدها به رژیم بعث عراق کمک رساندند و همکاری لجستیکی با ارتش بعثی برای هدف قراردادن نظامیان جمهوری اسلامی داشتند‌.
وی یادآور شد: در دهه‌های 70 و 80 اهداف تغییر کرد و اطلاعات دروغی را در اختیار کشورهای غربی قرار می‌دادند.
سؤالی که مطرح است این است ما می‌دانیم از خرداد 1360 ماهیت مسلحانه رویکردشان را به منصه ظهور رساندند و بیشتر در پوشش سیاسی رویکرد خود را به جامعه نشان می‌دادند و اولین اقدام تروریستی آنها، انفجار ساختمان حزب جمهوری اسلامی بود.
علت حساسیت شما در مورد سوابق افراد و بررسی پرونده های افراد چه بود؟
زیرا نفوذ گروهک تروریستی در دستگاه‌های دولتی آن موقع هنوز جا نیفتاده بود و ما سندی دایر بر این نفوذ نداشتیم.
بعدها فهمیدیم امثال کشمیری و کلاهی نفوذ می‌کردند و اطلاعات را در اختیار گروه‌های تروریستی قرار می‌دادند.
شاهد خلیلی در پاسخ به سؤال نماینده دادستان گفت: رشد خارج از حد کاری امثال کلاهی در محیط کاری بود.
وی در پایین‌ترین سطح کاری که می‌شد، ورود کرده بود‌ و کارهای خیلی ساده‌ای را پذیرفته بود.
در ادامه قاضی دهقان این سؤال را مطرح کرد که چرا احتمال نفوذ در خصوص این فرد مطرح بود؟
خلیلی در پاسخ به قاضی دهقان بیان کرد: در‌باره شخص کلاهی فکر نمی‌کردیم کاری در این حدی انجام دهد.
بیشتر ظن ما نسبت به رفتار او بود مثلاً او تلفن خصوصی تمامی مسئولین را داشت!
وقتی می‌پرسیدم دوستان را دعوت کردید، مدام می‌پرسید که جلسه کجا برگزار می‌شود، پاسخ این سؤال را نمی‌دادم، در نهایت پاسخ می‌داد که آره مثلاً حاج اسدالله رو گفتم بیاد؛ کلاهی شهید لاجوردی را حاج اسدالله صدا می‌کرد.
این ادبیات و رفتار دوگانه‌ای که داشت، تعجب‌برانگیز بود.
وی در ادامه بیان کرد: هر کسی اسلحه داشت هنگام ورود به حزب‌، آن را تحویل می‌داد و موقع رفتن، می‌گرفت؛ اصلاً این سوال مطرح نمی‌شد که برای داشتن این اسلحه مجوز دارد یا خیر.
یا این اسلحه را از کجا آورده است.
اصلاً این سؤالات مطرح نبود.
تنها کسی که مقاومت می‌کرد و می‌گفت چرا اسلحه‌ام را می‌گیرید، کلاهی بود!
در نهایت هم به طور کلی اسلحه از او گرفته شد.
سپس محمدی یکی از وکلای شکات در جایگاه حاضر شد و از شاهد این سؤال را مطرح کرد که موتور کلاهی را پیدا کردید؟
شاهد خلیلی گفت: موتور را پیدا نکردیم.
محمدی در ادامه سؤالاتی مطرح کرد و گفت: پس از انفجار ساختمان حزب، آقای زردوست به دنبال پرونده کلاهی بود.
چرا اطلاعات او در پرونده نبود.
شما خود را گناهکار نمی‌دانید‌؟
شاهد خلیلی گفت: خیر
وکیل پرسید: چرا اطلاعات کلاهی در پرونده وجود نداشت؟
شاهد خلیلی بیان کرد: این اطلاعات را قرار بود بدهد و قرار بود روز بعد کلاهی جابجا شود.
قاضی گفت: آقای وکیل!
آقای خلیلی شاهد هستند، متهم نیستند؛ سؤالی که از متهم پرسیده می‌شود با سؤالاتی که از شاهد پرسیده می‌شود متفاوت است.
اینکه پرسیده می‌شود شما احساس گناه می‌کنید، سؤالی است که از متهم پرسیده می‌شود!
بعد از این تذکر قاضی، یکی دیگر از وکلای متهمین در جایگاه حاضر شد و از شاهد خلیلی پرسید: آیا ماده انفجار کنار هر یک از ستون‌ها بوده؟
آقای زردوست چنین بیان کردند که کنار هر ستون مواد منفجره بود؟
سپس زردوست در جایگاه کنار شاهد قرار گرفت و قاضی از او پرسید: آیا شما چنین اظهاری داشتید؟
زردوست: خیر من چنین اظهاری نداشتم.
قاضی بیان کرد: تمامی جلسات ضبط می‌شود؛ مستشار نیز تأیید می‌کند که آقای زردوست چنین اظهاری نداشته است.
در ادامه، این وکیل ایراداتی را مطرح کرد و گفت: چگونه احراز انتصاب کلاهی به منافقین بوده؟
قاضی در پاسخ به وکیل گفت: این احراز، وظیفه نماینده دادستان است.
شاهد در خصوص موضوع شهادت باید پاسخگو باشد.
قاضی از شاهد این سؤال را مطرح کرد که آیا شما علم خاصی داشتید که کلاهی جزوه گروهک منافقین است؟
شاهد: خیر؛ در اظهارات همکاران دیگر حزبی، عنوان‌ شد زمانی که در خصوص منافقین صحبت شده، کلاهی عنوان کرده که باید صحبت آن‌ها (منافقین) را هم شنید و به‌نوعی از منافقین طرفداری کرده است.
در حال تکمیل ...