درباره دیدار با شاعری که از فرنگ برگشته
امروز جمعی از شاعران و ادیبان ایران و افغانستان به دیدار سیدضیاء قاسمی، همان شاعری می‌روند که از پایه‌گذاران خانه ادبیات افغانستان در ایران و جشنواره قند پارسی است، اما سال‌هاست در سوئد زندگی می‌کند.
امروز جمعی از شاعران و ادیبان ایران و افغانستان به دیدار سیدضیاء قاسمی، همان شاعری می‌روند که از پایه‌گذاران خانه ادبیات افغانستان در ایران و جشنواره قند پارسی است، اما سال‌هاست در سوئد زندگی می‌کند.
خبرگزاری فارس ـ گروه فرهنگ ـ حمید محمدی محمدی: سیدضیاء دوست من است.
ما تا همین چند سال قبل، پیش از این‌که دست زن و بچه‌اش را بگیرد و برود سوئدن (هم‌وطنان سیدضیاء، سوئد را این‌طور تلفظ می‌کنند)، باهم رفت و آمد خانوادگی داشتیم؛ آن وقت‌ها علی ـ پسر ضیاء ـ خیلی بچه بود و کُپ سیاوش قمیشی می‌خواند و همان اطوار را در می‌آورد.
آن‌وقت‌ها هر دو در هفته‌نامه «مهر» حوزه هنری کار می‌کردیم و محرم رازهای هم بودیم.
یک روز ماجرایی برایم تعریف کرد که باعث سرشکستگی‌ام جلوی یک همزبان شد.
آن وقت‌ها، اتوبوس‌ها بلیتی بودند و راننده‌های خط امام حسین ـ سه‌راه افسریه، به خاطر طولانی بودن مسیر، دو تا بلیت می‌گرفتند.
سیدضیاء یک بلیت داشت و پولی در جیبش نبود.
رفته بود مغازه‌های اطراف میدان امام حسین و پنجاه تومان قرض خواسته بود.
خندیده بودند بهش که: «برو عمو!
این ترفندها قدیمی شده.» دیگران هم چیزی عین همین جمله را گفته بودند بهش و با شاعر نازک‌خیال افغانستانی بسان یک نیازمند خیابان‌گرد برخورد کرده بودند.
یادش افتاده بود که یک کتاب نو توی کیفش دارد.
یک کتابفروشی پیدا کرده بود و به ازای امانت گذاشتن کتاب، مبلغی قرض گرفته بود و رفته بود خانه‌شان.
این را که گفت، خیلی خجالت کشیدم از ایرانی بودنم و رفتار زشت هم‌وطنانم که یک شاعر خوش‌قریحه را این‌طور از خود رانده بودند.
ضیاء سال‌ها پیش از ایران رفت و مقیم استکهلم شد.
آن‌جا هم دست از سرودن برنداشت و ارتباطش را با جهان شعر و ادبیات و همچنین فارسی‌زبانان و هم‌وطنان مهاجرش به اروپا حفظ کرد.
حالا که سیدضیاء دارد از سوئد برمی‌گردد و برایش یک مراسم دیدار در حوزه هنری ترتیب داده‌اند، یاد آن روزها افتادم و این‌که اگر امثال محمدکاظم کاظمی هم با این سطح از دانش ادبی و مقام آموزگاری، چند سالی به اروپا بروند، شاید فرجی بشود و برایش منزلت بیش‌تری قائل شویم.
شاید دیگر لازم نباشد عالی‌ترین مقام مملکت برای حل مشکلات کسی چون کاظمی یا دیگر فرهیختگان همزبان پا پیش بگذارد و دل رنجیده آنان را آرام کند.
سیدضیاء قاسمی، قبل از آن‌که برود، همان وقت‌ها هم که برای عزیمت از میدان امام حسین به سه‌راه افسریه، لنگ یک بلیت ناقابل بود، شاعر بزرگ و بلندمرتبه‌ای بود.
سیدضیاء قاسمی و مراسم امشب
قاسمی در سال ۱۳۵۴ در بهسودِ ولایت میدان افغانستان به دنیا آمد.
در کودکی با خانواده به ایران مهاجرت کرد.
در تهران درس خواند.
فارغ‌التحصیل رشته سینما از دانشکده صدا و سیما است.
چهار مجموعه شعر حاصل تلاش‌های سیدضیا قاسمی در سال‌های بیوطنی اوست.
«باغ‌های معلق انگور»، «تکوین»، مجموعه از سری کتاب‌های «نیستان» و مجموعه شعر «پادشاهی اندوه» سال‌ها در تهران زندگی کرد و با جمعی از دوستانش خانه ادبیات افغانستان را بنیاد نهاد.
قاسمی نقش تأثیرگذاری در برپایی جشنواره ادبی «قند پارسی» داشت.
همچنین به کوشش او چند مجموعه شعر از شاعران ایران و افغانستان انتخاب و منتشر شده است.
این شاعر در سال ۱۳۸۶ به کشورش بازگشت.
مدت‌ها در نهادهای فرهنگی کابل همکاری کرد و سر انجام به دلیل ناملایمات روزگار و ناامنی دیار، دل به غربت دوباره سپرد، این بار راهی کشور سوئد شد و هنوز هم ساکن آن جا است.
نشست ادبی «سفر کلمات» به‌منظور ایجاد فرصت‌های تازه برای علاقه‌مندان به فرهنگ و ادبیات و فراهم ساختن بستری مناسب برای دیدار شاعران و نویسندگان جوان، با شخصیت‌های فرهیختۀ فرهنگی و ادبی کشور برنامه‌ریزی شده است.
در این نشست ادبی قرار است افزون بر صحبتهای علیمحمد مؤدب و محمدسرور رجایی، سیدضیا قاسمی نیز شعر بخواند.
همچنین دیگر شاعران ایران و افغانستان در این دورهمی همدلانه شعر می‌خوانند.
حضور تمام اهالی فرهنگ و هنر و علاقه‌مندان به ادبیات ادبیات آزاد است.
نشست «سفر کلمات» امروز پنجشنبه ۳۰ خرداد ساعت ۱۷ تا ۱۹ در تالار مرحوم امیرحسین فردی، واقع در خیابان حافظ، ابتدای خیابان سمیه، حوزه هنری برگزار می‌شود.
انتهای پیام/
