محمدعلی بهمنی دچار عارضه مغزی شد

محمدعلی بهمنی دچار عارضه مغزی شد
محمدعلی بهمنی، شاعر و ترانه‌سرای کشورمان که دچار عارضه مغزی شده است، در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد.
پروانه میرعلی، همسر این شاعر سرشناس کشورمان از عارضه مغزی بهمنی خبر داد و گفت: متأسفانه همسرم دچار سکته مغزی شده و پس از انتقال به بیمارستان در بخش ICU بستری شده است.
بر اساس اعلام او، پزشکان بیمارستان می‌گویند، بهمنی دچار خونریزی مغزی شده و قرار است متخصص ارولوژ، تشخیص خود را تا شامگاه یکشنبه به ما اعلام کند.
به گفته خانم میرعلی، بهمنی پس از سکته مغزی، دچار مشکل تکلم شدید است و به نظر می‌رسد بخشی از بدن او دچار بی‌حسی شده است.
محمدعلی بهمنی، شاعر و ترانه‌سرای کشورمان ۸۲ سال پیش در ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ در اندیمشک، متولد شده است.
او در کودکی در چاپخانه با فریدون مشیری که آن روز‌ها مسؤول صفحه شعر و ادب «هفت‌تار چنگ» مجله «روشنفکر» بود، آشنا شد و نخستین شعرش در سال ۱۳۳۰، زمانی که تنها ۹ سال داشت، در همین مجله به چاپ رسید.
بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و برنامه صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داده است.
بهمنی در سال ۱۳۷۴ همکاری خود را با هفته‌نامه «ندای هرمزگان» آغاز کرد و صفحه‌ای با عنوان «تنفس در هوای شعر» را هر هفته در پیشگاه مشتاقان خود قرار داد.
این شاعر از سال ۱۳۵۳ ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً در سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد.
در این بین، برگزاری کنگره شعر و قصه جوان از دستاورد‌های بهمنی و تنی چند از شاعران و نویسندگان دهه‌های اخیر بوده که پس از سال‌ها به تعطیلی کشیده شد.
باغ لال (۱۳۵۰)، در بی‌وزنی (۱۳۵۱)، عامیانه‌ها (۱۳۵۵)، گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)، گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹)، دهاتی (۱۳۷۷)، غزل (۱۳۷۷)، شاعر شنیدنی است (۱۳۷۷)، عشق است (۱۳۷۸)، نیستان (۱۳۷۹)، کاسه آب دیوژن، امانم بده (۱۳۸۰) این خانه واژه‌های نسوزی دارد (۱۳۸۲)، من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم (۱۳۸۸) و غزل زندگی کنیم (گزیده غزل) (۱۳۹۲) بخشی از آثار مکتوب این شاعر است.