شرح دعای سحر|سلطنت مطلق از آن خداست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «دعای سحر» یکی از دعاهای عظیم‌الشأنی است که از امام رضا علیه‌السلام روایت شده و آن حضرت فرموده است: این دعا، دعایی است که امام باقر علیه‌السلام در سحرهای ماه رمضان می‌خواند.
در عین حال یکی از آثار فاخر و ارزشمند امام خمینی (ره) «شرح دعای سحر» است؛ اثری که امام خمینی (ره) آن را در حدود 27 سالگی خود تألیف کرده و نشان از دانش و عرفان والای ایشان از دوران جوانی دارد.
خبرگزاری تسنیم به منظور آشنایی بیشتر مخاطبان با مفاهیم و مضامین والای دعای سحر که خواندن آن در سحرهای ماه رمضان توصیه شده، به بررسی بخش‌ها و نکاتی از امام خمینی (ره) درباره این دعای ارزشمند و والا پرداخته است.
نکات مهم فراز شانزدهم از این دعای شریف را می‌خوانیم:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ مِنْ سُلْطانِكَ بِأَدْوَمِهِ وَكُلُّ سُلْطانِكَ دَائِمٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِسُلْطانِكَ كُلِّهِ
پروردگارا، از تو درخواست می‌کنم به پایدارترین مقام سلطنتت و تمام سلطنت تو همیشگی است.
بارالها، از تو به همه سلطنتت درخواست می‌کنم.
سلطنت مطلق در تمام مراتب غیب و شهود هستی از آن اوست و در قیامت کبری خوب آشکار می‌شود: «لمن الملک الیوم؛ لله الواحد القهار؛ امروز فرمانروایی از آن کیست؟
از آن خداوند یگانه قهّار».
ممکنات از جهت انتسابشان به خود هیچ گونه سلطنتی ندارند: «إن هی الّا اسماء سمّیتموها انتم وآبائکم.
ما انزل الله بها من سلطان؛ این‌ها جز نام‌هایی نیست که شما و پدرانتان اسم‌گذاری کرده‌اید، خداوند برای آن دلیلی فرو نفرستاده است»، ولی به اعتبار انتسابشان به حق از مراتب سلطنت حق شمرده می‌شوند.
پس، پادشاهی خداوند ابدی است و کسی که تحت حکمرانی اوست از بین رفتنی و نابود است؛ چنان‌که فیض قدیم ازلی است، ولی فیض گیرنده حادث است.
‎
انتهای پیام/