پژوهش موسیقی در ایران مغفول مانده است
یک پژوهشگر گفت: پژوهش موسیقی در ایران مغفول مانده است؛ چرا که موسیقیدانان ما اهل نوشتن نبودند و بیشتر حرفشان را با سازشان می‌زدند.
پنجمین نشست پژوهشی جشنواره سی و نهم در برنامه زنده گفتگوی ویژه فرهنگی «رادیو گفتگو» شامگاه ۲۷ بهمن‌ماه ساعت ۲۰ با اجرای مهدی امین‌فروغی به عنوان مجری کارشناس برگزار شد.
مهدی نورمحمدی که سخنان خود را با موضوع «نقش اسناد تاریخی و مطبوعات در پژوهش‌های موسیقی» ارائه داد، گفت: وقتی می‌خواهیم راجع به یک شخصیت تاریخی یا موسیقایی تحقیق کنیم، با اسناد متفاوتی طرف هستیم؛ مثل کتاب‌ها، نامه‌ها و منابع شفاهی و البته مهم‌ترین منبع مطبوعات است که همیشه بسیار مورد توجه پژوهشگران بوده است.
این مطبوعات در زمان حیات افراد منتشر شده و بسیار مستند است.
او ادامه داد: پژوهش موسیقی در ایران مغفول مانده است؛ چرا که موسیقیدانان ما اهل نوشتن نبودند و بیشتر حرفشان را با سازشان می‌زنند.
با توجه به فقر پژوهشی که در زندگینامه اهالی موسیقی داریم، مطبوعات بهترین منبع ما برای پژوهش هستند؛ هرچند که آرشیوداری در ایران چندان دقیق نبوده است.
متاسفانه باید بگویم در برخی عناوین روزنامه‌ها، تمام شماره‌ها آرشیو نشده‌اند؛ البته رفته‌رفته شرایط خیلی بهتر شده است.
این پژوهشگر همچنین گفت: با بررسی دقیق مطبوعات ما مجهولات زیادی را روشن می‌کنیم و حتی با این منابع کتاب‌های زندگینامه از هنرمندان قدیمی موسیقی نوشته و منتشر شده‌اند.
او افزود: من به شدت نسبت به مسائل تاریخی و موسیقایی علاقه و عطش دانستن داشتم؛ داشته‌های موجود هم عطش بنده را پاسخ نمی‌داد.
درباره موسیقیدانان اطلاعات دقیقی در دست نیست؛ مثلا در مورد خیلی از موسیقیدانان ما تاریخ تولد، فوت یا محل دفنشان نداریم.
نورمحمدی در بخش دیگری از سخنانش اظهار کرد: دستیابی به آینده بدون توجه به گذشته مبهم خواهد بود.
ما باید گذشته را بشناسیم.
هویت، خیلی مهم است.
کشور‌هایی هستند که سال استقلالشان با هویت ما قابل مقایسه نیست.
ما باید به این پشتوانه افتخار کنیم.
