انتشار نامه ای از شهریار که به دست سایه نرسید- اخبار ادبیات و نشر - اخبار فرهنگی تسنیم
تسنیم
|
فرهنگی و هنری
|
یکشنبه، 26 شهریور 1402 - 17:43
پس از مراجعت شهریار به تبریز، سایه چندبار به تبریز سفر می کند. رهاورد اغلب این سفرها، تولد غزلی از زبان استاد شهریار خطاب به سایه است که عمدتاً از شیرین ترین آثار اوست: «من و سایه همدگر را به بغل فشرده خاموش».
خلاصه خبر
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، در سال 1285 در تبریز به دنیا آمد.
شهریار دوستی بسیار نزدیکی با هوشنگ ابتهاج داشت، دوستی 40 ساله‌ای که از اولین لحظه دیدارشان در سال 1327 خورشیدی آغاز شد و این دو شاعر چنان هم‌دل و هم‌نفس شدند که تا آخرین سالِ زندگی شهریار، دیدار عاشقانه داشتند؛ همواره انگیزه سفر به تهران یا تبریزِ این دو یارِ شفیق برای دیدار یکدیگر بود.
«دوستی و مودّت عمیق و زلالی که بین دو شاعر خوب معاصر؛ شهریار و سایه بود داستانی است که بر هر سر بازاری هست.
در عالم رفاقت اخوانیه‌هایی هم بین دو شاعر رد و بدل شده است که مشهورند از جمله شعر سایه خطاب به شهریار با مطلع «با من بی‌کس تنهاشده یارا تو بمان».
امروز آقای «علی‌رضا پوربزرگ وافی» که خود را شاگرد شهریار معرفی می‌کنند، شعری برایم فرستادند که پس از سفر مشهور سایه و استاد شفیعی به تبریز سروده شده است.
گل عشق هم زبانش فلک از قفا درآورد
خبر از ریا نباشد به دیار ما که حافظ
شهریار دوستی بسیار نزدیکی با هوشنگ ابتهاج داشت، دوستی 40 ساله‌ای که از اولین لحظه دیدارشان در سال 1327 خورشیدی آغاز شد و این دو شاعر چنان هم‌دل و هم‌نفس شدند که تا آخرین سالِ زندگی شهریار، دیدار عاشقانه داشتند؛ همواره انگیزه سفر به تهران یا تبریزِ این دو یارِ شفیق برای دیدار یکدیگر بود.
«دوستی و مودّت عمیق و زلالی که بین دو شاعر خوب معاصر؛ شهریار و سایه بود داستانی است که بر هر سر بازاری هست.
در عالم رفاقت اخوانیه‌هایی هم بین دو شاعر رد و بدل شده است که مشهورند از جمله شعر سایه خطاب به شهریار با مطلع «با من بی‌کس تنهاشده یارا تو بمان».
امروز آقای «علی‌رضا پوربزرگ وافی» که خود را شاگرد شهریار معرفی می‌کنند، شعری برایم فرستادند که پس از سفر مشهور سایه و استاد شفیعی به تبریز سروده شده است.
گل عشق هم زبانش فلک از قفا درآورد
خبر از ریا نباشد به دیار ما که حافظ
