نقاشی که از دغدغه‌های زنانه سخن می‌گوید

رشته نقاشي يکي از رشته هاي هنري پرطرفدار در جامعه به ويژه بين بانوان است.
به طوري که با مروري بر فهرست نمايشگاه ها در سال هاي اخير، متوجه مي شويم که تعداد نقاشان خانم هر ساله بيشتر شده است.
الناز خليل زاده منيري يکي از همين بانوان نقاش است که در خصوص آخرين نمايشگاه خود در سال جاري گفت: خواستم در اين مجموعه نمادهاي زنانگي و البته زندگي زنانه را به تصوير بکشم.
کفش، حرير و گياه عناصر ثابت تابلوها بودند زيرا گياه مظهر رويش و اميدآفريني است.
حرير نشانه لطافت و کفش ها هم نشانه پشتوانه بانوان در عبور از سختي ها مي باشد.
به مناست همين نمايشگاه نظام الدین امامی فر در خصوص آثار در يادداشتي نوشته است: آثار بنمایش گذاشته شده ی خانم الناز منیری بنوعی بیان شخصی او از تجربیات زیسته خود است که با استفاده از عناصر نشانه ای سعی بر نمایش تصویری دارد.
با نگاه و رویکرد نشانه شناسی تصویری می توان بخشهایی از آثار این هنرمند را توصیف و تحلیل کرد.
استفاده از عناصر شمایلی و نمایه ای بکار گرفته در آثار به مخاطبان این اجازه را میدهد که در حدود فضای فکری ایشان وارد شوند .
سیر نمایش آثار از ابتدای ورود به فضای نمایشگاه از تابلوهای نقاشی شروع و به چیدمانی با همان مضمون ، ختم می شود.
عناصر صریح استفاده شده در این مجموعه : کفش ، جعبه ، پارچه ی توری ، گل و گیاه ، فضاسازی ، نورپردازی و اشیاء مشخصی هستند که هنرمند با تفکر و چینش خاص ، سعی بر نمایش بیان تصویری خاطرات خود دارد.
استفاده از لنگ کفشهای پاشنه بلند و معلق در فضا ، بعنوان نماد حاکم در آثار ، بنوعی بیانی از آن چیزی که بوده و بخاطرات پیوسته حکایت دارد و چگونگی قرارگیری عناصر بصری در فضاهای ارائه شده ، نگرش شخصی هنرمند به محو خاطرات یا بیان درون خود است.
لنگ کفش رنگی پاشنه بلند که می تواند بخش مهمی از زندگی شخصی باشد ، بعنوان نیمی از خاطرات خوب یا بد در قابهای نقاشی خانم الناز خلیل زاده منیری نقش اصلی را بصورت مستقیم و غیر مستقیم بازی و تجربیات شخصی را با عبور از فضاهای مختلف برای بیننده ، بازگو می کند.
پرفورمنس اجرایی در فضایی مشابه آثار نقاشی و همراه شدن موسیقی زنده ، آخرین پرده از نمایش اجرایی این مجموعه می باشد که بیننده را با مجموعه ای از عناصر حجمی روبرو می کند.
لنگ کفش قرمز پاشنه بلند قرمز افتاده و عناصری از مجموعه ی گلها و گلدانهایی که از درون چمدان نیمه باز و روی پارچه سفید توری به بیرون هدایت شده و در پس آن لباس سفید عروسی از همان جنس و آویخته بر لوستر قدیمی کریستال ، مروری بر خاطرات مرُده هستند.
بصورت‌کلی ، این‌مجموعه، بیان شخصی از خاطرات هنرمند می باشد که با استفاده از عناصر تصویری و حجمی برای مخاطب قابل درک شده است.