ذرات ریز پلاستیکی بلعیده شده به مغز نفوذ می کنند
محققان با آزمایش بر روی موش ها و مدل‌سازی کامپیوتری پی بردند چگونه ذرات پلاستیکی ریز می‌توانند سد محافظ خونی مغزی را بشکنند و وارد مغز شوند.
اولدامور هولوچک، یکی از نویسندگان این مطالعه از دپارتمان شیمی فیزیک در دانشگاه دبرسن مجارستان، گفت: با کمک مدل‌های رایانه‌ای، ما کشف کردیم که یک ساختار سطحی خاص موسوم به تاج بیومولکولی، برای انتقال ذرات پلاستیکی به مغز بسیار مهم است.
سد خونی مغزی از رسیدن پاتوژن‌ها یا سموم به مغز جلوگیری می‌کند.
این مکانیسم شبیه به آنچه در روده اتفاق می‌افتد است، که همچنین دارای یک دیواره محافظ است که می‌تواند توسط ذرات پلاستیکی کوچک شکسته شود.
دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه این پلاستیک‌ها که به عنوان MNP شناخته می‌شوند، می‌توانند بر سلامت انسان تأثیر بگذارند.
MNPها در دستگاه گوارش با واکنش‌های التهابی و ایمنی موضعی و همچنین ایجاد سرطان مرتبط هستند.
دکتر «لوکاس کنر» از دپارتمان پاتولوژی دانشگاه پزشکی وین در اتریش، گفت: در مغز، ذرات پلاستیک می‌توانند خطر التهاب، اختلالات عصبی یا حتی بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر یا پارکینسون را افزایش دهند.
محققان این موضوع را در موش‌ها با استفاده از تزریق خوراکی پلی استایرن، پلاستیکی که اغلب در بسته بندی مواد غذایی یافت می‌شود، مورد مطالعه قرار دادند.
این پلاستیک‌های کوچک را می‌توان تنها دو ساعت بعد در مغز موش تشخیص داد.
نانوپلاستیک‌ها کوچک‌تر از ۰.۰۰۱ میلی متر هستند.
در مقیاس ۰.۰۰۱ تا ۵ میلی متر، برخی هنوز با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند.
آن‌ها از طریق غذا‌های جامد و مایعات وارد زنجیره غذایی می‌شوند.
یک مطالعه نشان داد که هر فردی که حدود ۱.۵ تا ۱.۷ لیتر آب در روز از بطری‌های پلاستیکی بنوشد، سالانه حدود ۹۰۰۰۰ ذره پلاستیکی می‌خورد.
نوشیدن آب لوله کشی می‌تواند این میزان را به ۴۰۰۰۰ ذره کاهش دهد.
کنر گفت: برای به حداقل رساندن آسیب احتمالی ذرات میکرو و نانوپلاستیک برای انسان و محیط زیست، محدود کردن قرار گرفتن در معرض MNPها و محدود کردن استفاده از آن‌ها بسیار مهم است.
با این حال، تحقیقات روی حیوانات ممکن است نتایج یکسانی در انسان نداشته باشد.
منبع: هلث دی نیوز
