بازار ویاودی در انحصار سه پلتفرم/ درآمد ۶ هزار میلیاردی دارند!
مهر
|
فرهنگی و هنری
|
یکشنبه، 28 اسفند 1401 - 10:08
یکی از معاونان ساترا با اشاره به انحصار سه پلتفرم اصلی در بازار عرضه محصولات نمایش خانگی، از ضررها و عواقب این اتفاق برای کاربران سخن گفت.

خلاصه خبر
با تغییر شکل بازار پخش خانگی، چند مجموعه برای عرضه محتوای صوتی و تصویری کار خود را آغاز کردند و به تدریج اسم پلتفرم آنها در کنار نام سریالها و بازیگران شناخته و به شناسنامه سریالهای ایرانی اضافه شد.
مثل سایر تجربهها، این بار هم مخاطبان با پیشرفت تکنولوژی کنار آمدند و حتی برای آن به گرمی آغوش باز کردند، تا جایی که بازار جدید رقیب قدیمی و کمنفس خود یعنی «دیویدی» را به سرعت پشت سر گذاشت و یکهتاز عرصه عرضه محتوای نمایشی شد.
آماری که درباره تعداد پلتفرمها وجود دارد نشان میدهد عرصهای که میتوانست به واسطه فعالیت بازیگران متعدد، پر از رقابت و کیفیت باشد، توسط دو یا سه پلتفرم قبضه شده است.
معاون تنظیم بازار و توسعه کسب و کار ساترا نیز این مساله را تأیید میکند: «در شرایط فعلی، بازار ویاودی شرایط انحصاری پیدا کرده است.
البته این موضوع در سایر حوزهها صادق نیست و رقابت و فعالیت متعادلی در آنها جریان دارد؛ اما در بخش نمایشی دچار هندسه بازار انحصاری شدهایم».
محدودیت تعداد عرضهکننده و فروشنده، امکان رقابت را از بین میبرد.
در این شرایط مصرفکننده بازار یا ناچار به انتخاب بِرندی است که عرصه را به دست گرفته.
علاوه بر این امکان کنترل قیمت در سایه انحصار کامل تقریباً وجود ندارد و اختیار به دست فروشندگان میافتد.
«انحصار» یکی از عوامل برهمزننده بازار به شمار میرود، این عامل میتواند با اخلال در سطوح مختلف حقوق طرفین تولید و مصرف را ضایع کند، یعنی هم مشتریانی که ناچارند از میان تعداد محدود عرضهکنندگان، محصول و خدمات دریافت کنند از حقوق خود باز میمانند و هم عرضهکنندگانی که در سایه رقبای ابرقدرت خود، فرصتی ندارند، از قافله عقب میافتند.
خلعتبری به انحصاری شدن این بازار انتقاد دارد و بر ضرورت حضور رقابت در این عرصه تأکید میکند: «وقتی از عنوان بازار استفاده میکنیم، یعنی رقابت باید وجود داشته باشد.
به بیان دیگر، رقابت عنصر ضروری و الزامی در بازار صنایع مختلف است و حاکمیت کشورها این موضوع را جز منافع عمومی دستهبندی میکنند.»
رقابت در مدلهای فکری مختلف و نظامهای حاکمیتی متفاوت جایگاه و اهمیت ویژهای دارد و همگان در پی ایجاد بازاری رقابتی و غیرانحصاری هستند؛ «بازار سازی» یکی از راهبردهایی است که در این راستا اتخاذ میشود، راهبردی که جای خالی آن در بازار روز ویاودی حس میشود.
هرگاه انحصارگرایان جای خود را در بازار محکم میکنند، مصرفکنندگان هزینه قدرت آنها را پرداخت میکنند.
در شرایطی که فعالان یک عرصه به «دارندگان انحصار» تبدیل میشوند و رقیبی نمیبینند، کسب سود بیحساب برای آنها آسان است.
عارضه انحصار در عمر کوتاه بازار شبکه پخش خانگی هم اتفاق افتاده، همزمان با گسترش ویروس کرونا و خانهنشینی مردم، موج جدید و پرقدرت دیگر استقبال عمومی از «ویاودی» آغاز شد.
البته تخلف «ویاودی» ها به موضوع اخذ هزینه از مشترکان محدود نشد.
طیفی که از سردرگمی و بلاتکلیفی درباره نظارت بر این بازار خبر میداد.
مشکلی که در پی فقدان نظارت به وجود میآیند و راهحل آنها در ایجاد رقابت است.
معاون تنظیم بازار و توسعه کسب و کار ساترا تاکید میکند: «ایجاد روند رقابتی به نفع مردم و کاربران است، چون رسانهها میکوشند عملکرد خود را بهبود بخشند، بنابراین کیفیت آنچه عرضه میکنند، بهتر خواهد بود.
در نهایت شاهکلید «انحصار» و یکهتازی در بازار باعث شد، شبکه پخش خانگی نظارت بیرونی را نادیده بگیرد.
ساترا، سازمانی با محدوده وظیفه مشخص ذیل سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد یکی از بازوهای دولت است؛ این اختلاف طولانی، بیش از هرچیز به مخاطب این بازار سرگرمکننده آسیب میزند.
«ویاودی» بادمجان بم نیست که آفت نداشته باشد و قصور نهادهای مربوطه و کاهش رقابت در آن، به سلامت این بازار آسیب جدی میزند.
مثل سایر تجربهها، این بار هم مخاطبان با پیشرفت تکنولوژی کنار آمدند و حتی برای آن به گرمی آغوش باز کردند، تا جایی که بازار جدید رقیب قدیمی و کمنفس خود یعنی «دیویدی» را به سرعت پشت سر گذاشت و یکهتاز عرصه عرضه محتوای نمایشی شد.
آماری که درباره تعداد پلتفرمها وجود دارد نشان میدهد عرصهای که میتوانست به واسطه فعالیت بازیگران متعدد، پر از رقابت و کیفیت باشد، توسط دو یا سه پلتفرم قبضه شده است.
معاون تنظیم بازار و توسعه کسب و کار ساترا نیز این مساله را تأیید میکند: «در شرایط فعلی، بازار ویاودی شرایط انحصاری پیدا کرده است.
البته این موضوع در سایر حوزهها صادق نیست و رقابت و فعالیت متعادلی در آنها جریان دارد؛ اما در بخش نمایشی دچار هندسه بازار انحصاری شدهایم».
محدودیت تعداد عرضهکننده و فروشنده، امکان رقابت را از بین میبرد.
در این شرایط مصرفکننده بازار یا ناچار به انتخاب بِرندی است که عرصه را به دست گرفته.
علاوه بر این امکان کنترل قیمت در سایه انحصار کامل تقریباً وجود ندارد و اختیار به دست فروشندگان میافتد.
«انحصار» یکی از عوامل برهمزننده بازار به شمار میرود، این عامل میتواند با اخلال در سطوح مختلف حقوق طرفین تولید و مصرف را ضایع کند، یعنی هم مشتریانی که ناچارند از میان تعداد محدود عرضهکنندگان، محصول و خدمات دریافت کنند از حقوق خود باز میمانند و هم عرضهکنندگانی که در سایه رقبای ابرقدرت خود، فرصتی ندارند، از قافله عقب میافتند.
خلعتبری به انحصاری شدن این بازار انتقاد دارد و بر ضرورت حضور رقابت در این عرصه تأکید میکند: «وقتی از عنوان بازار استفاده میکنیم، یعنی رقابت باید وجود داشته باشد.
به بیان دیگر، رقابت عنصر ضروری و الزامی در بازار صنایع مختلف است و حاکمیت کشورها این موضوع را جز منافع عمومی دستهبندی میکنند.»
رقابت در مدلهای فکری مختلف و نظامهای حاکمیتی متفاوت جایگاه و اهمیت ویژهای دارد و همگان در پی ایجاد بازاری رقابتی و غیرانحصاری هستند؛ «بازار سازی» یکی از راهبردهایی است که در این راستا اتخاذ میشود، راهبردی که جای خالی آن در بازار روز ویاودی حس میشود.
هرگاه انحصارگرایان جای خود را در بازار محکم میکنند، مصرفکنندگان هزینه قدرت آنها را پرداخت میکنند.
در شرایطی که فعالان یک عرصه به «دارندگان انحصار» تبدیل میشوند و رقیبی نمیبینند، کسب سود بیحساب برای آنها آسان است.
عارضه انحصار در عمر کوتاه بازار شبکه پخش خانگی هم اتفاق افتاده، همزمان با گسترش ویروس کرونا و خانهنشینی مردم، موج جدید و پرقدرت دیگر استقبال عمومی از «ویاودی» آغاز شد.
البته تخلف «ویاودی» ها به موضوع اخذ هزینه از مشترکان محدود نشد.
طیفی که از سردرگمی و بلاتکلیفی درباره نظارت بر این بازار خبر میداد.
مشکلی که در پی فقدان نظارت به وجود میآیند و راهحل آنها در ایجاد رقابت است.
معاون تنظیم بازار و توسعه کسب و کار ساترا تاکید میکند: «ایجاد روند رقابتی به نفع مردم و کاربران است، چون رسانهها میکوشند عملکرد خود را بهبود بخشند، بنابراین کیفیت آنچه عرضه میکنند، بهتر خواهد بود.
در نهایت شاهکلید «انحصار» و یکهتازی در بازار باعث شد، شبکه پخش خانگی نظارت بیرونی را نادیده بگیرد.
ساترا، سازمانی با محدوده وظیفه مشخص ذیل سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد یکی از بازوهای دولت است؛ این اختلاف طولانی، بیش از هرچیز به مخاطب این بازار سرگرمکننده آسیب میزند.
«ویاودی» بادمجان بم نیست که آفت نداشته باشد و قصور نهادهای مربوطه و کاهش رقابت در آن، به سلامت این بازار آسیب جدی میزند.