وقتی خوی «کاخ‌نشینی» مانع شنیده‌شدن گلایه «کوخ‌نشینان» می‌شود

دولتمرداني كه در رنج و سختي‌­ها با مردم هم­‌پياله نيستند و رنج مردم را در تأمين حداقل‌­هايي چون ازدواج، مسكن، غذا، پوشاك و ...
درك نمي­‌كنند و از اين نارضايتي‌­ها به‌­عنوان ابزار و فرصتي براي تأمين اغراض سياسي - از جمله در شعارهاي انتخاباتي- بهره مي­‌جويند، نمي­‌توانند آلام مردم با عزت و وفادار به انقلاب را دريابند؛ اگرچه آن دولتمردان بگويند: «بايد صداي مردم شنيده شود!»
گروه سیاسی خبرگزاری فارس- امیر کشتگر: زدودن اشرافی­گری و تمایزخواهی دولتمردان دستگاه پهلوی، بخشی از هدف ملت مبارز ایران برای تحقق انقلاب اسلامی بوده است؛ این در حالی است که پدیده­­ «کاخ‌­نشینی»، پیوسته یکی از آسیب­‌ها و آفت­‌هایی بوده است که از ابتدای انقلاب، نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران را در معرض استحاله و تحریف توسط افراد حامل این خوی و مشی قرار داده است.
همین خطر بود که بینانگذار عظیم‌­الشأن انقلاب اسلامی مکرراً به مردم هشدار می‌دادند تا از اقبال به این جریان دوری کنند.
حضرت امام خمینی(ره) در یکی از اظهارات خود در این باره فرمودند: «آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم.
آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته، از آن خوی کوخ‌­‏نشینی بیرون برود و به کاخ­‏‌نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می‌‏شود.
آن روزی که مجلسیان خوی کاخ ‏نشینی پیدا کنند - خدای نخواسته- و از این خوی ارزندۀ کوخ ‏نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم».
این انذار که پیوسته مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز بوده است، امروز بیش از هر زمان دیگری برای ما معنا پیدا کرده است.
معاون اول محترم دولت، اخیراً تولد 61 سالگی خود را با حضور جمعی از دوستانشان در «کاخ سعدآباد» جشن گرفت.
این پیامی بود که با انتشار عکسی به مردم مخابره شد.
قطعاً مبادرت به برقراری سور و سات این تولد در کاخِ عهدِ پهلوی و انتشار آن برای عموم مردمِ در مشقت، بدین منظور نبوده است که مردم در شادی ایشان شریک و برای این مسئول کارآمد طول عمر طلب کنند.
سؤالی که به ذهن متبادر می‌شود این است که این رفتار با چه معیاری توجیه می‌شود؟
در شرایطی که عموم مردم برای تأمین ضروریات زندگی خود با سختی‌های متعدد روبرو هستند و این دشواری‌ها نیز محصول ضعف سیاست­های اجرایی و اقتصادی دولت است، آیا اینچنین رخدادهایی را باید اموری ناخواسته و تصادفی تلقی کنیم؟
در حالی که مشکلات مردم باید خواب را از چشم کارگزران دولت بستاند، تلبّس به چه خلقیاتی ایشان را به اینچنین فراغت و آسودگی فرامی­خواند؟
قطعاً هم­قطاران معاون محترم دولت، این اتفاق را یک امر معمولی یا نهایتاً یک خطای محاسباتی که در نتیجه­ انتشار محتوای جشن تولد رخ داده، معرفی خواهند کرد؛ همچنین ناقدین به این اتفاق نیز افرادی سوءاستفاده­‌کننده معرفی خواهند شد که به ماهی­گیری از آب گل­آلود متهم می­‌شوند؛ اما لحظه­‌ای درنگ فارغ از هیاهوی سیاست در این میان لازم است.
واقعیت چیست؟
به ­نظر می­‌رسد اینچنین رخدادهایی پیش از آنکه از مقوله­ سیاست و مرتبط با امر حکمرانی باشد از فلسفه­ و فرهنگ سیاسی ناشی می­‌شود.
دولتمردانی که در رنج و سختی­ها با مردم هم­‌پیاله نیستند و رنج مردم را در تأمین حداقل‌­هایی چون ازدواج، مسکن، غذا، پوشاک و ...
درک نمی­‌کنند و از این نارضایتی‌­ها به‌­عنوان ابزار و فرصتی برای تأمین اغراض سیاسی - از جمله در شعارهای انتخاباتی- بهره می­‌جویند، نمی­‌توانند آلام مردم با عزت و وفادار به انقلاب را دریابند؛ اگرچه آن دولتمردان بگویند: «باید صدای مردم شنیده شود!»
آقای معاون اخیراً گفته‌­اند باید صدای اعتراض مردم را شنید و آن را انکار نکرد؛ این سخن در جای خود درست است اما آیا تاکنون این اعتراضات را نشنیده‌­اید یا اگر شنیده­اید بر آن جامه­ عمل پوشیده­‌اید؟
شنیدن صدای مردم آنگاه مفید است که اثری بر آن مترتب باشد.
وقتی بعد از گذشت 6 سال از دوران معاونت ریاست جمهوری ثمره­ی این اعتراض، برگزاری ضیافت­ تولد در کاخ سعدآباد است این دیدگاه برجسته می­‌شود که اینچنین مواضعی بیش از آنکه از دغدغه­ واقعی یک سیاستمدار برآمده باشد شروع بازی سیاسی دیگری است که تحت لوای تعابیر دلنشین دنبال می­‌شود.
مکتب رهایی‌­بخش انقلاب اسلامی به ما و شما می­‌آموزد که حکمرانان کاخ­‌نشین، نه­‌تنها صدای مردم را نخواهد شنید بلکه خوش­‌نشینی در برج­ها و کاخ‌­های لوکس ولنجک و قیطریه و ...
از آنان سیاستمدارانی خسته و بی­‌درد پدید می­‌آورد که انگیزه­ لازم را برای انجام اقدامات جهادی جهت رفع مصائب کشور را ندارند.
ما امروز این مهم را بیش از هر زمان دیگری دریافته­‌ایم و از این پس هوشیارتر خواهیم بود.
انتهای پیام/