عکس معنادار سران احزاب ترکیه و غایبین مهم

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم٬ دیروز نوزدهم ماه می مصادف بود با یکصدمین سالگرد مبارزه مصطفی کمال با اشغالگران ترکیه که از آن به عنوان گام‌های نخست حرکت به سوی تاسیس جمهوری ترکیه نام برده می‌شود.
در ترکیه٬ سالگرد این واقعه٬ جشن آتاترک٬ جوانان و ورزش نامگذاری شده و امسال در یکصدمین سالگرد این رویداد تاریخی٬ رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه سران احزاب ترکیه را به سامسون دعوت کرد.
عکس یادگاری سران احزاب و غایبین مهم
سامسون٬ شهری دریایی در شمال سوریه است که ژنرال مصطفی کمال پاشا از فرماندهان ارتش عثمانی٬ پس از ورود به آن شهر در سال 1919 میلادی٬ با سازماندهی ارتش درهم ریخته عثمانی٬ جنگ برای بیرون راندن اشغالگران را آغاز کرد و اسکله‌ای که از آنجا مصطفی کمال به داخل شهر آمده به نام اسکله توتون شناخته می‌شود و سران ترکیه در این مکان عکس یادگاری گرفتند.
در عکس یادگاری سران ترکیه٬ در کنار رجب طیب اردوغان رئیس جمهور این کشور و رهبر حزب عدالت و توسعه٬ این افراد نیز دیده می‌شوند: کمال کلچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق٬ دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی٬ مصطفی دستیجی رهبر حزب وحدت بزرگ٬ تمل کاراملا اوغلو رهبر حزب سعادت٬ اُندر آک ساکال رهبر حزب چپ دموکراتیک٬ ابراهیم چلبی رهبر حزب مام میهن آناپ و همچنین دوغو پرینچک رهبر حزب وطن.
کسانی که از وضعیت فعالیت احزاب سیاسی ترکیه و معادلات حزبی در این کشور اطلاع دارند٬ می‌دانند که در این عکس‌ باید افراد دیگری هم دیده می‌شدند.
خانم مرال آکشنر رهبر حزب خوب با وجود آن که به این مراسم دعوت شده بود اما در اعتراض به دعوت دیرهنگام٬ حاضر نشد به این مراسم برود.
همچنین دعوتنامه‌ای برای حزب دموکراتیک خلق‌ها از نهادهای اقماری پ.ک.ک فرستاده نشد و رهبر حزب اسلام‌گرای کردها به نام حزب مطالبه آزاد (هداپار) نیز در عکس مزبور دیده نمی‌شود.
غیبت کردهای مخالف و اصرار بر آرمان‌های پ.ک.ک
اگر چه حزب دموکراتیک خلق‌ها به مراسم سامسون دعوت نشد و از سوی حزب حاکم در بایکوت و انزوا قرار داده شده، اما در تحلیلی منصفانه٬ باید گفت که خود این حزب در این ماجرا نقش مهمی داشته است.
این حزب در تمام اظهارات و بیان مواضع خود٬ ضمن تبعیت کامل از مواضع سران پ.ک.ک در کوهستان قندیل٬ به تندی علیه حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی موضع گرفته و آنها را ستون‌های اتحاد فاشیسم می‌نامد.
طبیعتاً با چنین ادبیاتی٬ نمی‌توان انتظار داشت که کردهای مخالف اردوغان به جشن استقلال ترکیه دعوت شوند.
در عین حال٬ باید این نکته را در نظر داشت که حزب دموکراتیک خلق‌ها هنوز هم نتوانسته خود را در قد و قواره یک حزب ترکیه‌ای نشان دهد و حتی به عنوان یک حزب کاملا کُردی نیز شناخته نشده و فقط کردهای هوادار پ.ک.ک و اوجالان را پوشش داده و از کردهای محافظه‌کار اسلام‌گرا٬ فاصله گرفته است.
نه تنها حزب حاکم و حزب حرکت ملی٬ بلکه احزاب دیگر نیز حاضر به حمایت از حزب دموکراتیک خلق‌ها نیستند و این حزب که در مجلس ملی ترکیه نزدیک به 50 کرسی دارد عملاً با مواضع ضد و نقیض٬ خود را در معرض بایکوت و انزوا قرار داده و دارای پتانسیل و ظرفیت خاصی برای برقراری ارتباط با احزاب و جامعه ترکیه نیست و به ویژه پس از زندانی شدن چهره‌های مهم و اثرگذاری همچون صلاح‌الدین دمیرتاش٬ سری ثریا اندر٬ ادریس بالوکن و گلتن کشاناک و همچنین پس از به حاشیه راندن افراد مهمی همچون لیلا زانا٬ عثمان بایدمیر٬ سری ساکک٬ آلتان تان و چندین سیاست‌مدار دیگر که اهل تعامل با دولت بودند٬ شاگردان اوجالان در شرایط دشواری قرار گرفته‌اند و در شرایطی که سران احزاب ترکیه لااقل برای یک روز و گرفتن یک عکس یادگری٬ اختلافات خود را کنار گذاشته و در کادر یک عکس قرار گرفته‌اند٬ سران حزب دموکراتیک٬ همچنان بر اعتصاب غذا و مفاهیم مبارزاتی کلاسیک٬ اصرار می‌کنند.
این رویه به کردها آسیب جدی می‌زند و موجب آن می‌شود که آنان نتوانند در یک ترکیه متکثر و متنوع٬ حضوری دموکراتیک داشته باشند.
مواضع عجیب آکشنر
مرال آکشنر به عنوان یک سیاست‌مدار قدیمی که در دوران اربکان و چیللر در مقام وزیر کشور فعایلت کرده و بعدها پس از انشعاب از حزب باغچلی٬ حزبی جدید تاسیس کرده٬ توانسته در پارلمان موقعیت خوبی دست و پا کند.
اما در انتخابات ریاست جمهوری در سال 2018 و همچنین در انتخابات شهرداری‌ها٬ خانم آکشنر نتوانست قدرتمند ظاهر شود و در بیان مواضع خود نیز٬ چنان به تندی علیه اردوغان و حزب حاکم موضع می‌گیرد٬ که گویی قرار نیست هیچگاه به عنوان بخشی از اپوزیسیون رسمی و قانونی٬ به حیات سیاسی خود٬ ادامه دهد.
مواضع اردوغان
با تغییر قانون اساسی ترکیه و تغییر نظام سیاسی این کشور از پارلمانی به ریاستی٬ خیلی چیزها در ترکیه تغییر کرده است.
یکی از تغییرات مهم٬ این است که برخلاف روال سابق٬ حالا رئیس جمهور ترکیه٬ قانوناً حق دارد که هویت حزبی و گرایش حزبی داشته باشد.
اما در هر حال٬ در یک نظام ریاستی٬ از شخص رئیس٬ انتظار می‌رود که تمام مردم کشورش را مورد خطاب قرار دهد.
اما رجب طیب اردوغان٬ حتی وقتی که به عنوان رئیس جمهور صحبت می‌کند٬ شخصیت حزبی خود را بیشتر به صحنه می‌آورد و نمی‌تواند از جایگاه رهبری حزب عدالت و توسعه فاصله بگیرد و عملاً کاری می‌کند که نیمی از مردم ترکیه (48 درصد) نتوانند با او و دولت٬ ارتباط خاصی برقرار کنند.
رفتار اردوغان و حزب او در قبال احزاب مخالف و گروه‌های اجتماعی مخالف٬ بسیار تند و بر مبنای اصل دافعه است و به همین خاطر عکس یادگاری دیروز در سامسون٬ تا این اندازه اهمیت پیدا کرد.
رسانه‌های ترکیه و جشن 19 می
در یکصدمین سالگرد مبارزه ملی مصطفی کمال٬ دیروز و امروز٬ این موضوع اصلی‌ترین عکس و خبر صفحه نخست بود.
اما چیزی که توجه همه را به سوی خود جلب می‌کند٬ این است که رسانه‌های قدرتمند و پرتیراژ هوادار حزب عدالت و توسعه در صفحه نخست٬ عمدتاً و غالباً از چاپ عکس مصطفی کمال آتاتورک پرهیز کرده و فقط پرچم ترکیه و جنبه ملی این جشن را برجسته کردند، اما روزنامه‌های کمالیستی همچون جمهوریت٬ سوزجو و ینی چاغ٬ با چاپ عکس آتاتورک در اندازه بزرگ٬ نشان دادند که کمالیسم برای آنها از ملی گرایی ترکی هم٬ مهم‌تر است.
برخی روزنامه‌های دیگر نیز همچون ینی آکیت٬ ینی آسیا و دیریلیش پوستا به این موضونع بها ندادند و روزنامه دیریلیش با انتشار عکس بزرگی از قدس٬ نشان داد که از دید این روزنامه٬ اولویت سیاسی مردم٬ باید مساله مهم‌تری باشد.
این موضوع نشان می‌دهد که برخی از جریانات فکری اسلام‌گرا در ترکیه٬ ضمن بهادادن به موضوع ملی‌گرایی ترکی بر مبنای ارزش‌های اسلامی٬ دل خوشی از آتاتورک و کمالیسم ندارند.
انتهای پیام/