ماجرای احیای یک پیانوی قدیمی توسط زنده یاد ندایی در استودیو هشت- اخبار رادیو و تلویزیون - اخبار فرهنگی تسنیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، محسن سوهانی مدیرکل هنرهای نمایشی رادیو و رادیو نمایش همزمان با خاکسپاری زنده یاد امیرحسن ندایی یادداشتی را به نگارش درآورد.
وی در این یادداشت نوشت: «حوالی غروب جمعه پاییزی 22 مهر، تماس سعید اسلام زاده به سوگم نشاند.
خبر تلخ بود و بهت آور: دکتر امیرحسن ندایی پرکشید.
از نخستین بار که ایام نوجوانی با صدا و سیمایش در نقدهای سینمایی تلویزیون آشنا شدم، تا این اواخر که با «نقدآورد» رادیونمایش (برنامه تخصصی تحلیل میان رشته‌ای سینما از منظر علوم انسانی) همراهمان بود، خاطرش را جز به نیکی و آموزگاری نمی‌شناسم.
دانشمند بود و عمیق، فرزانه بود و فروتن، پربار بود و افتاده.
آخرین خاطره مان در «استودیو هشت» ارگ کهنسال رادیو، شیرین و ماندگار رقم خورد: ماجرای پیانوی بی نوای وزارت اطلاعات!
زبان بسته را از هم گسسته، له و لورده، انداخته بودند گوشه ای.
پیانوی رویال دو پداله ای که در مکاتبه با شرکت سازنده‌اش پتروف روشن شد نمونه‌ای خاص است که بیش از شصت سال از عمرش می‌گذرد و از طرف دولت وقت چکسلواکی به ایران اهداء شده است.
یک روز، بعد از ضبط برنامه به پیشنهاد دکتر ندایی نازنین بر بالینش رفتیم.
چون طبیبی دلسوز و نگران، کلاویه هایش را نواخت و مژده داد که از پس آن همه جور هنوز زنده است… از طنز ماجرا آن که علی آقا، نیروی قدیمی خدمات در حین جا به جایی پایه‌ها درآمد که: «عه، بدبخت شدیم، این جا نوشته وزارت اطلاعات!».
مرد ساده دل دوست داشتنی نمی‌دانست منظور وزارت اطلاعات و جهانگردی آن روزگار است که نقشی معادل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز ایفا می‌کرد و رادیو را هم تحت مدیریت داشت.
به هر ضرب و زور که بود سامانش دادیم.
حالا پیانوی پرقدمت «استودیو هشت» رادیو دوباره جان گرفته و خوش می‌درخشد.
دورش حصاری کشیدیم و شناسنامه‌ای با چند خط شرح حال تا بماند برای آیندگان.
هر روز که قدم به حیاط ارگ کهنسال رادیو می‌گذارم، به آینده و روند نام های کوچک و بزرگ می‌اندیشم و رسم روزگار.
دیر یا زود ما هم خواهیم رفت.
نه فقط از ارگ که از دنیای دون.
میراث فرهنگی اما ماندگار است؛ همان طور که یاد و خاطر دکتر امیرحسن ندایی در قلب دوستدارانش».
انتهای پیام/