درماندگی ارتش اسرائیل مقابل حزب الله به روایت نظامیان صهیونیست؛ از فرار و گریه سربازان تا کابوسی که هر روز تکرار می شود- اخبار آسیای غربی - اخبار بین الملل تسنیم

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ، بی‌تردید شکست‌هایی که رژیم اشغالگر صهیونیستی در برابر مقاومت لبنان در سال‌های 2000 و 2006 متحمل شد تاثیر عمیقی بر افکار و روحیه صهیونیست‌ها و به ویژه نظامیان و افسران و سیاستمداران این رژیم داشت و همچنین کارشناسان و رسانه‌های اسرائیلی را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داد.
البته گذشته از آمار مستندی که منابع وابسته به مقاومت از حجم تلفات وارده شده به اشغالگران به ویژه در جنگ جولای 2006 منتشر می‌کنند، در اعترافات متعدد خودِ اسرائیلی‌ها به وفور می‌توان شواهدی از درماندگی نظامیان و کل ارتش این رژیم در رویارویی با حزب‌الله یافت.
در همین زمینه وبسایت الخنادق به جمع‌آوری شماری از اعترافات نظامیان و افسران ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ جولای 2006 پرداخته که به شکل زیر است:
«عمری گینزبورگ» که معاون یک گروهان در گردان 53 تیپ 188 ارتش رژیم صهیونیستی بود و در جنگ جولای 2006 حضور داشت در خاطرات خود می‌نویسد: در جریان جنگ دوم لبنان به همراه یک گروهان و تانکی که در اختیار داشتم وارد خاک این کشور شدم.
احساسی را که در آن زمان داشتم به خوبی به یاد دارم.
واقعا چقدر خوش‌شانس بودم که توانستم زنده از آنجا بیرون بیایم.
در ادامه خاطرات این نظامی صهیونیست آمده است: 16 سال از آن جنگ می‌گذرد و من تقریبا هرروز کابوس‌های زیادی می‌بینم و گاهی تا صبح بیدار می‌مانم.
من اکنون اعتراف می‌کنم که در سن 37 سالگی از تاریکی می‌ترسم و از این که باز قرار است شب بشود هراس دارم.
وی درباره ماموریت خود که در منطقه بنت جبیل بود می‌گوید: طبق معمول من هرروز در جریان وضعیت نظامیان قرار می‌گرفتم.
«افیعا» را به خوبی به یاد دارم.
او یک سرباز بود که حال خوبی نداشت و قبل از عملیات در منطقه بنت جبیل به من گفت جنگ را رها کرده و به اسرائیل (فلسطین اشغالی) برگردم.
او گفت من هم می‌خواهم به خانه‌ام بروم و دیگر اینجا نیایم.
افیعاد گریه می‌کرد و با صدایی خفه می‌گفت نمی‌خواهم ناامیدت کنم اما من واقعا می‌ترسم و دلم نمی‌خواهد بمیرم.
گیزنبورگ ادامه می‌دهد: من به افیعاد گفتم که به تو نیاز دارم و بدون تو نمی‌توانیم این عملیات را انجام دهیم.
سعی داشتم او را مجبور کنم که بماند و در نهایت قول دادم اجازه ندهم آسیبی به او برسد.
این مسئول ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ جولای در ادامه خاطرات یا شاید بهتر است بگوییم اعترافات خود اتفاقی را که در ملاقات با یکی از افسران این ارتش به نام «گدعون» برای او رخ داده بود تعریف می‌کند: گدعون از من درباره شرایط سربازان گروهانم بعد از پایان جنگ و آتش‌بس پرسید و من به او گفتم واقعا هیچ‌کس نمی‌تواند درک کند که ما در لبنان چه کشیدیم.
واقعا ارتش چگونه حاضر شد ما را چندین هفته در یک جنگل رها کند؟من به خوبی به یاد دارم که اصلا نمی‌خواستم دوباره به لبنان برگردم و به سختی در عملیات‌ها حاضر می‌شدم.
من فرمانده گروهان بودم اما همه تلاشم را کردم تا سوار تانک نشوم و از مرز عبور نکنم.
وی در ادامه می‌گوید: گدعون یک افسر رزمی‌کار بود واز پاسخ‌های من متعجب شد.
به او گفتم یادم هست یک بار بعد از جنگ وقتی وارد مرز لبنان شدم چگونه پاهایم می‌لرزید و این وضعیت تا زمانی که برگردیم ادامه داشت.
«روی گریلاک» دیگر نظامی صهیونیست است که در جنگ جولای در گردان 931 تیپ «الناحل» ارتش رژیم صهیونیستی حضور داشت و اینگونه شرایط ارتش اسرائیل را در این جنگ توصیف می‌کند: هنوز همه جزئیات حوادث این جنگ را به یاد دارم.
12 جولای 2006 ساعت 3 بامداد به حومه روستای القندوریه رسیدیم؛ جایی که نیروهای حزب‌الله در کمین ما نشسته بودند و از چهار جهت حمله کردند.
اگر یک فیلم هالیوودی از اتفاقاتی که برای ما افتاد تهیه می‌شد قطعا می‌توانست جایزه اسکار بگیرد.
یک نبرد سخت و خونین رخ داد و پنج گلوله به بدن من اصابت کرد.
در این درگیری دو سرباز اسرائیلی کشته و 5 سرباز زخمی شدند.
من هرگز صدای فریادهای سربازان را فراموش نمی‌کنم.
«اوریت شامیر» یکی از دیگر نظامیان ارتش رژیم اشغالگر است که در جنگ جولای حضور داشت.
او در این باره می‌گوید: 16 سال قبل در 12 جولای 2006 جنگ دوم با لبنان آغاز شد.
فرآیندهای تصمیم گیری ارتش قبل و در حین جنگ اگر در هرکجای دیگر اتفاق می‌افتاد بسیار خنده‌دار بود.
حزب‌الله به رهبری «عماد مغنیه» (فرمانده شاخه نظامی مقاومت اسلامی لبنان) عملیاتی را آغاز کرد که در آن 3 سرباز اسرائیلی کشته و 2 سرباز اسیر شدند.
بعد از 45 دقیقه ارتش اسرائیل از حمله آگاه و در محل حاضر شد.
زمانی که ارتش رسید یک تانک مرکاوا وارد اراضی لبنان شد تا محل را شناسایی و جلوی اسارت سربازان را بگیرد.
ناگهان احساس کردیم که تانک روی مین رفت و 4 سرباز دیگر کشته شدند.
وی ادامه می‌دهد: ارتش اسرائیل گزارش این اتفاق را حداقل برای یک ماه از ایهود اولمرت (نخست‌وزیر وقت رژیم اشغالگر) پنهان کرده بود و بعد از انجام این عملیات فهمید که «ریگیو» و «گولدواسر» سربازان اسیرشده اسرائیلی مرده‌اند.
در ساعت 10:30 همان شب بعد از یک جلسه دو ساعته اسرائیل به اتفاق آرا تصمیم به آغاز جنگ دوم با لبنان گرفت.
«یوسی سرید» سیستمدار و تحلیلگر صهیونیست معتقد است: اولمرت در طول تاریخ تنها کسی است که از جنگی که خودش آغاز کرد غافلگیر شد.
اولمرت در پنجمین روز جنگ اهداف خود را به این شکل اعلام کرد: آزادی ریگیو و گولدواسر و خلع سلاح حزب‌الله و حذف آن از مرزهای لبنان.
اما آیا واقعا این اهداف محقق شد؟
انتهای پیام/