«آمدم ای شاه پناهم بده» چگونه ماندگار شد؟/ یادی از استاد فقید
مهر
|
فرهنگی و هنری
|
جمعه، 03 تیر 1401 - 06:41
به طورحتم نوای ملکوتی اثر «آمدم ای شاه پناهم بده» یکی از ماندگارترین و روح‌انگیزترین نواهای مرتبط با ملودی‌های مذهبی است که طی سال‌های گذشته در قالب موسیقی تیتراژ برنامه‌ها پخش شد.
خلاصه خبر
آریا عظیمی نژاد که بدون تردید می‌توان او را یکی از هنرمندان خوش ذوق و مخاطب شناس موسیقی کشورمان توصیف کرد، از جمله آهنگسازانی است که با مرحوم کریمخانی فعالیت‌های زیادی را انجام داده بود، فعالیت‌هایی که هرکدام اگرچه به دلایل مختلف دربرگیرنده سختی‌ها و دشواری‌های فراوانی بود، اما هرچه انجام شد، تولید یادگاری‌هایی بود که گل سرسبدشان قطعه «آمدم ای شاه پناهم بده» بود، ملودی که خواندن بخش کوتاهی از قصه تولیدش در اینجا خالی از لطف نیست.
عظیمی‌نژاد در یک گفتگوی رسانه‌ای نحوه آشنایی اش با استاد محمدعلی کریمخانی را این طور شرح می‌دهد: بگذارید خاطره‌ای برایتان تعریف کنم که چرا من درآهنگ آمدم ای شاه پناهم بده از محمدعلی کریمخانی استفاده و او را برای خواندن دعوت کردم.
چند روز بعد من با محمد اصفهانی خواننده اجرا داشتم.
او گفت: «چرا خواننده نداشته باشی؟
من یک خواننده به تو معرفی می‌کنم که تازه بفهمی مداحی و خواندن یعنی چه؟» دکتر اصفهانی استاد محمدعلی کریمخانی را به من معرفی کرد، البته ایشان آن زمان هنوز شناخته شده نبودند.
وقتی رسیدیم تهران، موقع خداحافظی، محمد اصفهانی مچ دست مرا گرفت و گفت: «آریا این کارها با بقیه کارهایت فرق می‌کند نصیب یا قسمت هر کسی نمی‌شود، همه توانت را برایشان بگذار».
عظیمی نژاد درباره نحوه ساخت آمدم ای شاه پناهم بده می‌گوید: وقتی ساخت این اهنگ جدی شد من با اقای کریمخانی برای خواندن روی تصاویری که از حرم مطهر به من داده بودند تماس گرفتم و ایشان پذیرفتند و پیش ما آمدند.
شعر خیلی خوب و ساده‌ای بود، صفای شعر و سادگی اشعار به دل من نشست.
شعر سادگی بی‌نظیری داشت و زبان حال زائران حضرت بود.
این اهنگساز خاطرات خواندن استاد محمدعلی کریمخانی را مرور می‌کند و می‌افزاید: آقای کریمخانی شروع به خواندن کرد، ولی هر چه خواند نشد درنمی‌آمد.
ایشان هم خیلی اگر دقت کرده باشید، ایشان اول شعر را اشتباه خوانده‌اند و به جای اینکه بگویند: «آمدم» خوانده‌اند: «آمده‌ام» که خیلی‌ها بابت این اشتباه مرا نقد کردند که چرا ادیت نکردم و این اشتباه را درنیاوردم.
آقای کریمخانی چای را نخورده، گفت: «بگذار یک بار دیگر بخوانم!».
دوباره آقای کریمخانی شروع کرد خواندن.
حتی اگر دقت کرده باشید، ایشان اول شعر را اشتباه خوانده‌اند و به جای اینکه بگویند: «آمدم» خوانده‌اند: «آمده‌ام» که خیلی‌ها بابت این اشتباه مرا نقد کردند که چرا ادیت نکردم و این اشتباه را درنیاوردم.
یعنی به نظرم این اشتباه روایت حال زائری است که خدمت حضرت آمده و به او می‌گوید: «آمده‌ام ای شاه پناهم بده» می‌گوید: «آمده‌ام».
او عاشق علی ابن موسی الرضا (ع) بود، ادامه داد: بدون شک با این عشق و ارادت جایگاه آن مرحوم در کنار امام هشتم خواهد بود.: صدای زیبا و برآمده از دل مرحوم کریمخانی عنایت خداوند بود که نصیب او شده بود و او با خلق قطعه «آمدم ای شاه پناهم بده» به بهترین شکل از این عنایت الهی بهره برد.
من هم در همان حین که بغضی هم داشتم، مشغول جمع کردن ورق‌های اشعار روی میز شدم، اما به یک باره در همین اثنا بود که دستخطی از این اشعار توجه من را به سمت خود جلب کرد؛ شعری که بیت آن چنین آغاز می‌شد: «آمدم ای شاه پناهم بده» من تصمیم گرفتم دو رکعت نمازی بخوانم و محمد علی کریمخانی: ن خودم را به کسی دیگر می‌سپارم.
اگر انسان خودپسند و از خودراضی نباشد همه چیزش درست می‌شود.
اگر انسان خودپسند و از خودراضی نباشد همه چیزش درست می‌شود.
شاید اصلاً لیاقت خواندن هم نداشته باشم، اما هر موقع خوانده‌ام، فقط برای خودشان بوده است.
اگر به من بگویند: این، یک تار موی امام حسین (علیه‌السّلام) است، زندگی‌ات را رها کن، قطعاً آن مو را می‌گذارم میان کفنم هم می‌گویم: این مرا بس است.
من، فقط چشم‌انتظار دیدار حضرت اباعبدالله و امام رضا (علیهم‌السّلام)، هنگام مرگم هستم.
عظیمی‌نژاد در یک گفتگوی رسانه‌ای نحوه آشنایی اش با استاد محمدعلی کریمخانی را این طور شرح می‌دهد: بگذارید خاطره‌ای برایتان تعریف کنم که چرا من درآهنگ آمدم ای شاه پناهم بده از محمدعلی کریمخانی استفاده و او را برای خواندن دعوت کردم.
چند روز بعد من با محمد اصفهانی خواننده اجرا داشتم.
او گفت: «چرا خواننده نداشته باشی؟
من یک خواننده به تو معرفی می‌کنم که تازه بفهمی مداحی و خواندن یعنی چه؟» دکتر اصفهانی استاد محمدعلی کریمخانی را به من معرفی کرد، البته ایشان آن زمان هنوز شناخته شده نبودند.
وقتی رسیدیم تهران، موقع خداحافظی، محمد اصفهانی مچ دست مرا گرفت و گفت: «آریا این کارها با بقیه کارهایت فرق می‌کند نصیب یا قسمت هر کسی نمی‌شود، همه توانت را برایشان بگذار».
عظیمی نژاد درباره نحوه ساخت آمدم ای شاه پناهم بده می‌گوید: وقتی ساخت این اهنگ جدی شد من با اقای کریمخانی برای خواندن روی تصاویری که از حرم مطهر به من داده بودند تماس گرفتم و ایشان پذیرفتند و پیش ما آمدند.
شعر خیلی خوب و ساده‌ای بود، صفای شعر و سادگی اشعار به دل من نشست.
شعر سادگی بی‌نظیری داشت و زبان حال زائران حضرت بود.
این اهنگساز خاطرات خواندن استاد محمدعلی کریمخانی را مرور می‌کند و می‌افزاید: آقای کریمخانی شروع به خواندن کرد، ولی هر چه خواند نشد درنمی‌آمد.
ایشان هم خیلی اگر دقت کرده باشید، ایشان اول شعر را اشتباه خوانده‌اند و به جای اینکه بگویند: «آمدم» خوانده‌اند: «آمده‌ام» که خیلی‌ها بابت این اشتباه مرا نقد کردند که چرا ادیت نکردم و این اشتباه را درنیاوردم.
آقای کریمخانی چای را نخورده، گفت: «بگذار یک بار دیگر بخوانم!».
دوباره آقای کریمخانی شروع کرد خواندن.
حتی اگر دقت کرده باشید، ایشان اول شعر را اشتباه خوانده‌اند و به جای اینکه بگویند: «آمدم» خوانده‌اند: «آمده‌ام» که خیلی‌ها بابت این اشتباه مرا نقد کردند که چرا ادیت نکردم و این اشتباه را درنیاوردم.
یعنی به نظرم این اشتباه روایت حال زائری است که خدمت حضرت آمده و به او می‌گوید: «آمده‌ام ای شاه پناهم بده» می‌گوید: «آمده‌ام».
او عاشق علی ابن موسی الرضا (ع) بود، ادامه داد: بدون شک با این عشق و ارادت جایگاه آن مرحوم در کنار امام هشتم خواهد بود.: صدای زیبا و برآمده از دل مرحوم کریمخانی عنایت خداوند بود که نصیب او شده بود و او با خلق قطعه «آمدم ای شاه پناهم بده» به بهترین شکل از این عنایت الهی بهره برد.
من هم در همان حین که بغضی هم داشتم، مشغول جمع کردن ورق‌های اشعار روی میز شدم، اما به یک باره در همین اثنا بود که دستخطی از این اشعار توجه من را به سمت خود جلب کرد؛ شعری که بیت آن چنین آغاز می‌شد: «آمدم ای شاه پناهم بده» من تصمیم گرفتم دو رکعت نمازی بخوانم و محمد علی کریمخانی: ن خودم را به کسی دیگر می‌سپارم.
اگر انسان خودپسند و از خودراضی نباشد همه چیزش درست می‌شود.
اگر انسان خودپسند و از خودراضی نباشد همه چیزش درست می‌شود.
شاید اصلاً لیاقت خواندن هم نداشته باشم، اما هر موقع خوانده‌ام، فقط برای خودشان بوده است.
اگر به من بگویند: این، یک تار موی امام حسین (علیه‌السّلام) است، زندگی‌ات را رها کن، قطعاً آن مو را می‌گذارم میان کفنم هم می‌گویم: این مرا بس است.
من، فقط چشم‌انتظار دیدار حضرت اباعبدالله و امام رضا (علیهم‌السّلام)، هنگام مرگم هستم.