نادر طالب‌زاده و پایان برنامه‌سازان اهل مطالعه؟
به گزارش مشرق، محمد رستم‌پور فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: ساعاتی است که نادر طالب‌زاده از دنیا رفته.
هنوز به خاک سپرده نشده، در وصف او مطالب، اظهارنظرها و محتواهایی ویژه شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که همگی قابل تأمل و ارزشمند است.
نادر طالب‌زاده در دوره‌ای که افراد به محض باز کردن یک حساب کاربری، «فعال رسانه‌ای» می‌شوند، اعتباری فراتر از یک فعال رسانه‌ای داشت.
اگرچه او به همراهی و همکاری با شهید آوینی شناخته می‌شود، اگرچه او به دلیل ساخت آثار مکتوب، سینمایی و تصویری، یک چهره ممتاز و درخشان رسانه‌ای است، اگرچه او نگاهی فراتر از مسائل و رویدادهای جامعه امروز ایران را داشت، اگرچه و اگرچه و اگرچه، اما نادر طالب‌زاده ویژگی ممتازی داشت که هر چه می‌گذرد، مثل خود نادر، نادرتر و دست‌نیافتنی‌تر می‌شود.
مرور عالم و اصحاب رسانه‌ای غرب نشان می‌دهد باهوش‌ترین و مبتکرترین و خلاق‌ترین چهره‌ها و افراد در عالم رسانه که کارکرد هدایت و تدبیر جامعه دارد، مشغول می‌شوند.
هنر، فرهنگ، ارتباطات و هر آنچه به جامعه مربوط می‌شود، بایستی توسط تیزبین‌ترین، عاقل‌ترین و فهیم‌ترین انسان‌های آن جامعه اداره شود.
رسانه از جنس موضوعاتی است که هوشمندی و فراست بالایی می‌طلبد.
چون با ذهن و زبان سر و کار دارد، باید پیام تولید کند، باید ارتباط بگیرد و باید اقناع کند.
اقناع پیش‌شرط‌ها و اقتضائاتی دارد که از جمله آنها توانایی طراحی راهبرد و همچنین قدرت برقراری گفت و شنود است.
از سنخ کارهایی که معلم‌ها و روحانیون می‌کنند.
در نتیجه رسانه، برخلاف آنچه مشهور شده، کار نخبگان است.
درخشندگی و تمایز و ارزشمندی نادر طالب‌زاده، نه به آثار سینمایی اوست و نه به دیدگاه‌های مترقی و پیش‌برنده او.
نادر طالب‌زاده، هیچ‌گاه خود را بی‌نیاز از مطالعه ندید.
هیچ‌گاه کتاب را کنار نگذاشت و هیچ‌گاه تیم و دفتر و تشکیلات نساخت که برای او بنویسند و گزیده کنند و پاورپوینت بسازند.
او هیچ‌گاه از تجربه فاصله نگرفت و هیچ‌گاه به بهانه ذخیره زمان، برای خود صندلی و درجه و پاویون نتراشید.
نادر طالب‌زاده، از ابتدا تا انتها دست از دوربین و قلم و گچ و ماژیک نگرفت.
او تا پایان به لوازم آموختن پایبند بود.
یک بار دیگر برنامه «عصر» او را ببینیم.
او در جریان تهیه برنامه قرار دارد.
او مدیریت و اجرا را جدا از تهیه و تدوین نمی‌بیند.
تو گویی خودش رفته و پلی‌بک‌های برنامه را ضبط کرده، دست به تدوین برده، کت و شلوار پوشیده و رو به دوربین نشسته، سؤالات مصاحبه با مهمانان را نوشته و در نهایت خودش است که سه، دو، یک می‌گوید و کات می‌دهد.
اینها همه به این معنا نیست که نادر طالب‌زاده تشکیلات نمی‌دانسته یا تیم‌داری نکرده، به این معناست که هیچ یک از اجزای کار رسانه‌ای را بازیچه و سرگرمی نمی‌دانسته و خود در متن هر یک از آنها حضور داشته.
از همه پیشینه و سابقه نادر طالب‌زاده، تهیه‌کنندگی برنامه‌های تلویزیون مهم‌تر است.
برنامه‌سازی، کاری از جنس و سنخ مدیریت، هدایت و تدبیر اذهان است و اتفاقاً باید باهوش‌ترین و نخبه‌ترین افراد را جامعه به گونه‌ای سامان و سازمان داد که برنامه‌سازی و تهیه‌کنندگی کنند.
نادر طالب‌زاده با همه هوش و سابقه و اسم و رسمی که داشت، از مطالعه، نوشتن و خط زدن و یاد گرفتن و تجربه کردن دست نکشید و این مهم‌ترین درس او برای فعالان رسانه‌ای است.
فعالان رسانه‌ای که دیگر مطالعه را در شأن خود نمی‌بیند یا برایش وقت نمی‌گذارند.
خدایش بیامرزد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.