آش‌فروشان دوره‌گرد در قم قدیم
یکی از کارشناسان مسائل اجتماعی در گفت‌وگویی توضیحاتی در خصوص آش‌فروشان دوره‌گرد در قم قدیم ارائه داد.
ایسنا/قم یکی از کارشناسان مسائل اجتماعی در گفت‌وگویی توضیحاتی در خصوص آش‌فروشان دوره‌گرد در قم قدیم ارائه داد.
سید محسن محسنی در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار ایسنا با اشاره به اینکه مشاغل بسیاری از قم که در دوره قاجار فعال بودند در کتابچه‌های آن دوران به خصوص کتابچه نفوس ذکر شده است، اظهار کرد: آن طور که در این کتابچه‌ها نگارش شده است تحول خاصی در دوران قاجار در مشاغل رخ نداده است.
وی اضافه کرد: پس از آن که رضا شاه دورۀ نوسازی و جدیدسازی در ایران و ازجمله قم را در حدود 1309 شمسی آغاز کرد، تحولات شغلی نیز در این زمان شدت بیش‌تری پیدا کرد.
این کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه تحولات شغلی می‌تواند نمایان‌گر و نشانۀ نوعی از تغییرات در بطن جامعه باشد، مطرح کرد: برای مثال زیاد شدن کنونی مغازه‌های تهیه غذا و آشپزخانه‌های عمومی می‌تواند نشانه و نمایان‌گر عدم تمایل دختران و زنان به تهیه غذا در خانه یا حضور بیشتر آنان در جامعه تلقی شود.
وی افزود: زیاد شدن غیر متعارف کافه و قهوه‌خانه‌های کنونی نیز طی بازه زمانی کوتاه در شهر قم نمایان‌گر نه تنها تغییر ذایقه یا علاقه به تنوع نوشیدنی یا غذا باشد، بلکه ممکن است به نشانۀ نوعی تغییر رفتار یا به تغییر نگرش اجتماعی در قشر یا اقشاری از جامعه تعبیر شود.
محسنی با اشاره به اینکه آش‌فروشان دستۀای از دست‌فروشان قدیم قم بودند، عنوان کرد: هنوز هم ما آش‌فروشان مغازه‌دار را درسطح شهر و در مکان‌های مختلف به سبک جدید می‌بینیم اما در این قسمت به آش‌فروشان دست فروش قدیم می‌پردازیم.
وی با بیان اینکه مرکز دست‌فروشان و دوره‌گردان قدیم قم در قبرستان و یا تقریبا همین کوچه ننه عباس قم بود، خاطرنشان کرد: آش‌فروشان نیز در همین مکان مستقر بودند.
این کارشناس مسائل اجتماعی با اشاره به اینکه البته در آن زمان‌ها نیز برخی از آش‌فروشان دکان داشتند، تصریح کرد: آنها بیشتر آش رشته و جو می‌فروختند و از معروف‌ترین آنها می‌توان از «کَل عبدالله» یاد کرد.
این کارشناس مسائل اجتماعی ادامه داد: آش‌فروشان دست‌فروش هرچند دکان نداشتند اما جای استقرارشان همیشه ثابت بوده است.
وی با بیان اینکه پس از جدیدسازی اطراف حرم مطهر به‌تدریج آش‌فروشان از سر قبرستان رفتند، یادآور شد: سه چهار نفر از آنها که گویا هم محل و از قوم و خویش‌های کل عبدالله بودن به کوچه مجاور میدان نو که امروزه به کوچۀ خورشتی‌ها معروف است و رسما به نام حایری، هجرت کردند و با گرفتن مغازه و تغییر شغل، چلو خورشتی باز کردند و سپس چلو خورشتی‌های دیگر کم کم به آنها پیوستند و امروز یکی از نشانه‌های هویتی قم به حساب می‌آید.
انتهای پیام