شبی که با نوای کمانچه گریستیم!

کمانچه همان سازی است که آوای آن چنان سوزی دارد که می‌تواند سیل اشک را از چشمان سرازیر کرده و غوغایی در وجود شنونده به پا کند ...
به گزارش خبرنگار ایسنا، در شبی که حسام اینانلو در مقام یادبود استاد کمانچه‌نوازی ـ علی اصغر بهاری ـ نواخت، مهمانان محدودی در سالن کوچک استاد دهلوی حضور داشتند.
اینانلو در این اجرا کمتر از ۴۰ دقیقه به بداهه نوازی کمانچه پرداخت که فراز و فرودهای متعددی را با ساز خود تجربه کرد.
اگر به آوایی که نواخته می‌شد گوش جان می‌سپردید، چنان شما را با خود همراه می‌کرد که ناخودآگاه و بدون هیچ دلیلی اشک از چشمانتان سرازیر می‌شد.
از آنجا که موسیقی بی‌کلام یک هنر انتزاعی است، هر فردی می‌تواند برداشت متفاوتی از آن داشته باشد و حین گوش سپردن به آن فضای متفاوتی در برابر چشمانش تداعی شود.
حال تصور کنید که پای اجرای بداهه نوازی کمانچه نشسته‌اید و نوازنده هر لحظه بنا بر حال و هوای خود سازش را به صدا درمی‌آورد و شما را با خود همراه می‌سازد که ممکن است در اینجا تا حدی با حال و هوا و انرژی نوازنده همراه شده و یا اینکه بسته به حال خود مسیر متفاوت‌تری را حین گوش دادن به آنچه نواخته می‌شود داشته باشید.
علی اصغر بهاری از استادان موسیقی ایرانی و نوازنده برجسته کمانچه بود.
او در دهه ۱۳۶۰ با فرامرز پایور، شهرام ناظری، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی و سید محمد موسوی، در «گروه اساتید موسیقی ایران»، همکاری داشت.
حسام اینانلو ـ نوازنده کمانچه ـ متولد ۱۳۶۶ است و اولین فعالیت حرفه ای او در سال ۱۳۸۸ با انتشار آلبوم رهگذر شروع شد.
انتهای پیام