جشنواره‌ی تئاتر دانشگاهی باید حرفه‌ای تر شود
مرتضی کوهی معتقد است: بیست‌ودومین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتردانشگاهی از سال‌های گذشته کیفیت بهتری دارد اما باید در اجرای برخی پارامترها حرفه‌ای‌تر عمل کند.
مرتضی کوهی معتقد است: بیست‌ودومین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتردانشگاهی از سال‌های گذشته کیفیت بهتری دارد اما باید در اجرای برخی پارامترها حرفه‌ای‌تر عمل کند.
نمایش «دوشیزه جولیا» نوشته یوهان اگوست استریندبرگ و به کارگردانی مرتضی کوهی یکی از آثار صحنه‌ای در بیست و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی است.
این نمایش ۷۵ دقیقه‌ای در سومین روز از این جشنواره در سالن اصلی تئاتر مولوی در دو سانس اجرا شد که از شیوه بازیگری متفاوتی برخوردار بود.
«دوشیزه جولیا» تلفیقی از آوا و صوت و حرکات بدنی بود.
این نمایش با وجود اینکه در دقایق نخست برای مخاطب جذاب بود اما به خاطر طولانی بودنش مخاطب را خسته می‌کرد، با این حال مخاطبان به خوبی از این نمایش استقبال کردند.
مرتضی کوهی درباره شیوه بازیگری «دوشیزه جولیا»، استقبال و در عین حال نقدهایی که به نمایش‌اش وارد شد و همچنین دوره بیست و دوم جشنواره تئاتر دانشگاهی با ایسنا گفت‌وگو کرد.
او با بیان اینکه "استقبال تماشاگران از این نمایش بیشتر از انتظارم بود" گفت: بازخوردهای که از کارم دریافت کردم، هم منفی بودند و هم مثبت.
اما در کل انرژی مثبتی در طول اجرا و بعد از آن از مخاطبان گرفتم.
اساتید دانشگاه هنر و حرفه‌ای‌های تئاتر یا به دعوت خودمان یا خودجوش به تماشای «دوشیزه جولیا» آمده بودند که از این موضع خیلی خوشحال شدم.
کوهی درباره نحوه انتخاب نمایشنامه «دوشیزه جولیا» توضیح داد: شروع این نمایش از یک ایده اجرایی و یک شیوه بازیگری برای من شروع شد.
بر اساس این شیوه و پارامترهای آن دنبال متن گشتم و نزدیک به چهل متن را خواندم تا ببینم کدام متن بستر را برای رسیدن به این ایده مهیا می‌کند.
در نهایت «دوشیزه جولیا» را انتخاب کردم.
او در ادامه درباره شیوه بازیگری این نمایش گفت: من خیلی درگیر تضاد خیر و شر بودم و کشمکش این دو نیرو برایم جذاب بود.
در حوزه فیزیکال نیز این کشمکش و دوگانگی وجود دارد.
بر این اساس در بازیگری هم نگاهم برگرفته از سه شیوه آوانگارد آرتویی (تاکید بر صوت و آوا)، برشت (در این شیوه با استفاده از عناصر متعدد، ازجمله نور و موسیقی و نحوهٔ بازی، از غرقه شدن تماشاگر و بازیگر در نمایش جلوگیری می‌شود) و مایرهولد (کارگردانی که سیستمی به نام «بیومکانیک» را برای تمرینات بدنی طراحی کند) بود، در نهایت منجر به یک نقطه تلاقی مشترک این سه آوانگارد به نام "ژست" شد.
این کارگردان افزود: ما در این نمایش با تکیه بر این شیوه بازیگری، خواستیم تجربه‌ای داشته باشیم و جشنواره تئاتر دانشگاهی بهترین مکان برای این کسب این تجربه است، چراکه این جشنواره هنوز اصالت خود را در این زمینه حفظ کرده و مانند بازار تئاتر ایران نیست که بخواهد فقط به مخاطب فکر کند.
کوهی در واکنش به نقدهایی که به این نمایش شد، گفت: من برای این نمایش یک پرسه سختی را در دراماتورژی طی کردم و هنوز که هنوز است معتقدم تمرین و تجربه کردن ما هنوز تمام نشده حتی اگر اجرایمان در جشنواره تمام شده باشد.
من قبول دارم که زمان اجرای نمایش کمی طولانی شد و خودم هم متوجه این موضوع در طول نمایش شدم.
او افزود: اگر دراماتورژی کنار بگذاریم، ما خواستیم شیوه بازیگری را که انتخاب کردیم، تجربه کنیم و ادعای آوانگاردی هم نداریم چراکه قبل از ما هم برخی این روش را امتحان کردند.
حال اینکه چقدر موفق بودیم با این شیوه فرم و محتوا را یکی کنیم، باید از نگاه مخاطبان متوجه آن شد.
در عین حال نظر شخصی من این است که ما هنوز باید تمرین کنیم تا این فرم و محتوا صد در صد یکی شوند.
ما برای این جشنواره حدود ۶ ماه تمرین کردیم، از بازبینی دوم تا اجرای جشنواره به دلیل تعطیلات عید، زمان کم بود و تغییرات و اصلاحات زیادی نتوانستیم انجام بدهیم چراکه باید کار را به جشنواره می‌رساندیم.
این کارگردان با بیان اینکه "بلیت فروشی برای نمایش ما از طرف دبیرخانه جشنواره انجام شد و تعداد محدودی بلیت مهمان به ما داده شد" افزود: سالن تئاتری که در اختیار ما گذاشته شد، بسیار مناسب بود و به نظرم سالن مولوی بهتر از پلاتوهای اجرای دانشگاه تهران یا دانشگاه هنراست.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش با تاکید بر اینکه " جشنواره امسال نسبت به سال‌های گذشته بهتر و با کیفیت‌تر است" گفت: تنها یک نقد به این جشنواره دارم، وقتی ادعای یک جشنواره بین‌المللی داریم و سطح آن آنقدر بالاست که گفته می‌شود بعد از جشنواره فجر معتبرترین جشنواره تئاتر است، باید یک سری پارامترها و کارهایی که از سمت دبیرخانه انجام می‌شود، حرفه‌ای باشد از جمله زمان‌بندی اجراها.
کوهی افزود: حقیقتاً در زمان‌بندی اجراها به مشکل برخوردیم، برخی دوستان سفارش کردند که چه روزی اجرا بروند اما من فکر کردم مانند جشنواره فجر ما به عنوان شرکت‌کننده حقی در انتخاب زمان اجرا نداریم.
این کارگردان با اشاره به اینکه "کمک هزینه‌ای از سوی جشنواره دریافت نکردم و برای دکور نمایشم با این شرایط اقتصادی، خودم هزینه کردم" ادامه داد: من تا قبل از اجرای خودم نمایش‌های دیگر را ندیدم چرا که درگیر اجرای خودم بودم، ولی از این به بعد قصد دارم مابقی اجراها را ببینم.
طبق شنیده‌هایم، فکر می‌کنم امسال کیفیت اجراها نسبت به سال‌های گذشته بهتر است و داورها حرفه‌ای‌تر عمل می‌کنند چرا که دانشگاهی هستند و درد آشنا.
انتهای پیام