جوانگرایی در مساجد لازمه تحقق آرامش و نشاط معنوی در جامعه است
مسجد به این دلیل که جایگاه ذکر خداوند است و اثر وضعی ذکر خداوند نیز آرامش و نشاط است، این قابلیت را دارد که نفس انسان را به اوج برساند.
مسجد به این دلیل که جایگاه ذکر خداوند است و اثر وضعی ذکر خداوند نیز آرامش و نشاط است، این قابلیت را دارد که نفس انسان را به اوج برساند.
خبرگزاری فارس-گروه مسجد و هیأت: سومین روز از روزهای دهه تکریم و تعظیم مساجد که از۲۰ شعبان تا پایان این ماه مصادف با ششم تا ۱۴ اردیبهشت‌ماه است، از سوی مرکز رسیدگی به امور مساجد، با عنوان «مسجد، کانون مهرورزی و نشاط معنوی»، نام نهاده شده است که به مناسبت این روز و عنوان انتخاب‌شده گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام محمدصادق کفیل، معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد حضرت مهدی موعود (عج) و رئیس سابق مرکز تخصصی نماز داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
هر میزان انسان از خدا دور شود، زندگی‌اش در فشار و تنگنا قرار می‌گیرد
در اسلام نشاط و آرامش در سایه معنویات چگونه تعریف می‌شود که منشأ مهر و محبت معرفی شده است؟
لازمه دین و حتی وضع آن برای نشاط است، انسان متدین در دنیا و در برزخ و قیامت دارای نشاط است زیرا در زندگی دارای افق، هدف و برنامه بوده است.
هر میزان انسان از خداوند دور شود به‌طور طبیعی زندگی‌اش در فشار و تنگنا قرار می‌گیرد که در قرآن کریم داریم: « وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى؛ و هر کس از یاد من اعراض کند همانا (در دنیا) معیشتش تنگ شود و روز قیامتش نابینا محشور کنیم.» «ضنک» به معنای بی‌هدف است، زندگی که برنامه ندارد، روزمره است که به تعبیری می‌توان گفت اصلاً زندگی نیست و یک سرگرمی روزمره است.
به عبارتی، دین آمده است تا دنیای انسان بانشاط باشد زیرا زمانی که انسان ازلحاظ شخصی پیوند توحیدی‌اش بالا رود و انسش با جایگاه نشاط که مسجد است، بالا رود، می‌تواند مهرورز باشد، یعنی هر میزان مخلوق به خالق نزدیک‌تر باشد، از خالق انرژی دریافت می‌کند و آن را به خلق منتقل می‌کند.
انس بیشتر باخدا زمینه‌ساز مهروزی به خلق است
اگر در روایت داریم : «هل الدّین الّا الحبّ و البغض؛ دین، عبارت از محبت و کینه است» انسان توحیدی محبت را از خالق دریافت می‌کند و به سپس به دیگران منتقل می‌کند و تمام صفات خداوند در وجودش تجلی خواهد یافت زیرا رحمان، رحیم، غفار و ستار خداوند است و فردی می‌تواند این صفات را داشته باشد که باخدا انس بیشتری داشته باشد و توقف بیشتری در مسجد یعنی خانه خدا کند.
اگر فرد مسجدی، برخوردار از صفات خدایی نبود، از قابلیت‌های مسجد استفاده نکرده است و مانند فردی است که در باغ پرگلی حضور یابد و خوشبو نشود و یا خود را بپوشاند که از آن عطرها استفاده نکند.
مسجد در هر شرایطی انسان را مهرورز و عاشق می‌کند زیرا خانه خدا کینه بر است یعنی قابلیت مسجد آن است که زمانی وارد آن می‌شویم، کینه‌ها از وجود آدمی می‌رود و رابطه‌اش براساس ارتباط خدایی می‌شود.
مسجد آرامش‌بخش است زیرا جایگاه ذکر خداست
مساجد چگونه می‌تواند این نشاط معنوی را در جامعه ایجاد کند؟
مسجد به این دلیل که جایگاه ذکر خداوند است و اثر وضعی ذکر خداوند نیز براساس آیات قرآن کریم: « أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» آرامش و نشاط است، محلی برای رسیدن به آرامش است.
اوج پیشرفت نفس انسان با پیوند با حضرت حق محقق می‌شود یعنی این نفس با یاد خداوند به مقام مطمئنه می‌رسد و مسجد این قابلیت را دارد که نفس انسان را به اوج برساند.
عسل ماهیتی شیرین دارد اما ما باید از شیرینی آن استفاده کنیم، یعنی لازم نیست عسل را شیرین کنیم که اگر این تلاش را انجام دهیم، با شیرینی ذاتی آن مقابله کردیم، حال اثر وضعی مسجد، آرامش، نشاط، انس و ...
است بنابراین اگر به جایگاه مسجد آن‌گونه که هست توجه شود، نشاط جامعه بالا می‌رود، ما منبع نشاط و پایگاه رشدی در جامعه داریم که متأسفانه از این قابلیت و پتانسیل استفاده نمی‌کنیم.
برای ایجاد آرامش و نشاط در جامعه باید مردم را مسجدی تربیت کنیم به تعبیری برای رشد کودک گفته می‌شود که باید روزانه تخم‌مرغ، شیر، عسل و ...
مصرف کند و این کودک را ما به سمت این انرژی‌ها می‌بریم پس باید جامعه را به سمت انرژی و پتانسیل مسجد سوق دهیم.
امام جماعت مساجد باید طلاب جوان باشند
قشری که لازمه برخورداری از این نشاط معنوی را دارند، قشر جوان کشور هستند، برای جذب هرچه بیشتر این جامعه هدف در مساجد چه راه‌حل‌هایی پیشنهاد دارید؟
یکی از راه‌حل‌ها آن است که جوانان را در مسجد به‌عنوان یک قشر ساده نگاه نکنیم که توصیه مقام معظم رهبری نیز آن است که امام جماعت مساجد باید طلاب جوان باشند و جوان‌ترها کمک‌کار مسن‌ترها در مسجد باشند.
مهم‌ترین کار برای طلاب حوزه علمیه امامت مسجد است، به‌طوری‌که حوزه باید در این عرصه سرمایه‌گذاری کند و طلاب جوان، کار اساسی و پایه‌ای خود را باید امامت مسجد بدانند؛ همچنین در گام دیگر هیأت امنای مساجد باید جوانان باشند و یا حداقل قشر جوان در این مجموعه باید حضوری پررنگ داشته باشند.
مسجد جایگاه اجرایی اهداف گام دوم انقلاب باید باشد
عقبه و پشتوانه انقلاب اسلامی مساجد بودند، امروز نیز در بیانیه گام دوم انقلاب خطاب اصلی با جوانان است لذا برای اجرایی شدن این گام به حضور جوانان در این پشتوانه‌ها جهت برخورداری از بصیرت لازم نیازمندیم یعنی برای اجرایی کرده دغدغه‌های رهبری باید اجرا و مدیریت را در مساجد قرار دهیم زیرا مسجد جایگاه حضور همه اقشار مردم است.
تصمیم‌گیری جوانان در مسجد مقدمه‌ساز حضور بیشتر این قشر است
این حضور جوانان در مساجد باید با عنوان مشورتی باشد یا مدیریتی؟
در مسجد تمامی جایگاه‌ها و مسئولیت‌ها اعم از امام جماعت، هیأت امنا و حتی خادمی باید در اختیار و مدیریت جوانان باشد، یعنی اگر تصمیم گیران مساجد باشند، حضور این قشر و هم سن و سالان آن‌ها بیشتر می‌شود.
مساجد امروز برنامه‌های خوبی درزمینه های مختلف اجرایی می‌کنند اما مورد استقبال و توجه جوانان نیست درحالی‌که اگر مدیریت و برنامه‌ریزی این برنامه‌ها با حضور و دخالت جوانان باشد، قطعاً موردتوجه و استقبال این قشر قرار می‌گیرد زیرا جوان ذائقه نسل خود را بهتر می‌شناسد بنابراین باید جوانان را در تصمیم‌گیری‌ها و بالاتر از آن در مدیریت امور مساجد وارد کنیم زیرا این قشر آینده‌سازان و محقق کنندگان اهداف بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی مقام معظم رهبری هستند.
مهم‌ترین کار برای طلاب حوزه علمیه امامت مسجد است
روحانیون و طلبه‌های جوان را برای حضور در مساجد چگونه باید ترغیب کرد؟
طلبه‌های جوان باید بدانند، فردی که برای خدا قدم بردارد، کفیل روزی‌اش خداوند خواهد شد و این امری طبیعی است؛ یعنی اگر طلبه‌ای با معادلات اقتصادی وارد نشود و خدایی در مسجد خدمت کند، باخدا معامله کرده است و قطعاً سود بسیاری خواهد برد.
هر فردی برای دین مخلصانه قدم بردارد، خداوند بهترین اجر را برایش قرار می‌دهد و هیچ‌گاه خداوند اجازه نمی‌دهد که چنین فردی در زندگی‌اش گرفتار بماند اما بالعکس افرادی که کاملاً اقتصادی با خداوند رفتار و معامله کرده‌اند، خداوند نیز با آنان طبق معادلات اقتصادی برخورد خواهد کرد یعنی طلبه‌ای اگر درس حوزه را خوب خوانده باشد می‌داند که :«وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ؛ هر که به خدا توکل کند او را بس است» لذا اگر این طلبه برای خدا در مسجد حاضر شود، منبر رود و سخنرانی و تلاش کند، خداوند اجازه نمی‌دهد که در زندگی‌اش نیازمند باقی بماند.
انتهای پیام/
