جنجالیترین استعفاهای چند دهه اخیر/ آیا وزرا با استعفایشان پشت دولت را خالی کردند؟
باشگاه خبرنگاران
|
یادداشت
|
چهارشنبه، 19 دی 1397 - 18:35
سریال استعفاها در دولت دوازدهم از وزیر راه و شهرسازی در اواخر مهر آغاز شد، پس از وی دستیار اقتصادی رئیسجمهور و وزیر بهداشت نیز استعفا کردند.

خلاصه خبر
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، طی ماههای اخیر برخی از وزرا و مشاورین دولت دوازدهم از کابینه خداحافظی کردند.
در سال 1360 میرحسین موسوی از سوی آیتالله خامنهای به مجلس معرفی شد و توانست از مجلس اول رأی اعتماد بگیرد.
در آن زمان موسوی، افراد مختلفی که اغلب از اعضای حزب جمهوری بودند به مجلس معرفی کرد و کابینهای تشکیل داد که اعضای آن بعدها جزو سران احزاب اصولگرا و اصلاحطلب شدند.
به گونهای که در حزب جمهوری اسلامی مشاجرات میان این دو گروه به رویهای معمول تبدیل شده بود.
در روزهای آخر دولت نهم و قبل از تشکیل رسمی دولت دهم، احمدینژاد، اسفندیار رحیم مشایی را به عنوان معاون اول منصوب کرد.
این انتصاب با مخالفت بسیاری از مسئولین از جمله وزرای دولت نهم روبرو شد و جلسه هیئت دولت در تاریخ 31 تیر 88 در حالی برگزار شد که بسیاری از وزرا نسبت به انتصاب مشایی اعتراض داشتند و اعتراضات تهدیدگونه خود را با رئیسجمهور در میان گذاشتند، اما در این میان پاسخ رئیسجمهور جالب بود؛ رئیسجمهور حجتالاسلام اژهای، وزیر اطلاعات و محمدحسین صفار هرندی، وزیر ارشاد را از کار برکنار کرد.
معاون اول قوه قضاییه ادامه داد: ابتدا قصد داشتم با توجه به برکناری در جلسه دولت حضور پیدا نکنم که در نهایت با توجه به اینکه این موضوع به صورت رسمی به ما اعلام نشده بود تصمیم به حضور در جلسه دولت گرفتیم.
در نهایت تصمیم گرفتیم خودمان را «به آن راه بزنیم» که از موضوع برکناری خبر نداریم و برای رفتن به جلسه دولت سوار ماشین شدم که راننده ماشین به من یادآوری کرد که آقای محسنی، گفتهاند شما جلسه دولت نروید و به دفتر ریاستجمهوری مراجعه کنید.
وزیر سابق اطلاعات با اشاره به عزل دیگر وزیران دولت نهم گفت: در نهایت من هنگام خداحافظی به رئیس دفتر رئیسجمهور یادآوری کردم که با توجه برکناری من و صفار هرندی دولت از حد نصاب میافتد.
بر این اساس و صرفاً به خاطر بودن نام صفار هرندی در میان اعضای دولت، دولت از نصاب نیفتاد و رئیسجمهور استعفای صفار هرندی را نپذیرفت.
در همان زمان، معاونت اطلاعرسانی دفتر احمدینژاد اعلام کرد که اصلاً لنکرانی به دلیل سفر به خارج از کشور در جلسه 31 تیر هیات وزیران حضور نداشته است و لنکرانی نیز در پاسخ به اینکه آیا موضوع برکناری وزیر بهداشت در نشست هفته گذشته هیات دولت همزمان با انتشار خبر برکناری وزیر اطلاعات و ارشاد صحیح بوده یا خیر گفت: «من در آن جلسه برکنار نشدم.»[4]
سریال استعفاها در دولت روحانی از وزیر راه و شهرسازی، عباس آخوندی، در اواخر مهر آغاز شد.
پس از این استعفا روزنامه شرق در تحلیلی درباره آینده آخوندی نوشت: «درست است که عباس آخوندی از وزارتخانهای اقتصادی استعفا داد، اما بیشک او آینده خود را در سیاست ایران ادامه خواهد داد.
دومین استعفا در دولت دوازدهم از سوی یکی از مؤثرترین مشاورین روحانی رقم خورد.
اما علی نوبخت حقیقی، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نظر دیگری درباره علت استعفای وزیر بهداشت دارد.
پس از استعفای هاشمی این تلقی به وجود آمد که برخی از وزرا و نزدیکان دولت روحانی، در حال جدایی از دولت و حرکت به سمت انتخابات 1400 هستند و یا با جدایی از دولت سعی دارند که از زیر بار مسئولیت و مشکلات دولت شانه خالی کنند.
در سال 1360 میرحسین موسوی از سوی آیتالله خامنهای به مجلس معرفی شد و توانست از مجلس اول رأی اعتماد بگیرد.
در آن زمان موسوی، افراد مختلفی که اغلب از اعضای حزب جمهوری بودند به مجلس معرفی کرد و کابینهای تشکیل داد که اعضای آن بعدها جزو سران احزاب اصولگرا و اصلاحطلب شدند.
به گونهای که در حزب جمهوری اسلامی مشاجرات میان این دو گروه به رویهای معمول تبدیل شده بود.
در روزهای آخر دولت نهم و قبل از تشکیل رسمی دولت دهم، احمدینژاد، اسفندیار رحیم مشایی را به عنوان معاون اول منصوب کرد.
این انتصاب با مخالفت بسیاری از مسئولین از جمله وزرای دولت نهم روبرو شد و جلسه هیئت دولت در تاریخ 31 تیر 88 در حالی برگزار شد که بسیاری از وزرا نسبت به انتصاب مشایی اعتراض داشتند و اعتراضات تهدیدگونه خود را با رئیسجمهور در میان گذاشتند، اما در این میان پاسخ رئیسجمهور جالب بود؛ رئیسجمهور حجتالاسلام اژهای، وزیر اطلاعات و محمدحسین صفار هرندی، وزیر ارشاد را از کار برکنار کرد.
معاون اول قوه قضاییه ادامه داد: ابتدا قصد داشتم با توجه به برکناری در جلسه دولت حضور پیدا نکنم که در نهایت با توجه به اینکه این موضوع به صورت رسمی به ما اعلام نشده بود تصمیم به حضور در جلسه دولت گرفتیم.
در نهایت تصمیم گرفتیم خودمان را «به آن راه بزنیم» که از موضوع برکناری خبر نداریم و برای رفتن به جلسه دولت سوار ماشین شدم که راننده ماشین به من یادآوری کرد که آقای محسنی، گفتهاند شما جلسه دولت نروید و به دفتر ریاستجمهوری مراجعه کنید.
وزیر سابق اطلاعات با اشاره به عزل دیگر وزیران دولت نهم گفت: در نهایت من هنگام خداحافظی به رئیس دفتر رئیسجمهور یادآوری کردم که با توجه برکناری من و صفار هرندی دولت از حد نصاب میافتد.
بر این اساس و صرفاً به خاطر بودن نام صفار هرندی در میان اعضای دولت، دولت از نصاب نیفتاد و رئیسجمهور استعفای صفار هرندی را نپذیرفت.
در همان زمان، معاونت اطلاعرسانی دفتر احمدینژاد اعلام کرد که اصلاً لنکرانی به دلیل سفر به خارج از کشور در جلسه 31 تیر هیات وزیران حضور نداشته است و لنکرانی نیز در پاسخ به اینکه آیا موضوع برکناری وزیر بهداشت در نشست هفته گذشته هیات دولت همزمان با انتشار خبر برکناری وزیر اطلاعات و ارشاد صحیح بوده یا خیر گفت: «من در آن جلسه برکنار نشدم.»[4]
سریال استعفاها در دولت روحانی از وزیر راه و شهرسازی، عباس آخوندی، در اواخر مهر آغاز شد.
پس از این استعفا روزنامه شرق در تحلیلی درباره آینده آخوندی نوشت: «درست است که عباس آخوندی از وزارتخانهای اقتصادی استعفا داد، اما بیشک او آینده خود را در سیاست ایران ادامه خواهد داد.
دومین استعفا در دولت دوازدهم از سوی یکی از مؤثرترین مشاورین روحانی رقم خورد.
اما علی نوبخت حقیقی، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نظر دیگری درباره علت استعفای وزیر بهداشت دارد.
پس از استعفای هاشمی این تلقی به وجود آمد که برخی از وزرا و نزدیکان دولت روحانی، در حال جدایی از دولت و حرکت به سمت انتخابات 1400 هستند و یا با جدایی از دولت سعی دارند که از زیر بار مسئولیت و مشکلات دولت شانه خالی کنند.