توسعه علمی نیاز به حکمرانی واحد دارد/لزوم ادغام وزارتین علوم و بهداشت

رئیس انجمن آموزش عالی با تاکید بر اینکه ارائه آموزش‌ها و توسعه علمی نیاز به یک حکمرانی واحد دارد و دور کردن حیطه ها و شاخه‌های به هم پیوسته علم از یکدیگر کار چندان صوابی به نظر نمی‌رسد، گفت: بهتر است بین دو نهاد ارائه کننده آموزش‌ها و پژوهش‌های عالی شبکه‌ای از ارتباطات به وجود آید تا انسجام علمی و نتایج مترتب آن نیز اتفاق بیفتد.
ابراهیم صالحی عمران رئیس انجمن آموزش عالی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس با اشاره به ادغام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، گفت: موضوع ادغام وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی با وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال‌های اخیر مورد توجه سیاست‌گذاران و بطور طبیعی مورد توجه رسانه های گروهی بوده است.
در سال ۱۳۶۴ به منظور استفاده مطلوب از امکانات پزشکی کشور برای تأمین و تعمیم بهداشت و درمان و بهزیستی و آموزش و پژوهش، وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی تشکیل شد و به موجب این قانون تمام اختیارات وزیر بهداشت و بهزیستی و آن قسمت از وظایف و اختیارات وزیر فرهنگ و آموزش عالی که در ارتباط با آموزش پزشکی بود به انضمام امور بهداشت، درمان و پژوهش پزشکی به این وزارتخانه محول شد.
وی با تاکید بر اینکه برنامه‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هر کشوری مبنایی برای حرکت به طرف پیشرفت و تنظیم برنامه های عملیاتی و اجرایی تمام دستگاه‌های دولتی و خصوصی است، گفت: سیاست‌گذاری آموزشی باید با توجه به هماهنگی با برنامه‌های توسعه انجام شود و به نوعی این کار مدل حکمرانی و یکپارچگی واحد را نیز طلب می‌کند.
مسلما تعدد تصمیم گیری در انجام یک کارکرد، مشکلاتی را به همراه خواهد آورد.
رئیس دانشگاه فنی و حرفه‌ای خاطرنشان کرد: حرکت مرتبط در راستای توسعه طلب می کند که در مدل حکمرانی و سیاستگذاری آموزشی، دستگاه واحدی در میان باشد و مجموعه فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی در ارتباط با یکدیگر و با هم افزایی و با درک نیازهای حال و آینده برنامه‌های آموزشی و درسی و فعالیت‌های پژوهشی تنظیم شود.
به گفته صالحی عمران، فرایند توسعه طلب می کند که تمام فعالیت‌های مربوط به تمام دستگاه‌های اجرایی در راستای هدف مشخص حرکت کرده تا نتایج و پیامدهای مطلوب نصیب جامعه کند و بدین ترتیب مسئله پاسخگویی به دستگاه‌های حاکمیتی و قانون گذاری نیز راحت‌تر خواهد بود و مسئولیت متوجه یک نظام و دستگاه اجرایی واحد خواهد بود و علاوه بر آن از اتلاف منابع نیز جلوگیری می‌شود.
وی با اشاره به مباحث شکل گیری علم و ارتباط علوم با یکدیگر، گفت: علوم بعد از جدایی از فلسفه به شدت از هم تفکیک شدند و تخصص‌ها و گرایش‌های علمی به‌گونه‌ای از هم جدا شدند که حتی گاهی اوقات زبان مشترک هم پیدا نکردند.
نظریه عمومی سیستم ها گامی بود برای ارتباط مجدد علوم با یکدیگر.
در این نظریه تاکید می‌شود که برای شناخت بهتر و کامل‌تر باید بین علوم ارتباط ایجاد شود.
در اجزا علوم خواص هست و قابل تامل، ولی در کل خصوصیتی پیدا می شود که در خواص جزیی علوم پیدا نمی شود.
به همین خاطر در دنیای فعلی ارتباطات علمی و مطالعات میان رشته ای و بین رشته ای اهمیت زیادی پیدا کرده است.
* جدایی آموزش و پژوهش‌ها در رشته‌های مختلف علمی چندان جایگاه والایی ندارد
رئیس انجمن آموزش عالی خاطرنشان کرد: تاکید افراطی بر یک رشته تخصصی بدون در نظرگیری سایر یافته‌های علمی در سایر رشته‌ها، شناخت کاملی را فراهم نمی‌سازد، لذا جدایی آموزش و پژوهش‌ها در رشته‌های مختلف علمی چندان جایگاه والایی ندارد.
بطور مثال تحولات در حوزه‌های علوم کامپیوتر، الکترونیک، مکانیک، فیزیک شیمی و حتی علوم فنی و مهندسی جریان‌های جدیدی در علم طب و درمان ایجاد کرده است.
یافته‌های علوم پایه هم به شدت در تشخیص و درمان و سلامت انسان موثر است.
تازه این تنها اول راه است و تحولات بسیار پیش بینی نشده‌ای هم در آینده پیش رو است.
به شدت فناوری‌های نوین در علوم زیستی، شناختی، ژنتیک و علوم پایه هم در حال رخ دادن است.
وی ادامه داد: وزارت بهداشت و درمان از لحاظ تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز مربوط به حوزه بهداشت و درمان را به خوبی تربیت کرده و آن مشکلی که در ارتباط با بیکاری دانش آموختگان سایر دانشگاه‌های نظری مشاهده می‌شود را کمتر دارد.
ولی آیا این دلیل برای نپیوستن به یک سیستم آموزشی و حکمرانی واحد در عرصه سیاست‌گذاری آموزشی و پژوهشی و خدماتی کفایت می کند؟
آیا این کار مجوزی برای سایر دستگاه‌های اجرایی مثل حوزه کشاورزی، صنعت، خدمات و توریسم نیست که هر کدام مأمور تربیت نیروی انسانی خود باشند؟
آیا این کار نوعی اتلاف هزینه مضاعف برای دستگاه‌های تامین کننده منابع مالی و انسانی نیست؟
اگرچه آموزش‌های عملی طلب می‌کند که محیط های کار واقعی در اختیار دستگاه‌های متولی آموزش قرار گیرد ولی این نوع از ارائه آموزش به این معنا نیست که هر یک از دستگاه‌های اجرایی مستقلاً به تربیت نیروی انسانی بپردازند، بلکه می‌بایست با یک برنامه‌ریزی جامع، ملی و هماهنگ با صنعت، کشاورزی، و خدمات و ...
آموزش و تربیت نیروی انسانی در کشور انجام گیرد.
* تشخیص دقیق ماموریت‌ها از اساسی‌ترین نکات در برنامه ریزی استراتژیک آموزشی است
به گفته صالحی عمران، تشخیص دقیق ماموریت‌ها از اساسی‌ترین نکات در برنامه ریزی استراتژیک آموزشی است که می‌بایست مد نظر قرار گیرد تا سیستم های آموزشی متناسب با نیازهای اجتماعی کمیت و کیفیت آموزشی را ارائه کنند و گسترش سیستم‌های آموزشی نیز همراه و هماهنگ با نیازهای توسعه حال و آتی کشور باشد.
وی با تاکید بر اینکه ارائه آموزش‌ها و توسعه علمی نیاز به یک حکمرانی واحد دارد و دور کردن حیطه ها و شاخه‌های به هم پیوسته علم از یکدیگر کار چندان صوابی به نظر نمی رسد، گفت: بهتر است بین دو نهاد ارائه کننده آموزش‌ها و پژوهش‌های عالی شبکه‌ای از ارتباطات به وجود آید تا انسجام علمی و نتایج مترتب آن نیز اتفاق بیفتد.
حالا چه این ادغام ساختاری یا محتوایی باشد.
انتهای پیام/