چرا از همکاری با اداره کتاب وزارت ارشاد منصرف شدم
اسماعیل امینی با انتشار یادداشتی درباره علت انصراف از ادامه فعالیتش با اداره کتاب توضیحاتی ارائه کرد.
به گزارش خبرنگار مهر، به دنبال اعلام انصراف اسماعیل امینی شاعر و دبیر سابق جشنواره شعر فجر از همکاری با اداره کتاب به عنوان مسئول گروه شعر که در گفتگویی با خبرگزاری مهر اعلام شد و بازتاب‌های بسیاری داشت، این شاعر در یادداشتی به توضیح بیشتر این اقدام خود پرداخته است.
این یادداشت که برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته به شرح زیر است:
دربارۀ موضوع انصراف من از همکاری با ادارۀ کتاب، می‌خواهم چند نکته را بی‌تعارف و صریح بنویسم.
همان طور که در آغاز همکاری‌ام با ادارۀ کتاب در مصاحبۀ تصویری‌ام با میثم امیری، بی‌تعارف و صریح حرف زدم.
1- من از همکاری با ادارۀ کتاب به عنوان سرگروه شعر، منصرف شدم اما استعفا نکردم چون سرگروه شعر پست اداری نیست.
نه حکم دارد و نه حقوق.
اصلاً خیال‌تان راحت باشد من هرگز در هیچ نهاد دولتی و غیر دولتی هیچ پستی نداشته‌ام و از هیچ جا حقوق نگرفته‌ام.
پس هیچ وقت هم استعفا نکرده‌ام.
2- اصل قضیه این است که از منظر من، موضوع کتاب و مجوز کتاب، دست کم در حوزۀ کتاب‌های شعر، موضوعی فرهنگی، زبانی و ادبی است.
بنابراین نگاه جناحی وسیاسی و امنیتی به این موضوع، نادرست و بی‌ثمر است.
مسئولان و کارشناسان اداره کتاب و از جمله آقای دکتر مرادی نیا، نیز در این زمینه با سعۀ صدر و صبوری بسیار همراهی‌ام کردند، اما در نهایت من در کارم توفیق نداشتم.
3- به نظر من اساساً موضوعات فرهنگی، دینی و اخلاقی و از جمله موضوع مجوز کتاب، نباید دستمایۀ مجادلات جناحی و انتقام گیری‌های سیاسی بشود.
چون فرهنگ و دین و اخلاق، بنیان‌های استوار دارند ولی سیاست هر روز و هر لحظه در حال دگرگونی است و ارزش‌هایش به شدت متزلزل است.
آن که دیروز دیو بود امروز دلبر است و آن که امروز دلبر است فردا دیو است و گاهی یک نفر همزمان هم دیو است و هم دلبر.
4- خط قرمزهای سیاست هم همین طور متغیر است.
مجاز و غیرمجازش هم بی‌بنیان است.
اما در حوزۀ فرهنگ و دین و اخلاق، حریم‌ها و محدوده‌ها، بسادگی قابل جا به جایی نیست.
5- اما از همه مهم‌تر این است که سیاست و بازی‌های سیاسی آن قدر مهم شده است که انگار هیچ کس نگران فرهنگ و اخلاق و زبان فارسی نیست.
این سایه‌افکنی سیاست بر همه چیز، منحصر به این جناح و آن جناح و این اداره و آن نهاد نیست.
دست کم از صدر مشروطه بوده است تا روزگار ما.
6- دلیل اصلی انصراف من از همکاری‌ام با ادارۀ کتاب به عنوان سرگروه شعر این بود که در کارم موفق نبودم.
من تصور می‌کردم که می‌توانم اولویت فرهنگ و زبان فارسی را دست کم در ارزیابی کتاب‌های شعر، اثبات کنم.
اما در نهایت متوجه شدم که برای مراکز آشکار و نهان قدرت، هیچ چیزی بیش از مجادلات سیاسی،اهمیت ندارد.
گویا آنها توقع دارند که نهادهای فرهنگی مانند مدرسه و دانشگاه و ارشاد و فرهنگستان به جای ترویج فرهنگ، ادبیات و اخلاق، مشغول بازیچه‌های روزمرۀ سیاسی باشند.
من به بازیچه‌های روزمرۀ سیاست و به دیو و دلبرهای دائماً متغیر آن علاقه‌ای ندارم و از خط قرمزهای سیاسیون و نیز از (ممنوع/ آزاد) و (مجاز /غیرمجازِ) سیاسی، سر درنمی‌آورم.
همان طور که نگهبانانِ خطوط قرمز سیاسی از شعر و ادبیات سردرنمی‌آورند و به آن علاقه‌ای ندارند.