چرا انتخابات 1400 بهتر از بقیه انتخابات‌ها بود؟

حماسه تحسین برانگیز مردم در انتخابات، نه به تخریب گرایی، حذف سلبریتی‌ها، حماسه تحسین برانگیز مردم بخشی از تفاوت انتخابات 1400 با انتخابات‌های قبلی است.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، سعید ساداتی روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در حالی به نقطه پایانی خود رسید که مردم سکان هدایت پاستور را به مردی دادند که با شعار مبارزه با فساد پا به عرصه رقابت‌ها نهاده بود.
هرچند دشمنان داخلی و خارجی سعی داشتند و دارند که حضور معنادار مردم پای صندوق‌های رای را زیر سوال ببرند و پیش از انتخابات نیز پروژه تحریم آن را کلید زده بودند اما بررسی چند مورد به خوبی نشان می‌دهد که اتفاقا این انتخابات یکی از با کیفیت‌ترین انتخابات‌های تاریخ جمهوری اسلامی ایران بوده است.
حماسه تحسین برانگیز مردم
مهمترین نکته‌ای که باید بدان تاکید نمود حضور قریب به پنجاه درصدی مردم در شرایط بد اقتصادی و اجتماعی این روزهاست.
در روزهایی که از یک سو عملا مردم امیدی به آینده ندارند و از سوی دیگر رسانه‌های بیگانه با کمک عوامل داخلی خود خط تحریم انتخابات را در پیش گرفته بودند، باید اذعان کرد این حضور مردم قابل تحسین و تقدیر است.
تخریب دیگر جواب نمی‌دهد!
نکته بعدی به رای عقلانی و منطقی مردم برمی‌گردد.
در دوره های قبل مردم بر موج احساسات سوار شده و بجای نگاه به برنامه، به تخریب‌ها نگاه کردند.
رئیسی شاید در سال 96 به عنوان نفر اول انتخاب نشد تا بین خیابان‌ها دیوار کشیده نشود!
اما در این دوره سیاست‌های تخریبی سابق جواب نداد و کلیدواژه های تاریخ مصرف گذشته‌ای مانند گشت ارشاد و فیلترینگ فضای مجازی رنگ باخت و مردم به برنامه رای دادند نه تخریب!
به عبارت دیگر می توان گفت در این دوره نه تنها تخریب جواب نداد، بلکه جواب عکس داد و مردم به مردی تمایل نشان دادند که در مناظرات مورد حمله تخریبی بیشتری قرار گرفته بود.
«نه» به قومیت گرایی
از نکات قابل توجه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، «نه» بلند مردم به قومیت گرایی بود.
تذکری بارها و بارها رهبر انقلاب نیز داده بودند که رای باید به فرد و برنامه او باشد نه قومیت و نژاد.
هرچند این دوره از انتخابات نیز خیلی‌ها تلاش کردند در فضای مناظرات و فضای مجازی با زبان ها و گویش های مختلف نظر قومیت‌ها را به خود جلب نمایند اما این بار مردم به خوبی دریافته بودند که اگر هر فردی آذری صحبت کند، الزاما نمی‌تواند شرایطشان را بهبود بخشد!
حذف سلبریتی‌ها
نکته جذاب سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری حذف تاثیر سلبریتی‌ها در نظر مردم بود.
حضور پر رنگ چهره‌های مشهور در انتخابات ریاست‌جمهوری به یک قانون نانوشته تبدیل شده بود و در هر میتینگ انتخاباتی چند بازیگر و ورزشکار حضور پررنگ پیدا می کردند اما در این دوره نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه خود سلبریتی‌ها هم جایگاه خود را فهمیده بودند و عملا در قامت حمایت از هیچ نامزدی برنیامدند.
البته ناگفته نماند چند چهره مشهوری هم که سعی داشتند مردم را به حضور در انتخابات ترغیب کنند از گزند فحاشی‌ها و ...
در امان نمادند.
به عبارت دیگر یکجا هم که سلبریتی‌ها می‌خواستند در مسیر درست گام بردارند، جریان رقیب و مخالف رفتار آنها را بر نتافت و با تخریب از آنها استقبال کرد.
رای مثبت به کارنامه
در جریان مناظرات انتخاباتی شاهد بودیم که همه نامزدها با لیستی از شعارها و برنامه‌ها خود را آماده این رقابت کرده بودند.
یک نفر از افزایش میزان یارانه حرف می‌زد و فرد دیگر آزادی های اجتماعی را در دستور کار قرار داده بود.
یک نفر از تعالی حقوق شهروندی سخن می گفت و دیگری برای یازانه سوخت برنامه ارائه می‌داد.
مردم می دانستند که همه این برنامه‌ها روی کاغذ خوب است اما آیا براستی این افراد قابلیت عملی کردن آنها را نیز دارند؟
در نتیجه مردم کسی را برگزیدند که به جای برنامه، کارنامه‌اش را روی میز گذاشت.
او از برنامه‌های عملیاتی حرف زده بود و دیگر علامت سوالی در ذهن مردم باقی نمی‌گذاشت.
همین اتفاق یعنی مردم به چنان بلوغ سیاسی‌ای رسیده‌اند که فهمیده باشند فاصله حرف تا عمل چقدر است.
گمنام‌ها به پاستور نمی‌روند!
نکته جالب بعدی که نباید از آن غافل شد، رای اعتماد مردم به یک فرد سرشناس بود.
دو رئیس جمهور قبلی منتخب مردم از جمله افرادی بودند که چندان سبقه سیاسی نداشتند و برای مردم ناشناخته‌تر از رقبایشان بودند.
محمود احمدی در دور اول انتخابات سال 84 با چهره‌های شاخصی در دور اول رقابت کرد و در دور دوم نیز توانست علی اکبر هاشمی رفسنجانی را شکست دهد و به پاستور برسد.
همین اتفاق در سال 92 نیز تکرار شد و حسن روحانی در حالی بر صندلی پاستور تکیه زد که چهره‌های شاخصی چون محمد باقر قالیباف، علی اکبر ولایتی، محسن رضایی و سعید جلیلی را در مقابل خود می‌دید.
رفتار مردم طی 16 سال گذشته حاکی از آن بود که مردم دیگر به افراد امتحان پس داده اعتماد نمی‌کنند و به دنبال چهره‌های جدید هستند اما عملکرد نه چندان مطلوب دو رئیس جمهور قبلی، این بار مردم را بر آن کسی را رهسپار پاستور کنند که هم شناخته شده است و هم عملکردش گواه با برنامه بودنش باشد.
عملا مردم در انتخابات 1400 به هندوانه‌های سر بسته نه گفتند تا چند بار از یک سوراخ گزیده نشوند.
مردم باسوادتر از قبل شده‌اند!
انتخابات 1400 نشان داد مردم علی رغم همه موج‌های تخریبی در فضای مجازی، به فردی رای دادند که اتفاقا بیشترین حمله به او در این فضا صورت می‌گرفت.
به اذعان اکثر کارشناسان فضای مجازی در انتخاباتی که گذشت تنها بستر تبلیغاتی بود که می‌توانست در سرنوشت نهایی تاثیرگذار باشد اما رای مردم نشان داد دیگر قرار نیست هرآنچه اخبار جعلی و بی هویت در فضای مجازی را مشاهده می‌کنند باور کنند.
به عبارت دیگر مردم در حوزه سواد رسانه‌ای باسوادتر از قبل شده‌اند و حالا خوب می‌دانند که فضای مجازی دیگر قابل اعتماد نیست.
سیلی محکم مردم به جریان غرب‌گرا
نکته بعدی که در این انتخابات مشهود بود، سیلی محکم مردم به جریان غرب‌گرا بود.
مردم در این انتخابات به خوبی دریافتند که رسانه‌های بیگانه نه تنها خیر و صلاح آنها را نمی‌خواهند بلکه از هیچ تلاشی برای به قهقرا رفتن آنها نیز دریغ نمی‌کنند.
مردم به فردی رای دادند که اتفاقا نه گزینه غرب‌گراها بود نه گزینه رسانه‌های غربی.
مردم در این انتخابات نشان دادند که امید بستن به غرب و چیدن همه تخم‌مرغ‌ها در سبد کدخدا نه تنها راه علاج نیست بلکه سقوط اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی را در پی خواهد داشت.
و نکته پایانی
28 خرداد 1400 مردم حرف‌شان را زدند.
پای صندوق‌های رای آمدند و علی‌رغم همه کارشکنی‌هایی که صورت گرفت به مردی رای دادند که قرار است امید از دست رفته‌شان را به آنها برگرداند.
مردم وظیفه‌شان را به خوبی انجام دادند و حالا نوبت به رئیس جمهور منتخب رسیده که از لحظه لحظه زمانی که در اختیار دارد برای این مردم هزینه کند.
او باید خودش را وقف این مردم قدرشناس کند.
مردمی که حالا با منطق پای صندوق رای آمده‌اند و احساسات را کنار گذاشته‌اند تنها منتظر یک دولت جوان انقلابی هستند تا گره‌های کور زندگی‌شان را باز کند.
جناب آقای رئیسی، مردم در امتحان‌شان سربلند شدند.
حالا نوبت شماست؛ این گوی و این میدان.
انتهای پیام/