خبیر‌نیوز | خلاصه خبر

دوشنبه، 17 آذر 1404
سامانه هوشمند خبیر‌نیوز با استفاده از آخرین فناوری‌های هوش مصنوعی، اخبار را برای شما خلاصه می‌نماید. وقت شما برای ما گران‌بهاست.

نیرو گرفته از موتور جستجوی دانش‌بنیان شریف (اولین موتور جستجوی مفهومی ایران):

«عباس» یعنی چه؟

مشرق | فرهنگی و هنری | سه شنبه، 20 فروردین 1398 - 11:17
پس از آنکه حضرت عباس (ع) چشم به جهان گشود، امّ‌البنین او را در قنداقهای پیچید و به دست امیرمؤمنان علی (ع) داد تا نام او را تعیین کند.
حضرت،عباس،علي،فصل،نينوا،پرچمدار،كتاب،عصر،فرمود،خشن،شهادت

به گزارش مشرق، "پرچمدار نینوا" نام کتابی است که از چگونگی ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت ام‌البنین آغاز می‌شود و با شهادت حضرتعباس (ع) به پایان می‌رسد.
"پرچمدار نینوا" تمام بخش‌های زندگی حضرتعباس (ع) را در چهار بخش مورد بررسی قرار داده و سعی دارد عظمت و بزرگی پرچمدار نینوا را به مردم نشان بدهد.
چهار فصل این کتاب عبارتند از:
فصل اوّل: حضرت عباس (ع) در عصر پدرش علی (ع)
فصل دوم: حضرت عباس (ع) در عصر امامت امام حسن (ع) و امام حسین (ع)
فصل سوم: سیمای حضرت عباس (ع) در ماجرای کربلا و شهادت قهرمانانه او.
فصل چهارم: مرقد مطهر حضرت عباس (ع)، سیر نوسازی آن در طول تاریخ و چند نمونه از کرامات آن حضرت.
این کتاب پراز مطالبی است که شاید هرکدام از ما مشتاق دانستن آن‌ها باشیم و بتوانیم به واسطه آن‌ها روح و رفتارمان را به حضرت عباس (ع) نزدیک‌تر کنیم.
برخی از سر فصل‌های جذاب این کتاب عبارتنداز:
- چگونگی ازدواج حضرت (ع) با ام‌البنین.
- دلیل نام‌گذاری آن حضرت به عباس.
- گفتار معصومین (علیهم‌السلام) در مورد حضرت عباس (ع).
- وصیت مخصوص حضرت (ع) به حضرت عباس (ع).
"پرچمدار نینوا" نوشته "محمدمهدی اشتهاردی" ۱۸۳ صفحه دارد و در قطع رقعی و با قیمت ۱۴,۰۰۰ تومان در سال ۹۱ منتشر شده و تا کنون به چاپ هشتم رسیده است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
پس از آنکه حضرت عباس (ع) چشم به جهان گشود، امّ‌البنین او را در قنداقهای پیچید و به دست امیرمؤمنان علی (ع) داد تا نام او را تعیین کند.
حضرت علی (ع) او را در آغوش گرفت، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت، آن گاه به امّالبنین (ع) فرمود: نام این نوزاد را چه گذاردهای؟
امّالبنین (ع) با کمال ادب عرض کرد: من در هیچ امری از شما سبقت نگرفتهام، هر نامی را که شما پسندیدید، همان را انتخاب کنید.
علی (ع) فرمود: من این کودک را به نام عمویم عباس نامیدم.
واژه «عباس»، به‌اصطلاح ادبی صیغه مبالغه و به معنای باصلابت و ترشروی است.
حضرت علی (ع) با بصیرت ملکوتی خود، عباس را نسبت به دشمنان، قاطع و خشن میدانست و از مصداقهای روشن این آیه میشود: «اشدّاء علی الکفّار؛ ««یاران محمّد (ص) نسبت به کافران معاند، خشن و انعطافناپذیر هستند».
نام او را به مناسبت ساختار وجودیاش، عباس نامید.
این نام از همان عصر نشانگر شهامت و شجاعت عباس بود.