خام فروشی سنگ ضربه ای بر پیکره ی اقتصاد کشور

خام فروشی سنگ یکی از مهم ترین مباحث در حوزه صنعت و معدن کشور به شمار می آید ، که مستلزم چاره اندیشی ، همدلی و حمایت جدی در بخش خصوصی و دولتی است .
متاسفانه رغبت کشور ما در خام فروشی تنها به یک مورد خاص محدود نمی شود و در موارد بسیاری به چشم می خورد .
صادرات سنگ ایران در سال 1370 بیش از 80 میلیون دلار و در ترکیه درحدود 40 میلیون دلار بود .
حال آنکه امروز درکشورمان حداکثر250 میلیون دلار است و در ترکیه بالغ بر2.5 میلیارد دلار !!
حال علاوه بر این عقب ماندگی شدید نسبت به رقبای منطقه ، خام فروشی سنگ بلای خانمان سوزی دیگری است که بر جان کشور افتاده است .
معضلی که در پی آن عواقب اقتصادی زیادی به بار آورده است .
چرا خام فروشی سنگ ؟
درکشوری با این حجم از معادن طبیعی و شمار قابل توجهی جوان بیکار ، چرا خام فروشی ؟؟؟؟
وقتی صنعتی همچون سنگ که ظرفیت بالایی در اشتغال زایی و کسب ثروت دارد ، چرا باید نادیده گرفته شود ؟
نبود تجهیزات و ماشین آلات مدرن از مهم ترین مواردی است که موجب ضعف در فرآوری سنگ شده است .
اغلب دستگاه های موجود در کارخانه های سنگ بری مربوط به قبل از انقلاب است و دچارفرسودگی شده اند ( تنها ده درصد ازکل کارخانه های کشور مجهز به دستگاه های مدرن هستند ) و نیازمند جایگزین های مناسبی هستند که توان تولید محصولی با کیفیت داشته باشند .
از طرفی هزینه ی این تجهیزات بسیار بالاست و باتوجه به کاهش ارزش پول رایج کشور و چندبرابر شدن قیمت دستگاه ها ، حتی تصور خرید آن برای تولید کنندگان ، امری محال شده است .
از سوی دیگر بانک ها تسهیلات کافی و ارزنده ای با شرایط مناسب برای این کار اختصاص نداده اند .
نرخ بهره ی بالا ، دیرکردها و جریمه ها و ...
موجب عدم تمایل کارخانه داران در به بروز کردن تجهیزاتشان شده است .
به طور کلی اگر بخواهیم دلیل رغبت خام فروشی سنگ را در یک جمله خلاصه کنیم ، باید به بالا بودن هزینه های فرآوری سنگ در کشورمان اشاره نماییم ، که تحت تاثیر عوامل بسیاری قرار دارد و تا زمانیکه در جهت رفع آن ها گامی موثر برداشته نشود و حمایت جدی دولت همراه آن نباشد ، این مساله به قوت خود باقی خواهد ماند .
مساله ی مهم دیگر که در کشور ماکمتر مورد توجه قرار دارد ، ورود تولید کنندگان در عرصه فروش محصولات است .
کارخانه ها اغلب به دلیل عدم دانش و تجربه کافی در زمینه ی بازرگانی ، موفقیت چندانی در عرصه ی فروش و بازاریابی محصول فرآوری شده بدست نیاورده اند .
به همین دلیل رغبت بیشتری به خام فروشی دارند .
بنابراین همکاری و مشارکت صاحبین معدن وکارخانه ها با شرکت های متخصص بازرگانی سنگ ، می تواند گامی مهم در تحقق فروش سنگ فرآوری شده در بازار بین الملل باشد .
این کار علاوه بر اشتغال زایی و جلوگیری از هدر رفت سرمایه ملی ، ارز آوری خیلی بیشتری خواهد داشت .
وضعیت ایران از نظر منابع
ایران به لحاظ ذخایر معدنی در جایگاه دهم جهان قرار دارد و با تولید سالانه 13 میلیون تن سنگ تزیینی و نما ، جزء پنج کشور شاخص سنگ جهان می باشد .
باتوجه به آمارها ، ظرفیت تولید سنگ ساختمانی ایران ، سالانه بیش از 30 میلیون تن است که از بین 2000 معدن اکتشافی ، بیش از 1200 معدن فعال می باشد .
اما در این میان تنها 35 درصد ظرفیت تولیدی خود را به بازار عرضه می کنند .
طبق گزارشات ، تنها یک پنجم صادرات مربوط به محصول فرآوری شده و مابقی متعلق به خام فروشی است !!!
چه معضلاتی نفس صادرات سنگ فرآوری شده ایران را بند آورده است ؟
مشکلاتی نظیر حمل و نقل کالا ، جابجایی پول ، منع کشورهای مطرح بابت خرید سنگ از ایران ؛ از جمله مواردی است که بر اثر تحریم ها طی چندسال اخیر بر کشورمان وارد شده است .
اما آنچه در حقیقت لطمه ای جدی به صنعت سنگ کشور وارد می کند ، عوامل درونی و دستورهای غیرکارشناسی شده است .
به نوعی می توان گفت دچار خود تحریمی در این عرصه شده ایم و برای رفع این مشکل ، نیازمند تشکیل گروهی از کارشناسان خبره و باتجربه در این صنعت هستیم تا شاخص های کیفی وکمی لازم را ارزیابی و ارائه نمایند .
البته ناگفته نماند که تمام این تصمیم گیری ها نیازمند حمایت جدی و همه جانبه دولت را می طلبد .
از جمله موارد مشوق به خام فروشی سنگ :
ضعف حضور در نمایشگاه ها و بازاریابی گسترده در خارج از کشور موجب از دست رفتن فرصت های زیادی شده است .
بنابراین لازم است تا اتاق های بارزگانی با همتی مضاعف در این زمینه ورود کرده و اقدامات لازم را به انجام برسانند .
از طرفی دلال هایی وجود دارند که تمایلی به صادرات نداشته و حتی الامکان مانع این کار می شوند .
نبود تجهیزات و ماشین آلات پیشرفته در اکثرکارخانه ها که درنهایت منجر به تولید محصولی مطابق با استاندارهای جهانی نمی شود .
عدم مشارکت بانک ها در پرداخت تسهیلات با نرخ بهره ی کم و شرایط مناسب تر
عدم حمایت دولت از صادرکنندگان و نداشتن برنامه ریزی دقیق و درستی برای این حوزه
بالابودن هزینه ی فرآوری سنگ
لغو جوایز صادراتی از سال 1390 به بعد ، که خود ابزاری محرک برای رقابت با بازار جهانی بود .
بی توجهی به منابع انسانی از نظر آموزش های لازم و رفع مشکلات مالی و دغدغه آن ها
کم توجهی تولید کنندگان سنگ به صادرات در پی رشد تقاضای بازار داخلی ( این موضوع در دوره مسکن مهر با رونق گرفتن ساخت و سازها ، تقاضای بازار سنگ داخل کشور افزایش یافت و دیگر کمتر کسی بود که به تسخیر بازارهای خارجی بیاندیشد .
از این رو فرآوری هم با کم توجهی روبرو شد .)
"این مطلب تبلیغاتی است"
انتهای پیام/