اعتراض منچستری‌ها به نظام سرمایه‌داری در اوج بی‌قدرتی / چرا گلیرزها منفور هستند؟
شب گذشته خیابان‌های انگلیس یک بار دیگر به خاطر فوتبال ناآرام شد و این بار منچستریونایتد پیش از یکی از کلاسیک‌ترین دیدارهای تاریخ جزیره دست به اغتشاش زد و مقابل مدیریت این تیم ایستادند.
شب گذشته خیابان‌های انگلیس یک بار دیگر به خاطر فوتبال ناآرام شد و این بار منچستریونایتد پیش از یکی از کلاسیک‌ترین دیدارهای تاریخ جزیره دست به اغتشاش زد و مقابل مدیریت این تیم ایستادند.
به گزارش خبرگزاری فارس، شب گذشته از ساعت 20 همه منتظر بودند تا دیدار حساس و کلاسیک منچستریونایتد و لیورپول را در ورزشگاه اولدترافورد ببینید.
این بازی در کنار اینکه جدال پرافتخاترین تیم های انگلیسی نام داشت، می‌توانست قهرمانی منچسترسیتی را نیز تایید کند.
مسابقه‌ای نمادین که نشان می‌داد غول‌های انگلیسی مقابل پول‌های اماراتی عقب افتاده‌اند و در 10 سال اخیر بیش از همیشه جام را به ابوظبی باخته‌اند.
این بازی اما برگزار نشد و خیابان‌های منتهی به اولدترافورد صحنه اعتراض هوادارانی نام گرفت که از دست مدیریت جانشان به لب رسیده بود و می‌خواستند و با زور و ضرب ناراحتی خود را به تمام جهان نشان دهند.
(در اینجا گزارشی از اعتراضات آنها را بخوانید)
جاناتان لیو در گزارش خود برای روزنامه گاردین نوشت که روز یکشنبه (12 اردیبهشت) روز غم و اندوه برای فوتبال انگلیس بود و تماشاگران دوباره در یک زمان اندک به خیابان‌ها ریختند و علیه مدیریت اغتشاش کردند.
3 هفته گذشته طرفداران چلسی پیش از دیدار مقابل نیوکاسل به دلیل حضور این تیم در «سوپرلیگ اروپا» در خیابان استمفورد لندن دست به اعتراض همه جانبه زدند.
لیو نوشت چرا نمی‌شود که اعتراض منچستریونایتد را به فال نیک گرفت و از عقب راندن الیگارشی و مدیران پولداری که فقط به فکر ثروت خود هستند خوشحال نبود!؟
گاردین نوشت که هواداران منچستریونایتد وقتی به چمن اولدترافورد رسیدند خبری از عصبانیت درون چهره آنها نبود و بیشتر هیجان زده شده بودند.
آنها اهل شکستن و تخریب اموال نبودند، صرفا می‌خواستند به فوتبال بفهمانند که نمی‌خواهند «گلیزرها» مالک باشگاهشان باشد و اگر آنها نخواهند، فوتبال برگزار نخواهد شد.
عکسی زیبا از اعتراضات منچستریونایتد در جنبش سبز و طلایی
البته این اعتراض تمثیلی از اندیشه آنها بود و شاید اصلا گلیزرها در 2 اقیانوس آن طرف‌تر اصلا متوجه این اعتراض و درگیری‌ها نشده باشند ولی آنها می‌خواستند در اوج بی‌قدرتی اعتراض مستقیم خود را به عدم شخصی سازی مالکیت در فوتبال نشان دهند.
البته لیگ برتر واکنشی نسبت به آنها نشان نخواهد داد و در برابر اعتراضات، احساس بیگانگی خواهد کرد و در وهله اول به محرومیت خواهد اندیشید.
این مثل به ما نشان خواهد داد که فوتبال همیشه در احاطه سرمایه داری بوده و تا ابد هم خواهد بود.
گاردین نوشت که فوتبال انگلیس با تمام خدماتی که به هواداران می‌دهد و از اهمیت حضور آنها صحبت می‌کند ولی با چنین اتفاقاتی نشان می‌دهد که اصلا اینگونه هم نیست و آرزو دارد تا این فوتبال را به خاطر پول و قدرت به دست دبی یا جده بسپارد.
*چرا گلیزرها منفور شیاطین سرخ هستند؟
سوالی که پیش می‌آید این است که گلیزرها در طول 16 سال مالکیت منچستریونایتد، جوایز و افتخارات زیادی را به سالن شیاطین سرخ اضافه کرده‌اند ولی چرا تا این حد از سوی طرفداران منچستریونایتد منفور هستند.
این اعتراض به الان و سوپرلیگ هم مربوط نمی‌شود و در همان روزهای ابتدایی در سال 2003 اعتراضات به مالکیت تمام و کمال گلیزرها در تیتر رسانه ها بود.
از سال 2003 مالکوم گلیزر با خریدن 2.9 درصد از سهام باشگاه منچستریونایتد پای خود را به فوتبال باز کرد و کم کم با گذشت زمان این درصد را افزایش داد.
تقریبا پس از 2 سال در تابستان 2005، مالکوم گلیزر 98 درصد سهام منچستریونایتد را خرید و کل باشگاه را در اختیار گرفت.
در طول این سالها خانواده آمریکایی در فلوریدا سپری کرد و کمتر روزی را در منچستر گذراند.
بدهی‌های باشگاه در سال 2010 به 716.5 میلیون پوند رسید و در آن زمان به جای رسیدگی، گلیزر یک قرض 10 میلیون پوندی را نیز به ثبت رسانید.
همین باعث شد تا جنبش ضد گلیزر با نام «سبز و طلایی» آغاز شود.
این مدیر سال را با 450 میلیون پوند بدهی به پایان برساند.
در سال 2012 گلیزر تصمیم گرفت که برخی از سهام خود را به فروش برساند و 75 میلیون پوند بدست آورد.
در سال 2014 ملکوم از دنیا رفت تا 2 پسرِ او به نام‌های جوئل و آورام مالکیت منچستریونایتد را برعهده گیرند.
البته 6 فرزند ملکوم گلیزر هر کدام در مالکیت این باشگاه سهیم هستند و هر ساله بیش از 15 میلیون پوند از سود سهام این تیم درآمد کسب می‌کنند.
در زمان فرگوسن، او رابطه خوبی با گلیزرها داشت و موفقیت تیم باعث می‌شد که کمتر اعتراضاتی به این مالکان آمریکایی شکل گیرد.
با رفتن فرگوسن و بازنشسته شدن مدیر اجرایی تیم به نام «دیوید گیل»، «ادد وودوارد» وارد باشگاه شد و عملاً دوران افول شیاطین سرخ به ظهور رسید.
عدم موفقیت تیم، خریدهای ناموفق، اخراج مربیان و بازماندن از قهرمانی در لیگ برتر باعث شد تا اعتراضات از وودوارد و گلیزرها در این سالها به اوج برسد.
بی‌خیالی خانواده گلیزرها به این موضوع نیز آتش اعتراضات طرفداران را شعله‌ورتر کرد و اساس ایده «سوپرلیگ اروپا» هیمنه آنها را به کلی سوزاند.
البته شاید طرفداران فوتبال طبق توضیحات بالا نتوانند کاری در خصوص مالکان قدرتمند فوتبال انجام دهند ولی اعتراض دست جمعی روز گذشته طرفداران منچستریونایتد وجهه گلیزرها را به شدت خدشه دار کرد و شاید این کار رفتن آنها را تسریع بخشد.
البته در سال 2020 گلیزرها اعلام کردند که بدهی زیادی در این باشگاه به ثبت رسانده‌اند و حاضر به فروش باشگاه هستند و می‌خواهند سهام‌ها را با قیمت 70 میلیون یورو به حراج بگذارند.
در طول پاندمی کرونا میزان بدهی‌های منچستریونایتد به 455.5 میلیون پوند رسیده که یک رقم وحشتناک محسوب می‌شود.
منچستریونایتد در حال حاضر در رده دوم لیگ برتر انگلیس قرار دارد و می‌تواند در فصل آینده لیگ قهرمانان اروپا بازی کند.
آنها همچنین مدعی اصلی قهرمانی در لیگ اروپا هستند و باید دید آیا سولسشر به اولین جام خود در این باشگاه می‌رسد یا خیر؟
انتهای پیام/
