آمدم ای شاه پناهم بده...

ایسنا/خراسان رضوی پس از یک‌سال دوری شب گذشته مردم مشهد توانستند با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و به صورت محدود مراسم احیا شب نوزدهم ماه مبارک رمضان را در جوار حرم مطهر امام رضا(ع) برگزار کنند.
نعمتی بود که تا از آن محروم نشدیم قدرش را ندانستیم؛ سال‌ها بی‌آنکه اوج عظمتش را درک کنیم زیر بال و پرش زندگی می‌کریم، دلشکسته به آغوشش می‌کشیدیم و در پناهش راز و نیاز می‌کردیم و چه سبک بال آن تکه بهشت را ترک می‌گفتیم.
تا آنکه برای مدتی از آغوشش محروم شدیم، شاید برای این‌که قدرش را بیش‌تر بدانیم.
حافظه تاریخی ما یادآور شب‌های قدری است که لیاقت حضور در مضجع شریف علی‌بن‌ موسی‌الرضا(ع) را نداشتیم و از پشت درهای بسته، فنس‌ها و میله‌های آهنین، با فاصله در کوچه و خیابان‌های اطراف حرم مطهر رضوی، در زیر باران به نیایش و درخواست عفو و بخشش از خداوند متعال می‌پرداختیم.
شب‌هایی که آرزو می‌کردیم هرچه زودتر ویروس منحوس کرونا شهر و کشورمان را ترک کند تا بتوانیم با خیال راحت و با آرامش هرچه تمام‌تر در صحن‌های با عظمت ولی‌نعمتان، بهترین شب‌های سال را سحر کنیم.
شب‌هایی که پیش از افطار قرآن و سجاده به دست، با کارتن‌ها و زیراندازهایی که همراه داشتیم سعی داشتیم که در نزدیک‌ترین کوچه‌ی مجاور حرم بنشینیم، افطار کنیم، دعا بخوانیم و تا سحر قرآن بر سر بگیریم.
حرم مطهر رضوی در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان 1399
سال گذشته در این شب‌ها، دلمان لک‌زده بود برای یک زیارت چند دقیقه‌ای؛ دیدن بارگاه ملکوتی‌اش از نزدیک، راز و نیاز با او و شنیدن صدای نقاره‌ها تا آرامشی که آن را گم کرده بودیم بار دیگر به وجودمان بازگردد.
اما شب‌های تلخی برای ما اهالی مشهد بود، چراکه شیوع بیماری کرونا درهای حرم مطهر امام رضا(ع) را بسته بود.
اتفاقی که انتظارش را نداشتیم، اما تصمیمی بود که به منظور حفظ سلامتی زائران صورت گرفت و باعث شد که لیالی قدر را هم از پشت درهای بسته و یا از طریق برنامه‌هایی که به صورت زنده از صداوسیما پخش می‌شد به سحر برسانیم.
اما گویا دعاهایمان در احیای سال گذشته اثر کرد تا بتوانیم امسال، این شب‌های عزیز را در این حرم منور به سر ببریم و در میان تکه‌ای از بهشت، هدیه الهی را بر سر بگیریم و بابت گناهان و اشتباهاتی که مرتکب شده‌ایم از او طلب عفو و بخشش کنیم.
هرچند که ویروس منحوس کرونا همچنان در بین ما هست و روز به روز جان هموطنان عزیزمان را می‌گیرد، اما با رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی، با همراه داشتن ماسک و الکل توانستیم اولین شب قدر امسال را در کنار امام مهربانی‌ها پشت سر بگذاریم؛ شبی که سراسر رحمت بود.
حرم مطهر رضوی در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان 1400
هرچند ‌که شامگاه گذشته، در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان ماسک‌ها راه تنفس‌مان را بسته بود، اما رایحه‌ای خوش دل‌هایمان را غرق خود کرده بود، هرچند که الکل بر دست داشتیم، اما عطر الهی بر دست‌هایمان ریخته شد و هرچند که از عزیزانمان فاصله گرفته بودیم و هنگام دعا دست در دست یکدیگر نداشتیم، اما دعای خیرمان همراه یکدیگر بود و صدایمان به عرش رسید.
صدایی که خواسته‌ها و آرزوهای یک ملت بود؛ صدایی که علاوه بر طلب عفو و بخشش از خداوند متعال، رهایی ایران از بیماری کرونا و تعجیل در ظهور منجی عالم بشریت، حضرت مهدی(عج) را طلب می‌کرد.
به امید این‌که در شب‌های‌ قدر امسال، دعاهایمان همانند سال گذشته اثر کند و در شب‌های قدر سال آینده بتوانیم در زیر سایه حضور حضرت حجت، در جوار بارگاه ملکوتی هشتمین خورشید شیعیان، بهترین شب‌های عمرمان را رقم بزنیم و خدا را بابت تمام نعمت‌هایی که به ما عطا کرده شکر کنیم.
انتهای پیام