کتاب مقالات دومین همایش سعدی پژوهی منتشر شد

کتاب مجموعه مقالات دومین همایش دوسالانه سعدی پژوهشی با زیر عنوان «اول اردیبهشت‌ماه جلالی» به تازگی به بازار کتاب عرضه شده است.
به گزارش خبرگزاری فارس، مقالات دومین همایش دوسالانه سعدی پژوهی در قالب یک اثر منتشر شد.
از اخلاق و آداب زندگی از دیدگاه استاد بزرگ سخن سعدی شیرازی تا دلیل نام‌گذاری اول اردیبهشت‌ماه به نام سعدی از جمله موضوعاتی است که در کتاب «مجموعه مقالات دومین همایش دوسالانه سعدی پژوهشی» مورد توجه و بررسی قرار گرفته است.
در بخش از مقدمه این اثر آمده است: گفتن این که سعدی شاعر بی‌نظیری است و یکی از سه غزل سرای بزرگ تاریخ شعر فارسی است، شکی نیست و البته شهرت شاعر در سروده هایش، غزلیات عاشقانه اوست، عشق او در حقیقت اخلاق و تقواست.
البته بهره‌وری از ذخیره‌های معنوی و تجربه‌های علمی چنین همایش‌ها و نشست‌های علمی فراتر از آن است که به شرح آید و یا در قلم گنجد که افکار عالی انسانی وسعت نظر جهانی است.
کتاب مجموعه مقالات دومین همایش دوسالانه سعدی پژوهشی با زیر عنوان «اول اردیبهشت‌ماه جلالی» به تازگی به بازار کتاب عرضه شده است.
این کتاب در چهار فصل به شرح زیر تدوین شده است؛ فصل اول پیام‌های همایش، فصل دوم: مقالات، فصل سوم: ضمایم و فصل چهارم: مقالات پیشنهادی و تصاویر.
اخلاق و آداب زندگی از دیدگاه استاد بزرگ سخن سعدی شیرازی علیه رحمه، سعدی و پیوند میان فرهنگ ایرانی و اسلامی، دلیل نامگذاری اول اردیبهشت‌ماه به نام سعدی، انسان کامل یا کاملا انسان در پناه آموزه‌های سعدی، اخلاق آموزش در بیان آموزگار اخلاق سعدی علیه‌الرحمه، بررسی نقش سعدی در گسترش اخلاق و آموزه‌های دینی، بررسی اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عصر مغولان در آثار سعدی و نگرشی به عرفان سعدی مجموعه مقالاتی این همایش است که در فصل دوم کتاب آورده شده است.
در بخشی از این کتاب ذیل عنوان «شاخصه‌ها و ویژگی‌های تنبیه در آثار سعدی» آمده است:
تنبیه و مجازات را در آثار سعدی بیشتر می‌توان وابسته به دوران کودکی افراد دانست؛ به خصوص که اگر فرزندِ یک انسان بزرگ و دارای موقعیت خاصی باشد، تنبیه اهمیت ویژه‌ای می‌یابد؛ به عنوان مثال سعدی در حکایتی این موضوع را به تصویر کشیده است: «یکی از فضلای تعلیم ملک ‌زاده‌ای همی کرد و ضرب بی‌محابا زدی و زجر بی‌قیاس کردی.
باری، پسر از بی‌طاقتی شکایت پیش پدر برد و جماه از تن دردمند برداشت.
پدر را دل به هم برآمد، استاد را بخواند و گفت: پسران آحاد رعیت را چندین جفا و توبیخ روا نمی‌داری که فرزند مرا، سبب چیست؟
گفت: سبب آن که سخن اندیشیده باید گفتن و حرکت پسندیده کردن همه خلق را علی‌العموم و پادشاهان را علی‌الخصوص، به موجب آن که بر دست و زبان ایشان هرچه رفته شود، هر آیینه به افواه گویند و قول و فعل عوام الناس را چندان اعتباری نیست.
انتهای پیام/