گفت‌وگوی نوروزی با کاپیتان نوروزی: استقلالی‌ام اما اهل کری نیستم/ بدترین خاطره ام رفتن به کمیته انضباطی است
کاپیتان تیم‌ملی تنیس روی میز طرفدار استقلال است و می‌گوید: اگر سمت فوتبال می‌رفتم، می‌توانستم هافبک خلاقی شوم.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، کمتر ورزشکارانی هستند که به صورت مداوم و ۳۰ سال ورزش حرفه ای را ادامه دهند و بتوانند در تمامی رده‌ها موفق باشند.
برخی نوجوانی و جوانی عملکرد خوبی دارند و به بزرگسالی که می‌رسند، فراموش می‌شوند و دیگر درخشش دوران پایه را ندارند.
افشین نوروزی از آن دست ورزشکارانی است که در تمامی رده ها در تیم ملی حضور داشته و قهرمان هم شده است، حتی سه سال در دو رده مختلف.
اولین قهرمانی کاپیتان تیم ملی تنیس روی میز به ۹ سالگی اش باز می گردد و ۲۷ سال است که در سطح اول ایران فعالیت می‌کند.
نوروزی که اصالتا خوزستانی است یک بار هم در سال ۲۰۰۸ حضور در المپیک پکن را تجربه کرده و خودش می‌گوید در تنیس روی میز به هر چیزی که می‌خواسته، رسیده است.
نوروزی رکورددار حضور در مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی است و می‌گوید: در کنار تنیس روی میز علاقه زیادی به بسکتبال و فوتبال دارد و طرفدار استقلال است و مدعی است اگر به سراغ فوتبال می‌رفت، هافبک خلاقی می‌شد.
در ادامه گفت‌وگو نوروزی افشین نوروزی با خبرگزاری فارس را می خوانید:
فارس: سال 99 را چطور سپری کردید؟
همانطور که می‌دانید سال گذشته از همان ابتدا همه درگیر ویروس کرونا بودیم و زندگی‌ها خیلی سخت شده بود.
اوایل این ویروس خیلی ترسناک بود و نمی دانستیم چه کار باید کنیم که بیشتر در امان بمانیم، اما رفته رفته راه‌های پیشگیری را یک مقدار بیشتر یاد گرفتیم و رعایت‌ها هم بیشتر شد.
از لحاظ اقتصادی فشار زیادی به مردم وارد شد.
حدود سه چهارم مردم شرایط معیشتی چندان خوبی ندارند و امیدوارم سال 1400 حداقل دغدغه معیشت وجود نداشته باشد و این فرصت یک بار زندگی کردن برای همه به خوبی محقق شود.
همه یک بار به دنیا می‌آیند و یک بار هم از دنیا می‌روند که باید با آرامش باشد.
فارس: در مورد فعالیت ورزشی سال 99 چطور بود؟
در بخش ورزشی هم آسیب‌های زیادی وارد شد و مسابقات زیادی لغو شد که نمونه آن رقابت‌های جهانی بود.
سال ضعیفی برای ورزش کشور بود و لیگ کشور هم با تاخیر برگزار شد، اما همین رقابت‌ها روزنه امیدی بود که بچه‌ها بیشتر تمرین کنند.
فارس: مسابقات انتخابی المپک برگزار شد، آیا دوست داشتی در این رقابت‌ها شرکت کنی؟
صددرصد، اما با توجه به اینکه طبق آیین نامه تنها 2 نفر از هر کشور می‌توانند در رقابت‌های انتخابی شرکت کنند، این فرصت برای بقیه فراهم نشد و تنها نوشاد و نیما رفتند.
فارس: نیما هم توانست سهمیه المپیک را بگیرد.
نیما عملکرد خوبی داشت و به حقش هم رسید.
البته دوست داشتم سهمیه های بیشتری را کسب کنیم و نمایندگان بیشتری در توکیو داشته باشیم.
فارس: سال 2008 در رقابت‌های انتخابی شرکت کردی و سهمیه گرفتی، الان این رقابت‌ها با آن زمان چقدر تفاوت دارد؟
در سال‌های 2004، 2008 و 2012 هر سال تک سهمیه آسیای میانه را داشتیم.
شرایط برای کشور ما همیشه سخت بوده است، چون خیلی در مسابقات بین المللی زیاد شرکت نمی‌کنیم.
زمان ما باز بهتر بود چون قیمت ارز آنقدر بالا نبود، اما الان خیلی کمتر شده است و نوشاد و نیما با توجه به حضور در لیگ فرانسه بیشتر فرصت رویارویی با حریفان خارجی دارند.
فارس: لیگ امسال تا اینجای کار چطور بوده است؟
تنها قسمت خوب تنیس روی میز در سال 99 همین برگزاری لیگ بود که جذاب دنبال شد و تیم‌ها خیلی به هم نزدیک بودند.
فارس: چندمین سال حضور در تنیس روی میز را تجربه می کنی؟
وارد سی‌امین سال فعالیتم در این رشته می‌شوم.
فارس: اولین قهرمانی‌ات چه زمانی بود؟
9 سالم بود که در رده نونهالان قهرمان کشور شدم و 27 سال است که در سطح حرفه‌ای هستم و رقابت می‌کنم.
فارس: به چیزهایی که در تنیس روی میز می‌خواستی رسیدی؟
تمام قهرمانی‌هایی که می‌شد به دست بیاورم را گرفتم.
بعضی اوقات به مدال‌هایی که گرفته شده، نگاه می‌کنم تعجب می‌کنم و با خودم می‌گویم آیا اینها را من کسب کرده‌ام؟
شاید آن زمان برایم سخت نبود و الان که این ذهنیت را دارم.
خیلی سخت است که شما در تمام رده های سنی عنوان دار باشید.
من در هر رده ای که شرکت کردم قهرمان ایران بودم و تورنمنت‌هایی که سطح ما بود مدال می گرفتم.
فارس: البته در تنیس روی میز به دلیل حضور چینی‌ها قاره آسیا یعنی جهان.
بله.
اگر شما در آسیا مدال بگیرید یعنی در جهان روی سکو رفته‌اید.
البته یک پله پایین تر از سطح اول آسیا در هر تورنمنتی که بودم، مدال آوردم.
حتی در دانشجویان و ارتش‌های جهان و آسیای میانه.
فارس: ظاهرا برای حضور در مسابقات آسیایی و جهانی رکورددار هم هستید؟
بله.
دو رکورد دارم.
12 بار در مسابقات جهانی حاضر شدم و قرار بود سیزدهمین بار هم بروم که لغو شد.
3 بار هم در بازی های آسیایی شرکت کردم.
یک رکورد دیگر هم دارم اینکه 3 بار در دو رده سنی به صورت همزمان قهرمان شدم.
سال 76 (نونهالان و نوجوانان) و سال 80 (نوجوانان و جوانان) و سال 82 (جوانان و بزرگسالان).
این برایم خیلی شیرین بود که در دو رده سنی توانستم قهرمان شوم و خیلی خوشحالم که هر افتخاری که باید به دست می‌آوردم را آوردم.
فارس: فکر می‌کنی در چه رشته ای غیر از تنیس روی میز می‌توانستی همین قدر موفق باشی؟
فکر می‌کنم هرکسی که بتواند در تنیس روی میز موفق باشد، در رشته های دیگر هم می‌تواند.
فارس: چرا؟
به خاطر اینکه تنیس روی میز رشته واقعا سختی است، پیچیدگی‌های سختی دارد و یک فرد از زمان آغاز تا قهرمان شدن زمان زیادی را باید سپری کند.
طبق آمار یک ورزشکار 6 سال طول می‌کشد که تمام تاکتیک‌ها را یاد بگیرد اما خودم فکر می‌کنم که می‌توانستیم یک بسکتبالیست یا فوتبالیست خوبی شوم.
بعد از تنیس روی میز بسکتبال را زیاد دوست دارم و فکر می‌کنم در فوتبال یک هافبک خلاق و در بسکتبال هم گارد راس خوبی می شدم.
فارس: چرا هافبک؟
از آنجا که در تنیس روی میز خلاقیت مهم است و من را هم به خلاقیت می‌شناسند، به همین دلیل می‌گویم.
البته پست دفاع و مهاجم را هم دوست ندارم.
فارس: فوتبال را رنگی دنبال می کنی و طرفدار تیم خاصی هستی؟
با توجه به اینکه خوزستانی ام، طرفدار استقلال هستم و به این تیم علاقه دارم.
اوقاتی هم که وقت داشته باشم بازی هایش را دنبال می کنم.
فارس: اهل کری خواندن هم هستی؟
نه زیاد.
فارس: فرزند خودت به چه رشته‌ای علاقه دارد؟
علاقه بسیار زیادی به تنیس روی میز دارد.
حاضر است هیچ جایزه ای برایش نگیریم و فقط لوازم مربوط به این رشته را به او بدهیم و در سالن باشد و بازی کند.
فارس: پس یک نوروزی دیگر در تنیس روی میز ظهور خواهد کرد.
با توجه به اینکه خودم درگیر ورزش حرفه‌ای هستم و تمام وقتم را گرفته است، فعلا فرصت این را نداشتم که بیشتر به او بپردازم آموزش های لازم را بدهم.
فارس: تا چه زمانی قرار است ورزش حرفه‌ای را ادامه دهی و در تیم ملی باشی؟
تا زمانی که نسل بعدی بتواند ما را شکست دهد و به نوعی عبور کند، ادامه می‌دهیم.
36 سالم است، اما هیچ وقت احساسی نسبت به اینکه سنم بالا رفته است، ندارم.
یک دهه اخیر را اصلا متوجه نشدم چطور گذشت و فکر می‌کنم 25 سالم است.
البته در رشته ما سن زیاد ملاک نیست و بازیکنان 42 یا 43 ساله هم در سطح قهرمانی بازی می کنند و جزو برترین های کشور خودشان یا جهان هستند.
در رشته های تیمی سلیقه مربی مهم است، اما در بخش انفرادی باید رقابت انجام شود و هرکسی برنده شد و بهتر بود، انتخاب می‌شود.
فارس: نظرتان در مورد جوانگرایی یا حضور بازیکنان جوان در تیم ملی چیست؟
در ورزش ما برخی از مسئولین می‌خواهند جوانگرایی کنند، اما راه آن را بلد نیستند.
جوانگرایی معنی اش این نیست که کسی که پخته شده را کنار بگذارید و بازیکن جوانتر را بیاورید.
بازیکن جوان باید به سطحی برسد که با تجربه را شکست دهد و برای خودش جا باز کند.
فارس: ورزشکاری هستی که در صحبت کردن تسلط زیادی داری و حتی سخنگوی کمیسیون ورزشکاران هم انتخاب شدی.
چقدر به کتاب و کتاب‌خوانی علاقمند هستی؟
من همیشه به تحصیل و مطالعه علاقه داشتم.
فوق لیسانس گرفتم و آزمون دکتری هم داده‌ام.
علاقه من به تحصیل یا مطالعه هیچ وقت برای مدرک گرایی نبوده است.
بیشتر برای بالا بردن سطح علمی و اطلاعات عمومی خودم مطالعه داشته‌ام به خصوص در سفرهای طولانی.
البته قبلا مطالعه‌ام خیلی بیشتر بود، اما به دلیل مشغله‌های این روزها کمتر از قبل شده است.
فارس: بدترین خاطره‌ات در دوران ورزشی که داشتی چه بود؟
رفتن به کمیته انضباطی همیشه بدترین خاطره‌ام بوده است.
متاسفانه برخی از مسئولین فدراسیون‌ها برخوردهای بد و زننده‌ای با خودم یا ورزشکاران دیگر داشتند.
فارس: یعنی از باختن هم بدتر بوده است؟
به نظر من باختن بد نیست.
باخت جزوی از ورزش و راه رسیدن به پیروزی است، اما اینکه شما یک ورزشکار را شاید به خاطر اینکه منافع شخصی‌تان در خطر است به کمیته انضباطی بکشانید و در مورد چیزی بحث کنید که خودتان هم می‌دانید اصل مطلب چیست، خیلی بد است.
این مسائل همیشه در ذهنم و در دلم می ماند و دلگیر هستم و هیچ وقت هم نمی‌بخشم.
من چندین بار برای دفاع از حق خودم یا ورزشکاران دیگر به کمیته انضباطی رفتم و جزو بدترین خاطراتم است و نمی توانم فراموش کنم.
فارس: بهترین و شیرین ترین خاطره چی؟
وقتی می‌توانستم با پیراهن تیم ملی یک بردی را کسب کنم بهترین خاطره‌ام بوده است، اما شیرین ترین خاطره هم به رقابت های جهانی 2018 هالمستاد سوئد باز می‌گردد.
بعد از اینکه تیم ما سه بازی سخت را انجام داده بود و لبه پرتگاه سقوط بود و هر آن احتمال داشت به جایگاه 10 سال قبل باز گردد، به ترکیب تیم اضافه شدم و برد شیرینی را مقابل حریف اسپانیایی کسب کردم و در فینال هم در حالی که مقابل اوکراین 2 بر صفر عقب بودیم، توانستم پیروز شوم و به دسته یک جهان صعود کنیم.
فارس: با کدام بازیکن بیشتر صمیمی هستی؟
با عارف احمدی فر از رده سنی نونهالان هم بازی، رقیب و رفیق بودیم.
البته در تنیس روی میز با چند نسل هم بازی بوده ام و دوستان خوبی دارم و دوران خوبی را سپری کرده ایم.
فارس: رشته‌های دیگر چطور؟
با حسن تفتیان در دو و میدانی و هادی ساعی رفیق هستیم.
فارس: بیشترین ساعتی که در یک روز تمرین کرده‌ای را به یاد داری؟
زمانی که مربی کره‌ای داشتیم و فواد کاسب سرمربی با اخلاق، با دانش و کاربلد تیم ملی بود، تمرینات زیادی را انجام می‌دادیم.
گاهی اوقات سه بار در یک روز تمرین می‌کردیم که فکر کنم 7 ساعت می‌شد.
خیلی از این بازیکنان مانند خودم، نوشاد یا نیما عالمیان ثمره زحمات فواد کاسب و مربیان کره‌ای بودند.
فارس: پس این نوع اردوها باید ادامه دار باشد؟
۱۰۰ در صد، ممکن است در یک دوره وقت فدراسیون فقط صرف بازیکن سازی شود و دوره آن فدراسیون به پایان برسد، اما اگر در آینده موفقیتی کسب شود، نتیجه همان تلاش های همان فدراسیون گذشته خواهد بود.
فارس: صحبت پایانی؟
امیدوارم امسال مردم عزیزمان شرایط بهتری را از لحاظ اقتصادی و معیشتی تجربه کنند و موفقیت های تنیس روی میز هم بیش از گذشته باشد.
انتهای پیام/
