خانم ابتکار باید « پاسخگو» باشد و نه « پرسشگر»

به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، فروغ زال جانشین خواهران بسیج دانشجویی دانشگاه صداوسیما طی یادداشتی نوشت: سالها از « خواهر ِمری » بودن معصومه ابتکار می­ گذرد و او دیگر یک دانشجوی تسخیر کننده ی لانه جاسوسی آمریکا در ایران نیست، بلکه معاون رئیس جمهور ایران، و البته اینبار معاون در امور زنان و خانواده است!
معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور در بیستم دی ماه 99 ، از جنبش های دانشجویی تا طیف متحجری که دور ایران حصار ایجاد کرده اند، تا کودک همسری، تا اتهامات وارده به همسرشان در وارادات بنزین و تا برجام، سخنانی را ایراد کرده اند!
اگر چه مشتاقانه منتظر بودیم تا سرکار خانم ابتکار از « خروجی و مصوبات جلسات ستاد ملی زن وخانواده» چیزی بگویند و یا حداقل از «بهبود شرایط زنان حاشیه نشین» سخنی به میان بیاوردند و یا از تحویل «لایحه تامین امنیت زنان» حرفی بزنند و یا اشاره ای به «سیاست های ابلاغی جمعیت» داشته باشند، چیزی دریافت نکردیم و ناامید شدیم اما در مسائلی که توسط ایشان ایراد شد هم نکته ها نهفته است.
آنچه که بیش از هر چیز در سخنان معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور مورد تاکید و تمرکز قرار گرفته، نگاه به بیرون از کشور و حل مشکلات است!
باید به دولت تبریک گفت که هماهنگی و یکدستی اعضایش در وابستگی نگاه به خارج از مرز ها در حل مسائل حتی تا حل مسائل زنان و خانواده هم تمام قد حس می شود.
اما در کنار این تبریک به تاسفی هم نیاز است.
تاسف از این جهت که نگاه به بیرون و تعامل با دنیای آنها محدود است و اعضای دولت به تقویت درس جغرافیا نیز نیاز دارند.
یک نفر باید به دولتی ها بفهماند که تعامل با دنیا معنایش تعامل با آمریکا و اروپا نیست و نقشه جغرافیا جاهای دیگری غیر از محل تحصیل خودشان و فرزندانشان هم دارد!
خانم معصومه ابتکار که گویا از « خواهر مری » سالها پیشش طلبکار است و از دست دادن فرصت های بین المللی و و قطع پای جمهوری اسلامی در جامعه جهانی سخن میگوید!
آیا دست پیش گرفتن از این جهت است که از ایشان سوال نشود که چرا در راستای دفاع از آرمان های اسلام و جمهوری اسلامی در مسائل زنان و حمله و تقبیح جامعه جهانی نسبت به تعرض به شان و جایگاه زنان توسط ایشان و هم حزبی هایشان اتاقی صورت نگرفته است؟
آیا همین که به دوچرخه سواری و پیشرفت ورزشی زنان توسط خانم فائزه هاشمی افتخار می­ کنند و آن را گام بزرگی در راستای بهبود مسائل زنان می ­شمارند، همه معضلات و مسائل زنان و خانواده را حل می کند؟
مثلا اگر زنان حاشیه نشین از مصائبشان به ایشان شکایت کنند، با اهدای یک دوچرخه و حق رکاب زدن در خیابان به آن ها پاسخ می دهند؟
اینکه در تمام سخنان ایراد شده توسط خانم ابتکار یک گلایه و شکایت و اعتراض و سوال وجود دارد، شک و شبهه ای ایجاد کرد که آیا ایشان مسئولیتی در دولت بر عهده دارند؟
و اصلا سمتی که برای ایشان قید شده صحیح هست یا خیر؟
بعد از جستجوی مجدد این اطمینان حاصل شد که بله!
در کمال ناباوری ایشان واقعا معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده هستند!
اما ممکن است فراموش کرده باشند که مسئول باید « پاسخگو» باشد و نه « پرسشگر».
برای ایفای نقش پرسشگری در جامعه نیاز نیست مسئولیتی و تریبونی را مشغول کرد.
انتهای پیام/