جدال آخرین نخست‌وزیر پهلوی با امام امت
شاپور بختیار که با پذیرفتن نخست وزیری رژیم در حال سقوط پهلوی دست به قمار سیاسی بزرگ زد، صدارت کوتاه او نه حاصلی برای خودش داشت، نه رژیم پهلوی.
شاپور بختیار که با پذیرفتن نخست وزیری رژیم در حال سقوط پهلوی دست به قمار سیاسی بزرگ زد، صدارت کوتاه او نه حاصلی برای خودش داشت، نه رژیم پهلوی.
خبرگزاری فارس ـ تاریخ: شاپور بختیار که با پذیرفتن نخست وزیری رژیم در حال سقوط پهلوی دست به قمار سیاسی بزرگ زد، صدارت ۳۷ روزه او نه حاصلی برای خودش داشت، نه رژیم پهلوی.
بختیار از اعضای جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر جبهه ملی با پذیرش نخست‌وزیری در آن برهه زمانی به قماری بزرگ دست زد
شاپور بختیار عضو جوان و کم‌تجربه جبهه ملی تمام قد ایستاد تا رژیم پهلوی را از سقوط نجات دهد و با اعلام اصلاحاتی مانند لغو قراردادهای تسلیحاتی به ارزش هفت میلیارد دلار و فسخ فروش نفت به اسرائیل و آفریقای جنوبی و اعلام خروج ایران از پیمان سنتو، خواست مردم ناراضی را آرام کند.
اما او که دید این اصلاحات نتوانسته آب رفته را به جوی بازگرداند، قول اقدامات بیش‌تر از جمله دستگیری برخی از وزرای پیشین، آزادی زندانیان سیاسی، انحلال ساواک و توقیف دارایی‌های بنیاد پهلوی را داد.
او حتی امام خمینی را گاندی ایران نامید، اما اینها اصلاحاتی نبود که نه امام و نه انقلابیون را راضی کند.
آنها خواستار سقوط رژیم پهلوی بودند.
با نزدیک شدن به سفر تاریخی امام، کشور شور و حال دیگری پیدا کرده بود.
در سومین روز بهمن ماه، برای تدارک مراسم استقبال از امام خمینی، ستاد ویژه‌ای توسط روحانیت مبارز تهران تشکیل شد.
با این حال بختیار در روز چهارم بهمن دستور داد تا از پرواز هواپیمای امام خمینی از پاریس به سمت تهران جلوگیری شود.
تانک‌ها در این روز مهرآباد را محاصره کرده و به همه شرکت‌های هواپیمایی بین‌المللی اعلام شد که به تهران پرواز نکنند.
به دنبال انتشار این خبر بود که ده‌ها هزار نفر در اطراف مهرآباد تجمع کردند.
یک روز پس از این بود که بختیار با ژست سیاسی اعلام کرد فرودگاه‌ها ۳ روز بسته است و به این ترتیب، بازگشت امام خمینی به وطن سه روز دیگر نیز به تعویق افتاد.
آسوشیتدپرس در این روز از نامه بختیار به امام خمینی(ره) خبر داد.
بختیار در این نامه از رهبر انقلاب خواسته بود سفر خود را به ایران ۳ هفته به تعویق اندازد تا بتواند بدون نقض قانون اساسی، امنیت امام را تضمین کرده و ارتش را آرام سازد.
خبرگزاری فرانسه نیز گزارش داد: بختیار حاضر است در چارچوب قانون اساسی شاهنشاهی هرگونه امتیازی را به امام خمینی اعطا کند!
با وجود همه تلاش‌های بختیار، امام خمینی قصد جدی داشتند که به وطن باز گردند.
بهمن ۵۷ در حاشیه یکی از راهپیمایی‌های عمومی در تهران
آیت الله مفتح در این زمینه گفت: امام قصد حرکت به سمت تهران را دارند و به هیچ وجه حاضر به تعویق آن نیستند.
امام نیز با انتشار پیامی خطاب به ملت ایران، این سخنان آیت الله مفتح را تایید کرده و فرمودند: از این که ایادی اجانب، فرودگاههای سراسر کشور را به روی من بسته‌اند، به ناچار تصمیم گرفتم تا روز یکشنبه ۸ بهمن به کشور بازگشته و چون سربازی در کنار شما به مبارزه علیه استعمار و استبداد تا پیروزی نهایی ادامه دهم.
شاپور بختیار همچنان امیدوار بود که امام از تصمیم خود صرف‌نظر کند.
وی در روز ۶ بهمن در گفت‌وگویی با رادیو فرانسه گفت: بازگشت آیت‌الله خمینی به ایران هنوز خیلی زود است.
آیت‌الله باید صبر کند تا برای ورود او و تضمین امنیت این کار، برنامه‌ریزی کنم.
وی ادامه داد: ما برای فراهم آوردن امکانات بازگشت آیت الله در حال مذاکره هستیم.
این ادعا بلافاصله با تکذیب امام مواجه شد.
رهبر انقلاب درباره پذیرفتن بختیار تأکید کرد: آنچه ذکر شده است شاپور بختیار را با سمت نخست وزیری، می‌پذیرم دروغ است بلکه تا استعفا ندهد او را نمی‌پذیرم، چون او را قانونی نمی‌دانم.
من با بختیار تفاهمی نکرده‌ام.
آنچه سابق گفته است که گفت‌وگو بین من و او بوده دروغ محض است.
بختیار با وجودی که ادعایش توسط امام تکذیب شد، تلاش دارد با امام دیدار کند.
وی در روز ۷ بهمن اعلام کرد قصد دارد به پاریس رفته با امام ملاقات کند.
حرکت امام به سمت تهران بار دیگر به تعویق افتاد و این بار حدود ۴۰ نفر از روحانیون مبارز تهران برای اعتراض به جلوگیری از بازگشت رهبر انقلاب ایران در مسجد دانشگاه تهران دست به یک تحصن نامحدود زدند و در این تحصن بزرگانی چون آیت الله مطهری و بهشتی شرکت داشتند.
دامنه این تجمع به تدریج به ۴۰۰ نفر رسید و بختیار تسلیم شد.
او در روز ۹ بهمن اعلام کرد فرودگاه‌ها باز است و آیت‌الله خمینی می‌تواند به ایران بازگردد.
امام خمینی اعلام کرد من در اولین فرصتی که پیدا کنم به ایران می‌روم و دولتی مبتنی بر رای مردم تشکیل می‌دهم.
در روز ۱۰ بهمن با باز شدن فرودگاههای کشور، آمریکا با هواپیمای نظامی ۲۰۰ تبعه این کشور را از تهران خارج کرد و از آینده اتباع خود در ایران به شدت اعلام نگرانی کرد.
سرانجام امام در روز ۱۲ بهمن ۵۷ با استقبال بی‌نظیر مردم به کشور برگشت و عملا بختیار قافیه را به امام باخت.
انتهای پیام/
