«تقیّه»، واجبی که گاهی اوقات حرام می‌شود! +صوت

تفسیر قرآن؛
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند.
از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند.
ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَیُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ
نباید اهل ایمان، مؤمنان را وا گذاشته و از کافران دوست گزینند، و هر که چنین کند رابطه او با خدا مقطوع است مگر برای در حذر بودن از شرّ آن‌ها (تقیه کنند)؛ و خدا شما را از (عقاب) خود می‌ترساند و بازگشت همه به سوی خدا خواهد بود.
فایل صوتی تلاوت آیه ۲۸ سوره آل عمران
تفسیر آیه ۲۸ سوره آل عمران
امام صادق (ع) می‌فرمایند: اگر بگویم: «کسی که به تقیّه عمل نمی‌کند مانند کسی است که نماز نمی‌خواند قطعاً راست گفته‌ام و تقیّه در همه چیز می‌باشد تا به حدّ خون (جان دیگران) برسد؛ پس وقتی به ریختن خون رسید تقیّه جایز نیست.
خداوند متعال اظهار دوستی با کافران را در حال تقیّه اجازه داد و فرمود: «لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً».
با توجّه به قدرت بی انتهای الهی در آیات قبل، جایی برای پذیرفتن سلطه کفّار نیست.
«بِیَدِکَ الْخَیْرُ، تُولِجُ اللَّیْلَ، لا یَتَّخِذِ...»
بیشتر بخوانید
در این آیه سیمای سیاست خارجی، شیوه برخورد با کفّار، شرایط تقیّه و جلوگیری از سوء استفاده از تقیّه بیان شده است.
تقیّه، به معنای کتمان عقیده حقّ از ترس آزار مخالفان و ترک مبارزه با آنان به جهت دوری از ضرر یا خطرِ مهم‌تر است.
تقیّه، گاهی واجب و گاهی حرام است.
قرآن در آیه ۱۰۶ سوره نحل، درباره تقیّه سخنی گفته که شأن نزول آن عمار یاسر است.
پیام‌های آیه ۲۸ سوره آل عمران
۱-پذیرش ولایت کفّار از سوی مؤمنان، ممنوع است.
«لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ» (اگر مسلمانان جهان تنها به این آیه عمل می‌کردند الآن وضع کشور‌های اسلامی این چنین نبود.)
۲-در جامعه اسلامی، ایمان شرط اصلی مدیریّت و سرپرستی است.
«لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ»
۳-ارتباط سیاسی نباید مُنجرّ به سلطه پذیری یا پیوند قلبی با کفّار شود.
«لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ»
۴-ارتباط یا قطع رابطه باید بر اساس فکر و عقیده باشد، نه بر اساس پیوند‌های فامیلی، قومی و نژادی.
«الْمُؤْمِنُونَ، الْکافِرِینَ»
۵-هرکس به سراغ کفّار برود، خداوند او را به حال خود رها و از امداد‌های غیبی خود محروم می‌سازد.
«وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللّهِ فِی شَیْءٍ»
۶-ارتباط ظاهری با کفّار برای رسیدن به اهداف والاتر، در مواردی جایز است.
«إِلاّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاهً»
۷-تقیّه، برای حفظ دین است.
مبادا به بهانه‌ تقیّه، جذب کفّار شوید و از نام تقیّه سوء استفاده کنید.
«یُحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهُ»
۸-در مواردی که اصل دین در خطر باشد، باید همه چیز را فدا کرد و فقط باید از خدا ترسید.
«یُحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهُ»
۹-یاد معاد، بهترین عامل تقواست.
«یُحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَی اللّهِ الْمَصِیرُ»
۱۰-مبادا به خاطر کامیابی و رفاه چند روزه‌ی دنیا، سلطه‌ کفّار را بپذیرید که بازگشت همه‌ شما به سوی اوست.
«وَ إِلَی اللّهِ الْمَصِیرُ»
انتهای پیام/